Η θητεία του πρέσβη Τζέφρι Πάϊατ ζημίωσε τα αμερικανικά συμφέροντα και σε μια εποχή που ήταν απαραίτητη μια επαναπροσέγγιση με την Μόσχα εκείνος βάθυνε το χάσμα. Τελικά έκαψε και το χαρτί της Ορθοδοξίας για την αμερικανική διπλωματία με την ανάμιξή του Πατριαρχείου στο Ουκρανικό. Επίσης τα έκανε θάλασσα με την βεβιασμένη διαπραγμάτευση της Συμφωνίας των Πρεσπών που ήταν εξαρχής μη βιώσιμη και πλέον βαίνει προς αναστολή.
Του Νίκου Σταματάκη*
Ακόμα και εάν δεν κυκλοφορούσαν στην Ουάσιγκτον επίμονες φήμες για την αντικατάσταση του πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάϊατ, ο ψυχρός παρατηρητής δεν θα είχε καμία αμφιβολία ότι ο απολογισμός της μέχρι τώρα θητείας του είναι αρνητικός. Επειδή η πρεσβεία της Αθήνας αποτελεί για την αμερικανική διπλωματία ένα από τα κρισιμότερα πόστα στον κόσμο, ο αρνητικός αυτός απολογισμός οδηγεί στο αναγκαστικό συμπέρασμα ότι επιβάλλεται η αντικατάστασή του: η παρουσία του εκεί βλάπτει πλέον σοβαρά τα αμερικανικά συμφέροντα. Η πρεσβεία της Αθήνας έχει επιφορτισθεί με σημαντικές ευθύνες στην άσκηση πολιτικής στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη μέχρι και τη Ρωσία, την Αν.Μεσόγειο και τη Μ.Ανατολή. Επιπλέον έχει την ευθύνη διαχείρισης της Βάσης της Σούδας, που είναι η πιο σημαντική βάση του αμερικανικού στρατού παγκοσμίως – απολύτως απαραίτητη για τα αεροπλανοφόρα. Και επίσης στεγάζει το πολυπληθέστερο παράρτημα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε όλη την Ευρώπη!
Αλλες πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι επίκειται απομάκρυνσή του, κυρίως το τέλος της ανάκρισης Μιούλερ που επέρχεται ταχύτατα. Χθές ανακοινώθηκε (αλλά σχεδόν το έθαψαν οι «δημοσιογράφοι») ότι παραιτήθηκε ο υπ’αριθμόν 2 του Μιούλερ, Andrew Weissman, στον οποίο είχαμε αναφερθεί παλαιότερα και ήταν εκείνος στον οποίο βασίστηκε η σκευωρία (ναι, πρόκειται για ΣΚΕΥΩΡΙΑ εναντίον του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της χώρας!) Εάν το πόρισμα Μιούλερ είχε οποιαδήποτε επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον του Προέδρου Τραμπ, ο Weissman θα παρέμενε στην θέση του. Γιατί; Επειδή θα ήταν απολύτως απαραίτητος για την εκδίκαση των στοιχείων αυτών ενώπιον του Κογκρέσου – όπου και θα μιλούσαμε πια για impeachment, δηλαδή για «δίωξη» του Προέδρου.
Αλλά η επίσημη απαλλαγή του Προέδρου Τραμπ από τις ανυπόστατες κατηγορίες θα ανοίξει τάχιστα τον δρόμο για αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ και Ρωσίας. Ηδη εδώ και μήνες το κατεστημένο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έχει αποκαθηλώσει από την θέση του «εχθρού νούμερο 1» την Ρωσία και έχει τοποθετήσει στη θέση αυτή την Κίνα, όπως άλλωστε όφειλε. Η κλοπή τεχνολογικών και στρατιωτικών μυστικών αλλά και οι επιβουλές της Κίνας εναντίον των συμμάχων των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και αλλού το έκαναν απαραίτητο. Μόνο που χωρίς την συμμαχία, ή έστω την συνεργασία, της Ρωσίας η αντιμετώπιση της κινεζικής απειλής γίνεται αδύνατη. Επομένως είναι σχεδόν νομοτελειακή εξέλιξη η επερχόμενη συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας, ειδικά επειδή και η Ρωσία έχει να αντιμετωπίσει την κινεζική επιβουλή στα ανατολικά της σύνορα.
Αλλά ο πρέσβης Πάιατ αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους Ρώσους. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν η «αθυρόστομη» Βικτώρια Νούλαντ είπε το περίφημο «να πάει να γ…θεί η E.E.» στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ήταν ο Πάιατ στο Κίεβο… Εκεί πρωτοστάτησε στη δημιουργία χάους σε μια ήδη πολυ-διασπασμένη χώρα, την Ουκρανία. Αποτέλεσε άνθρωπο-κλειδί του «βαθέος κράτους» στην άσκηση μια λαθεμένης πολιτικής που είχε στόχο την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ! Η ηλίθια αυτή πολιτική περιλάμβανε και την Κριμαία, όπου η Ρωσία ιστορικά διατηρούσε την σπουδαιότερη βάση του ναυτικού της. Ας σκεφθούμε πώς θα αντιδρούσαμε εάν η βάση του ναυτικού στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια αντιμετώπιζε παρόμοια απειλή… Επρόκειτο για μια τελείως αδιέξοδη πολιτική εναντίον μιας πυρηνικής δύναμης που είχε μάλιστα ανανεωμένο πυρηνικό και πυραυλικό οπλοστάσιο! Το χειρότερο είναι ότι τα τελευταία 19 χρόνια, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, εγκαταλείφθηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο η επένδυση στην τεχνολογία επειδή οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν ασύμμετρη απειλή από ισλαμιστές αντάρτες. Ετσι, με την άνοδο του Τραμπ στην προεδρία ο αμερικανικός στρατός ήταν μεν εξειδικευμένος και αποτελεσματικός στο «αντάρτικο πόλεων», αλλά τελείως «ξεβράκωτος» απέναντι στα εξελιγμένα ρωσικά ραντάρ και πυραύλους… «Εχουμε μείνει τουλάχιστον 10 χρόνια πίσω», δήλωσε πρόσφατα απελπισμένος αμερικανός στρατηγός…
Επομένως ο πρέσβης Πάϊατ αποτελεί απομεινάρι του παρελθόντος: Η Χίλαρι, η Νούλαντ, ο Πάιατ και όλο το κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις σοφές συμβουλές του Κίσινγκερ… Ο Κίσινγκερ που ακόμα και στην προχωρημένη ηλικία των 95 ετών επισκέπτεται τακτικά την Μόσχα και συνομιλεί με τον Πούτιν, όπως είναι γνωστό είχε κάνει (και εξακολουθεί) σεμινάρια στον Τραμπ από την προεκλογική περίοδο. Από την πλευρά του ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν και είναι πρόθυμος για συνεργασία με τις ΗΠΑ διότι γνωρίζει ότι μακροπρόθεσμα η Αμερική είναι τεχνολογικά και οικονομικά ανίκητη – το ίδιο που γνώριζαν και οι Ιάπωνες το 1940… Αλλωστε ο Πούτιν ήταν εκείνος που είχε κάνει τα πρώτα βήματα με την στρατηγική συνεργασία της EXXON MOBIL του Τίλερσον, πριν το βαθύ κράτος επιβάλλει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας…
Ο Πάϊατ δεν τα πήγε καθόλου καλύτερα στα άλλα μέτωπα. Στο Κίεβο όπως και στην Αθήνα έδρασε περισσότερο ως πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών παρά ως πρέσβης. Παράδειγμα: Μέσα στην φούρια του να «παίξει μπάλα» στο Αγιο Ορος δεν κατανόησε ποτέ πόσο ψεύτικος και πόσο υποκριτής φαινόταν μέσα στο μνημείο της Ορθοδοξίας. Εκανε μάλιστα μεγάλη ζημιά όταν προώθησε μέσω των υποτακτικών του (Φάδερ Αλεξ και λοιποί πρακτορίσκοι) την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη διαμάχη της Ουκρανίας… Αλλά η υπόθεση του γύρισε μπούμερανγκ: Όχι μόνο δεν κατάφερε τον στόχο του αλλά δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο χάος στην Ουκρανία. Το χάος εκεί δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο, καθώς έχει ξεπεράσει τα όρια η στέρηση της ελευθερίας του λόγου αλλά και της θρησκευτικής ελευθερίας στο 65% των Ορθοδόξων της Ουκρανίας που επιμένουν να ακολουθούν την υπό τον Ονούφριο Μητρόπολη Κιέβου (που ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας). Είναι σαφές ότι, εάν η καταπίεση των φιλορώσων εξακολουθήσει, απειλείται εισβολή της Ρωσίας – την οποία οι ΗΠΑ σε καμία περίπτωση δεν θέλουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν! Ετσι λοιπόν ο Πάϊατ έκαψε και το χαρτί του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που αποτελούσε από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου όπλο άσκησης πολιτικής για την Αμερική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ.Βαρθολομαίος βρίσκεται πλέον σε απελπιστική θέση, πλήρως απομονωμένος από όλους: Ούτε ένας Ορθόδοξος ιεράρχης ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ – αλλά ούτε και στην ελληνόφωνη Ορθοδοξία – δεν αναγνώρισε τα αίσχη του στο Ουκρανικό…
Επειτα ήλθε το έγκλημα της βεβιασμένης διαπραγμάτευσης για το Σκοπιανό (στην οποία ο Πάϊατ είχε κεντρικό ρόλο), τα αποτελέσματα του οποίου βλέπουμε τώρα καθημερινά. Εχουμε καταντήσει σε άθλιο επίπεδο γελοιοτήτων, όπως η αντικατάσταση των αγαλμάτων στα Σκόπια από «ιππείς» και «επιγραφές που θα εξηγούν ότι αποτελούν ελληνική κληρονομιά»… Στην Ελλάδα οι γελοιότητες έχουν φτάσει στις απαιτήσεις διδασκαλίας «μακεδονικής» γλώσσας» και στην τιμωρία του αλεξιπτωτιστή που τραγουδούσε το «Μακεδονία Ξακουστή».. Αυτές οι γελοιότητες δείχνουν την όλη προχειρότητα και το ανέφικτο της Συμφωνίας των Πρεσπών, που ασφαλώς οι μέρες της είναι μετρημένες. Οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές θα είναι σε θέση να ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΕΙΛΛΕΙ, με βάση τις προβλέψεις της Συνθήκης της Βιέννης.
Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η δημοτικότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ελλάδα έχει χτυπήσει 70% και βαίνει αυξανόμενη, με – μερική έστω – ευθύνη και του Πάιατ… Η απροσχημάτιστη παρέμβαση του προς κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος και η χειραγώγηση των αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης (με κυριώτερη την απέλαση των ρώσων διπλωματών) δεν μπορεί να κρυφτεί από το ελληνικό κοινό, που για λόγους «ιστορίας» και «παράδοσης» δεν θα πάψει ποτέ να τρέφει συμπάθεια προς τη Ρωσία. Τις δύο αυτές λεξούλες, ιστορία και παράδοση, αγνοεί επιδεικτικά και ο Πάϊατ αλλά και ολόκληρο το αμερικανικό κατεστημένο. Ετσι λοιπόν, η «μουσίτσα» (το παρατσούκλι αυτό του Πάϊατ πιστώνεται στον φίλο Γιώργο Χαρβαλιά…) είναι αποτυχημένος στα περισσότερα μέτωπα και αναγκαστικά θα αποχωρήσει. Ελπίδα όλων μας είναι ότι ο επόμενος πρέσβης θα σταματήσει να βλέπει την πρεσβεία της Αθήνας ως «Πραιτώριο» και θα αποδείξει στους Ελληνες ότι η συμμαχία των δύο μεγάλων ναυτικών δυνάμεων, Ελλάδας και ΗΠΑ, που είναι «καταδικασμένες» να είναι σύμμαχοι στον αιώνα τον άπαντα, δεν θα ξαναπάρει ποτέ αποικιοκρατική μορφή αλλά θα προχωρήσει σε βαθιά φιλία και συνεργασία. Αμήν..
Νέα Υόρκη, 16 Μαρτίου 2019
