Η ανάπτυξη του σχολείου του Αγ.Δημητρίου φέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα που ασφαλώς αξίζει της προσοχής μας, και αφορά την εξωστρέφεια μας και πρώτα τις σχέσεις μας με εκείνους που είναι ουσιαστικά αδελφοί μας, τις Ορθόδοξες κοινόιτητες της Αμερικής. Ως Ελληνες πάντοτε μεγαλουργήσαμε με την ευκολία μας να μην κλεινόμαστε σε «γκέτο» αλλά να ανοιγόμαστε προς τα έξω. Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει για την αντιμετώπιση των προβλημάτων «συρρίκνωσης» των κοινοτήτων μας από την προσέγγιση των Ορθοδόξων αδελφών μας; Για παράδειγμα, έχω ακούσει αρκετές φορές ότι πολλοί άλλοι ορθόδοξοι θέλουν να χρησιμοποιούν τους όμορφους και ευρύχωρους ναούς μας για τις τελετές τους. Φυσικά και η περίπτωση των σχολείων – αλλά και όλων των άλλων κοινωνικών εκδηλώσεων – είναι πολύ συναφής. Στο τέλος βέβαια θα πρέπει να δούμε το ζήτημα γενικότερα και να επιδιώξουμε συνειδητά την πανορθόδοξη ενότητα στην Αμερική. Οχι με τον «πρακτορικό» τρόπο που έχει ήδη δηλώσει ότι το θέλει ο κ.Ελπιδοφόρος, δηλαδή να θέσει τους ορθοδόξους της Αμερικής (όσους μπορέσει) υπό το Οικ.Πατριαρχείο, εξυπηρετώντας τις πολιτικές του «βαθέος κράτους» και κύκλων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αλλά με στόχο τη δημιουργία μιας μεγάλης Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής που να είναι πρώτα Εκκλησία του Χριστού και μετά όλα τα άλλα… Με τα ίδια επιχειρήματα που ο κ.Βαρθολομαίος έδωσε αυτοκεφαλία στην Ουκρανία – και ο κ.Ελπιδοφόρος σθεναρά τον υποστήριξε – θα πρέπει να δοθεί αυτοκεφαλία και στην Αμερική. Αλλιώς και οι δύο θα χάσουν όση, λίγη, αξιοπιστία τους έχει απομείνει…
16 Ιουνίου 2019
