Παραλίγο να φάμε ζωντανό τον Γιάνναρη γιατί θίχτηκαν οι τσέπες μας, αλλά σχεδόν κατάπιαμε την απόφασή του, και των άλλων Δημοκρατικών, για εκτρώσεις μέχρι και την ημέρα της γέννας! Ας παραδειγματιστούμε από τον μεγάλο μας ηγέτη, Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και ας επιλέγουμε πολιτικά με βάση τις αρχές μας και όχι για χάρη σκοπιμοτήτων.
Του Νίκου Σταματάκη*
Με μεγάλη απογοήτευση δέχτηκαν πολλοί ομογενείς της Ν.Υόρκης, και ειδικά εκείνοι που ζούν ή έχουν περιουσίες σε Αστόρια και LIC, την απόφαση της Amazon να εγκαταλείψει τα σχέδιά της να εγκατασταθεί στην περιοχή μας. Η απογοήτευση μετατράπηκε γρήγορα σε αγανάκτηση και οργή εναντίον του ομογενή πολιτειακού γερουσιαστή Μιχάλη Γιάνναρη που ηγήθηκε της κίνησης «ελέγχου» της Amazon από τη θέση του ως υπαρχηγού του Δημοκρατικού κόμματος στην πολιτειακή Γερουσία. Είναι δικαιολογημένη η άγρια αντίδραση εναντίον του Γιάνναρη;
Ασφαλώς είναι κατανοητή η αγανάκτηση εναντίον ενός πολιτικού που μέχρι τώρα ήταν μετριοπαθής και απέφευγε τις ακραίες θέσεις. Υπογραμμίζω το «μέχρι τώρα», επειδή στην εποχή της Alexandria Ocasio-Cortez τίποτα δεν είναι ίδιο με το χθές… Στην εποχή του «πράσινου προγράμματος» της σοσιαλίστριας Alexandria, που περιλαμβάνει την απαγόρευση των περισσοτέρων αεροπορικών πτήσεων εντός δεκαετίας, τα ταξίδια με τρένο στη …Χαβάη και τις άλλες γελοιότητες, όλα είναι διαφορετικά. Οταν όλοι – και εννοούμε ΟΛΟΙ – οι πιθανοί προεδρικοί υποψήφιοι των Δημοκρατικών, από τον Τζο Μπάιντεν μέχρι την Κάμαλα Χάρις, υιοθετούν τα … «πράσινα άλογα» της Alexandria τότε η στάση του Γιάνναρη εξηγείται εύκολα: Θέλει να επιβιώσει πολιτικά μέσα σε ένα πολύ δύσκολο κλίμα. Εξηγείται, ναι, αλλά δεν δικαιολογείται… Επειδή είναι χρέος του κάθε πολιτικού να αφουγκράζεται τους ψηφοφόρους τους.. Και ειδικά εκείνους στους οποίους οφείλει την ανάδειξή του στην πολιτική. Και ο Γιάνναρης απέτυχε παταγωδώς στον τομέα αυτό… Εχασε την επαφή με την εκλογική του βάση και πλέον το μέλλον του είναι αμφίβολο…
Αλλά εκείνο που δεν εξηγείται εύκολα είναι η στάση της Ομογένειας. Πριν 2-3 εβδομάδες είχαμε επικρίνει σφοδρά τον κυβερνήτη Κουόμο και τους Δημοκρατικούς της Ν.Υόρκης, επειδή ψήφισαν νόμο που επέτρεπε τις εκτρώσεις μέχρι και την ημέρα γέννησης!! Και όχι μόνο τον ψήφισαν αλλά και χειροκροτούσαν όρθιοι το κατόρθωμα τους, την παιδοκτονία, συμπεριλαμβανομένου δυστυχώς και του Γιάνναρη, σε κλίμα πλήρους αναισθησίας! Τα νέα συγκλόνισαν πολλές κοινωνικές ομάδες. Στην ομογένεια, εκτός από ορισμένες αντιδράσεις στην Εκκλησία, λίγοι ανέφεραν το όνομα του Γιάνναρη… Οταν όμως θίχτηκε η «τσέπη μας», τότε πέσαμε να τον φάμε… Δείξαμε την πατροπαράδοτη «ελληνική οργή» μας σε όλο της το μεγαλείο…Αλλά η «ελληνική οργή» μας έχει πολλά αρνητικά. Το κυριότερο είναι ότι μας εμποδίζει να δούμε καθαρά την πραγματικότητα και μας αποτρέπει από το να αναλύσουμε τις δικές μας ευθύνες για τα αδιέξοδα του παρόντος. Δεν μας αφήνει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη…
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και έχει τις ρίζες του αρκετές δεκαετίες πίσω, στα χρόνια του αείμνηστου, πρώτου και τελευταίου μεγάλου ηγέτη που ανέδειξε η ελληνοαμερικανική κοινότητα, του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Ηταν γνωστή η στάση του Ιακώβου υπέρ του ρεπουμπλικανικού κόμματος, για την οποία είχε βάναυσα κατηγορηθεί – και μάλιστα από κάποιους που τώρα ξεσπαθώνουν κατά του δημοκρατικού Γιάνναρη. Θυμάμαι την ιερή αγανάκτηση πολλών επειδή ο μακαριστός Ιάκωβος δεν υποστήριξε ανοιχτά την υποψηφιότητα του Μιχάλη Δουκάκη και άλλων επιφανών ελληνοαμερικανών υποψηφίων του δημοκρατικού κόμματος.
Η ιστορία όμως ήρθε για μια ακόμα φορά να δικαιώσει τον μεγάλο ηγέτη Ιάκωβο, ο οποίος και από εκεί ψηλά που βρίσκεται μας παραδίδει μαθήματα συμπεριφοράς. Τι έβλεπε λοιπόν ο Ιάκωβος;
1) Βασιζόταν πρώτα στην παράδοση ότι το ρεπουμπλικανικό κόμμα, το κόμμα του Λίνκολν, υποστήριζε την ισότητα δικαιωμάτων των μειονοτήτων και μαχόταν κατά του ρατσισμού. Τα παλαιότερα χρόνια ήταν οι δημοκρατικοί κυρίως που φορούσαν τις κουκούλες της Κου Κλουξ Κλαν. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ιάκωβος περπάτησε στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η όλη του στάση αναφέρεται σε εκείνη την εποχή. Αλλωστε όπως είδαμε στα πρόσφατα γεγονότα στο δημοκρατικό κόμμα της Βιρτζίνια, αυτού του είδους οι αντιλήψεις αντανακλώνται ως τις μέρες μας – παρά το ότι οι δημοκρατικοί κατάφεραν κάποια στιγμή να υφαρπάξουν τον μανδύα του «αντι-ρατσιστή» που δεν τους ανήκει ιστορικά.
2) Ο Ιάκωβος έβλεπε επίσης ότι η ελληνοαμερικανική κοινότητα ιδεολογικά καμία σχέση δεν έχει με τις «σοσιαλίζουσες» τάσεις του δημοκρατικού κόμματος. Ηταν πολύ συντηρητική πολιτικά και κοινωνικά λόγω και της καταγωγής της κυρίως από τις ελληνικές επαρχίες. Ηταν μάλιστα ιδιαίτερα θρησκευόμενη και σαφώς αταίριαστη με τους νεωτερισμούς και την συγκαλυμμένη αθεϊα των Δημοκρατικών.
3) Επειτα η βασική ενασχόληση της μεγάλης πλειοψηφίας της Ομογένειας ήταν το εμπόριο, οι επιχειρήσεις και τα ελεύθερα επαγγέλματα. Πως θα μπορούσε μια τέτοια κοινότητα να συμβιβαστεί με τις φορομπηχτικές πολιτικές των Δημοκρατικών και τις πολιτικές που ενισχύουν τον κρατικό έλεγχο μέσω κανονισμών λειτουργίας των επιχειρήσεων;
Όλα αυτά τα έβλεπε πολύ καθαρά ο Ιάκωβος. Η απόφασή του να υποστηρίξει τους ρεπουμπλικανούς ήταν βασισμένη σε κοινωνικές και ηθικές αρχές και όχι σε πολιτικούς υπολογισμούς και σκοπιμότητες. Σε πλήρη αντίθεση με τη δική μας απόφαση να στραφούμε μονόπλευρα προς το δημοκρατικό κόμμα. Εάν η στάση μας ήταν βασισμένη σε αρχές θα έπρεπε να είχαμε καταγγείλει τον Γιάνναρη, και όλους τους Δημοκρατικούς, όταν στις 23 Ιανουαρίου ψήφιζαν ενθουσιασμένοι τον κατάπτυστο νόμο της παιδοκτονίας των εμβρύων… Δεν το κάναμε στο βαθμό που έπρεπε και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει…
Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να αλλάξουμε την εκλογική και πολιτική μας συμπεριφορά; Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε;
1) Στις δημοτικές ή πολιτειακές εκλογές πρέπει να υποστηρίζουμε άτομα που είναι πρώτα ισχυροί χαρακτήρες και δεν παρασύρονται, αλλά αντέχουν στις δυσκολίες και, δεύτερο, συμφωνούν με τις κοινωνικές και ηθικές αξίες της κοινότητάς μας. Δεν είναι δυνατόν η συντριπτική μας πλειοψηφία να είναι κατά των εκτρώσεων και εμείς να εκλέγουμε πολιτικούς που όχι μόνο τις αποδέχονται αλλά και τις χειροκροτούν αδιάντροπα! Δεν είναι δυνατόν η πλειοψηφία μας να ασχολείται με εμπόριο και επιχειρήσεις και εμείς να εκλέγουμε φορομπήχτες σοσιαλιστές…
2) Στις γενικές και ομοσπονδιακές εκλογές δεν έχουμε άλλη επιλογή πλέον από το να στραφούμε στο συντηρητικό στρατόπεδο που εκφράζεται από το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Στις τελευταίες εκλογές ενστικτωδώς η Ομογένεια στράφηκε στην σωστή κατεύθυνση και σε συντριπτικά ποσοστά υπερψήφισε τον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν ήταν ότι δεν έβλεπε τα προσωπικά ελαττώματα του Τραμπ – το αντίθετο. Αλλά το έκανε για τους λόγους που προαναφέραμε. Και το έκανε επίσης επειδή δεν ήταν δυνατό να ανεχθεί την διάβρωση του «αμερικανικού ονείρου» από τις ακραίες θέσεις των δημοκρατικών. Δεν ήταν απλά η αντιπαθητική Χίλαρι που έστρεψε ξαφνικά την Ομογένεια στο συντηρητικό στρατόπεδο. Ηταν μια αφύπνιση για την «Αμερική» που χάνεται…
Πριν λίγους μήνες γίναμε όλοι μάρτυρες του εξευτελισμού ενός εξαίρετου δικαστού και οικογενειάρχη, του Brett Cavanough, από τους ηγέτες των δημοκρατικών στη Γερουσία. Η περίπτωση του δικαστή είναι ενδεικτική της τιτάνιας μάχης που δίνεται στις μέρες μας με αντικείμενο την ίδια την ψυχή αυτής της χώρας. Είναι καιρός να δείξουμε επιτέλους ότι είμαστε σε θέση να τοποθετούμαστε πολιτικά με βάση τις αρχές μας, με βάση τις οικονομικές και κοινωνικές μας ενασχολήσεις και με βάση την αγάπη μας για τα αμερικανικά ιδανικά. Ετσι μακροπρόθεσμα θα είμαστε πάντοτε κερδισμένοι. Ενώ με το να ψηφίζουμε σοσιαλιστές ή «κρυπτο-σοσιαλιστές» για να εξυπηρετούμε σκοπιμότητες, καταλήξαμε να βλάπτουμε τους εαυτούς μας… Και να βλάπτουμε και την χώρα αυτή την οποία όλοι αγαπάμε…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Να μην τα ρίχνουμε στον Γιάνναρη, αλλά στους εαυτούς μας. Εμείς κάναμε λάθος επιλογές και είναι στο χέρι μας να τις αλλάξουμε…
Νέα Υόρκη, 23 Φεβρουαρίου 2019
*O Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Ν.Υόρκη. n.stamatakis@aol.com
