Οπως ασφαλώς είδατε, υποστηρίζουμε ότι ο καταλληλότερος για τον καυτό και γεμάτο αγκάθια θρόνο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής είναι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Ο Πατριάρχης έχει μπροστά του μια εκκλησία σε άθλια κατάσταση: από πνευματική σκοπιά είναι παραδομένη στον υλισμό, από κοινωνική σκοπιά φθίνουσα με γοργό ρυθμό. Και όλοι γνωρίζουμε τα οικονομικά της χάλια. Η επιλογή που έχει μπροστά του ο Πατριάρχης είναι όσο κρίσιμη ήταν και η επιλογή που έκανε με την πτώση του κομμουνισμού για την Αλβανία. Τότε, στην πιο θεοφώτιστη απόφαση της πατριαρχίας του, κάλεσε τον καλύτερο ιεράρχη της Ορθοδοξίας παγκοσμίως, τον Αναστάσιο (Γιαννουλάτο) από την Αφρική «να σηκώσει τον σταυρό». Μπορεί η εκκλησία της Αμερικής να μην είναι στα χάλια της μετακομμουνιστικής Αλβανίας, αλλά η απόφαση του Πατριάρχη είναι το ίδιο και περισσότερο κρίσιμη. Καταρχήν, δεν χρειάζεται καμία βιασύνη. Επειτα, εφόσον δεν υπάρχει – όπως θα έπρεπε – κάποια αυτονομία, κάποιος θεσμός επιλογής Αρχιεπισκόπου από την εδώ εκκλησία, ας επιτρέψει άφθονο χρόνο για διαβουλεύσεις. Με τη θεία χάρη ως οδηγό, την ίδια θεία χάρη που τον οδήγησε να επιλέξει τον Αναστάσιο για την Αλβανία, ας αναλάβει ο ίδιος την πρωτοβουλία να επιλέξει τον καταλληλότερο, που δεν είναι άλλος από τον Μεσογαίας Νικόλαο. Και όχι μόνο να τον επιλέξει αλλά να του δώσει όλα τα απαραίτητα – και κυρίως αυτονομία και ελευθερία κινήσεων – ώστε να πετύχει στο έργο του. Με τον τρόπο αυτό βοηθά την Εκκλησία και το Πατριαρχείο αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να μην αποχωρήσει ηττημένος και ντροπιασμένος – όπως είναι τώρα – από την πατριαρχία του…
11 Μαϊου 2019
