Ο πρόεδρος Τραμπ, «προεδρικότερος» παρά ποτέ, εξέπληξε τους αντιπάλους και η ομιλία του έγινε ευνοϊκά αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Η έκκληση για ενότητα δεν αφαίρεσε τίποτα από την επιμονή στις θέσεις που αποδείχτηκαν σύμβολα της προεδρίας Τραμπ.
Του Νίκου Σταματάκη*
Σε μια ομιλία που θα μείνει στην πολιτική ιστορία της Αμερικής ως έκπληξη και ως εξαίρεση, ο πρόεδρος Τραμπ έθεσε το στίγμα των επόμενων δύο χρόνων της θητείας του και έβαλε με σιγουριά τα θεμέλια της επικράτησής του στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση του 2020. Ηταν για πολλούς έκπληξη, επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίστηκε «προεδρικότερος» από ποτέ και θύμισε σε πολλούς τον πρόεδρο Ρήγκαν. Ηταν εξαίρεση επειδή, παρόλη τη μεγάλη διάρκειά της, η ομιλία του προέδρου κράτησε το ενδιαφέρον του κοινού άσβεστο με την εναλλαγή της θεματολογίας, το ενωτικό μήνυμα αλλά και την επιμονή στα θέματα που καθορίζουν την «ταυτότητα» της προεδρίας Τραμπ, δηλαδή την οικονομική ανάπτυξη, το μεταναστευτικό και την εξωτερική πολιτική.
Λόγω επαγγελματικής πείρας πρέπει να αναγνωρίσω ότι ο λογογράφος του προέδρου είναι σαφώς ο καλύτερος των τελευταίων δεκαετιών. Η επιτυχία του ήταν απόλυτη αποτυπώθηκε με σαφήνεια στα πρόσωπα και τις γκριμάτσες των δημοκρατικών αντιπάλων του προέδρου, διάρκεσε μάλιστα για μέρες πολλές. Αποτυπώθηκε επίσης και στις δημοσκοπήσεις ακόμα και των ΜΜΕ που αντιμάχονται με πάθος τον πρόεδρο Τραμπ, οι οποίες έδειξαν ότι πάνω από το 76% των όσων την παρακολούθησαν επικροτούν την ομιλία (CNN). Η πείρα όμως μου επιβάλλει επίσης να σημειώσω ότι οι καλοί λόγοι δεν μπορούν να γραφούν εάν δεν υπάρχει το κατάλληλο μήνυμα και η κατάλληλη σύνδεση με τον ομιλητή. Ο λογογράφος συνήθως εμπνέεται από αυτόν για τον οποίο γράφει τον λόγο: Χωρίς έμπνευση λόγοι καλοί δεν γράφονται – και για αυτήν πιστώνεται ο Τραμπ και μόνο αυτός. Αλλωστε το όραμα το οποίο εξέφρασε για την χώρα ήταν εκείνο που του έδωσε τη νίκη το 2016 και η τήρηση των προεκλογικών του υποσχέσεων τον κρατά στην εξουσία τώρα και του δίνει το προβάδισμα για την επανεκλογή το 2020.
Ας δούμε λοιπόν επιγραμματικά τα σπουδαιότερα σημεία:
- ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ. Ο πρόεδρος Τραμπ απέδειξε πρώτα με σαφή στοιχεία ότι υπάρχει κρίση στα σύνορα με το Μεξικό στην οποία τα πρώτα θύματα είναι οι ίδιοι οι παράνομοι μετανάστες και ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα παιδιά. Επειτα η βία μεταφέρεται εντός των αμερικανικών συνόρων, όπου συμμορίες παράνομων μεταναστών εγκληματούν χωρίς ενδοιασμούς. Κάποιοι αντιτείνουν ότι οι μετανάστες γενικά έχουν λιγότερα ποσοστά βίαιης συμπεριφοράς από ότι οι «ιθαγενείς». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν εξηγεί γιατί οποιαδήποτε χώρα θα πρέπει να ανέχεται έστω και ένα περιστατικό εισαγόμενης βίας. Αλλά το ισχυρότερο επιχείρημα του προέδρου Τραμπ αφορά το πόσο «ηθικό» είναι να ανυψώνεις «τοίχο». Εάν δεν είναι ηθικό, τότε γιατί οι γερουσιαστές από την Καλιφόρνια που μάλιστα έχουν κορυφαίες ηγετικές θέσεις στο δημοκρατικό κόμμα, Νάνσι Πελόσι και Καμάλα Χάρις, δεν προτείνουν στους συμπολίτες τους στο Σαν Ντιέγκο να γκρεμίσουν τον τοίχο που έχτισαν εκεί; Απόλυτη σιγή στο στρατόπεδο των «ανήθικων τοίχων»…
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Οι αριθμοί εδώ μιλούν μόνοι τους καθώς μέσα σε δύο χρόνια δημιουργήθηκαν περίπου 5 εκατ. νέες θέσεις εργασίας. Πολλοί αντιτείνουν ότι αυτή η άνοδος είχε ξεκινήσει επί προεδρίας Ομπάμα και έχουν ασφαλώς δίκιο. Αλλά δεν εξηγούν πώς έτσι ξαφνικά σχεδόν διπλασιάστηκε ο ρυθμός ανάπτυξης του GDP σε πάνω από 3.5%. Ούτε και λένε τίποτα για το γεγονός ότι 600.000 χιλιάδες από αυτές τις θέσεις εργασίας είναι στη βιομηχανία, ένα τομέα που ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα είχε σαφώς εγκαταλείψει και με καθαρές δηλώσεις τον θεωρούσε νεκρό. Αλλωστε την καλύτερη μαρτυρία για την οικονομία δίνει η ίδια η αγορά εργασίας όπου για πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια οι μισθοί αυξάνονται και δίνεται μια ανάσα στα μεσαία και χαμηλά στρώματα… Όλα αυτά πως εξηγούνται, αν όχι με την περικοπή των κυβερνητικών παρεμβάσεων, την δραστική περικοπή φορολογίας και την μείωση του αθέμιτου ανταγωνισμού από Κίνα και Ευρώπη;
- ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ο πρόεδρος Τραμπ ανέφερε ότι ξοδεύτηκαν πάνω από $7 τρις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν τα τελευταία 18 χρόνια. Κάποιοι ανέφεραν επίσημα στοιχεία του γραφείου προϋπολογισμού του Κογκρέσου που ρίχνουν το νούμερο αυτό στα $2 τρις. Όμως τα δεύτερα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν τις τεράστιες δαπάνες για την περίθαλψη των δεκάδων χιλιάδων βετεράνων… Ότι και να συμβαίνει η αλήθεια είναι ότι επείγει η αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής και αυτό ακριβώς γίνεται. Κανείς βέβαια δεν αμφισβήτησε ότι ο πρόεδρος Τραμπ ανάγκασε τους εταίρους στο ΝΑΤΟ να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη. Και κανείς δεν μπορεί να πεί λέξη για την πλήρη εξαφάνιση της ΙΣΙΣ από τη Συρία και το Ιράκ (αν και πάντοτε υπάρχει πιθανότητα επανεμφάνισης υπογείως…), αλλά ούτε και για την σαφή πρόοδο στο χρονίζον θέμα της Β.Κορέας που κρατά καθηλωμένους 50,000 αμερικανούς στρατιώτες στην Ν.Κορέα. Οσο για την συνθήκη πυρηνικών μέσου βεληνεκούς με τη Ρωσία, γνώμη του γράφοντος είναι ότι οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας κρύβουν τη διάθεση και των δύο να έρθουν σε νέα συμφωνία που θα περιλαμβάνει και την Κίνα. Όπως έχω εξηγήσει σε παλαιότερα κείμενα, Αμερική και Ρωσία έχουν πολλά κοινά συμφέροντα και το σπουδαιότερο από αυτά είναι ο έλεγχος της ασταμάτητης ανόδου της Κίνας.
Αλλά εκεί που ο πρόεδρος Τραμπ στρίμωξε άγρια τους αντιπάλους του ήταν όταν τους άρπαξε την καραμέλα από το χέρι αναδεικνύοντας την σαφή άνοδο των γυναικών στην αγορά εργασίας και στο πολιτικό στερέωμα. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη έκπληξη για τις δημοκρατικές βουλευτίνες που κατήλθαν στην ομιλία ντυμένες στα άσπρα για να δηλώσουν την δύναμή τους. Και βρέθηκαν ξαφνικά να χειροκροτούν ασυναίσθητα τον πρόεδρο Τραμπ που εξυμνούσε τα κατορθώματα των γυναικών!! Παρόμοια ήταν και η σκηνή όπου, αφού ανέφερε την μεγάλη άνοδο στην απασχόληση των αφρο-αμερικανών, ο πρόεδρος τόνισε ότι με την αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος (που οδηγεί στις φυλακές δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά αφρο-αμερικανών) θα αναβαθμιστούν τόσο οι φυλακές όσο και η κοινωνική ευημερία των μειονοτήτων.. Αφού οι δημοκρατικοί θέλουν να μονοπωλούν τις μειονότητες γιατί δεν έκαναν τίποτα επί προεδρίας Ομπάμα; Τέτοια «κλοπή» πολιτικού πλεονεκτήματος σπάνια βλέπουμε σε ζωντανή μετάδοση!…Ο Τραμπ κυριολεκτικά διέλυσε όλα τα ατού των δημοκρατικών…
Τέλος, η αναφορά στη Βενεζουέλα και η διακήρυξη ότι «η Αμερική δεν θα γνωρίσει ποτέ Σοσιαλισμό», τσιμέντωσε τόσο τον λόγο του προέδρου όσο και τους υποστηρικτές του και έβαλε τους ακραίους του Δημοκρατικού κόμματος (πολλοί από τους οποίους είναι νεοεκλεγμένοι) σε σαφώς αμυντική θέση. Οι νεότεροι πολίτες της χώρας αυτής δεν έχουν μνήμη των κομμουνιστικών καθεστώτων και εύκολα παρασύρονται από τα σαγηνευτικά μηνύματα της αριστερής πτέρυγας των δημοκρατικών – η οποία πλέον κυριαρχεί: «Δωρεάν» υγεία, «δωρεάν» παιδεία, δωρεάν όλα… Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αυτό το «δωρεάν» είναι το μεγαλύτερο ψέμα στην ιστορία της ανθρωπότητας…
Νέα Υόρκη, 9 Φεβρουαρίου 2019
