Επί της ουσίας του Κυπριακού, 45 χρόνια μετά την εισβολή είναι ολοφάνερο ότι η λύση είναι άμεσα συνυφασμένη με την εκμετάλλευση των τεράστιων ενεργειακών κοιτασμάτων της Αν.Μεσογείου. Παρατηρούνται τελευταία αρκετές υπόγειες διεργασίες με στόχο την διευθέτηση του θέματος. Η Τουρκία εκβιάζει και βρυχάται αλλά δεν έχει πολλά περιθώρια να επιβάλλει την άποψή της. Είναι ολοφάνερο ότι μεγάλο μέρος των ενεργειών της γίνονται για το θεαθήναι – και φυσικά για την αμφισβήτηση της κρατικής υπόστασης της Κύπρου. Οσα ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα και να στείλει δεν είναι σε θέση να προχωρήσει σε εκμετάλλευση… Η Αμερική αφήνει το δόλωμα των ενεργειακών πηγών να πλανάται, σε μια ύστατη προσπάθεια να προσελκύσει την Τουρκία πίσω στο δυτικό μαντρί. Ο γράφων έχει πολλές φορές σημειώσει ότι κόκκινη ελληνική εθνική γραμμή για τον όποιο διακανονισμό στην Ανατολική Μεσόγειο πρέπει να είναι μια λωρίδα πλάτους 10-15 μιλίων που να συνδέει την ΑΟΖ της Ελλάδας με αυτή της Κύπρου όπως άλλωστε επιτάσσει το διεθνές δίκαιο. Από εκεί και έπειτα εφόσον η Τουρκία δεν δείξει υπερφίαλες απαιτήσεις (απαράδεκτες οι διεκδικήσεις της νοτίως της Κρήτης) μπορεί να λάβει η δική της ΑΟΖ κάποια μεγαλύτερη «επήρεια» – άλλωστε υπάρχει σειρά αποφάσεων διεθνών δικαστηρίων που την ευνοούν στο θέμα αυτό. Επομένως, φιλικός καθορισμός ΑΟΖ ναι, «συνδιαχείριση» όχι. Η έννοια της συνδιαχείρισης είναι πολύ ύποπτη και θα θέσει την Κύπρο σε καθεστώς ομηρείας στην Τουρκία.. Είναι τόσο ύποπτη όσο ήταν και η έννοια της «ανεξαρτησίας» της το 1960… Η κάθε χώρα πρέπει να γνωρίζει σαφώς τα σύνορά της και τα δικαιώματά της… Το παραπάνω διάγραμμα λύσης (γενναιόδωρος καθορισμός ΑΟΖ για Τουρκία αλλά ΠΟΤΕ συνδιαχείριση) εξυπηρετεί τόσο τα ελληνικά όσο και τα αμερικανικά – αλλά κυρίως τα ισραηλινά και αιγυπτιακά συμφέορντα. Ισραήλ και Αίγυπτος σε καμία περίπτωση δεν θέλουν την Τουρκία κυρίαρχη του παιχνιδιού εκεί. Θα λάβει το μερτικό που της ανήκει – αλλά ως εκεί. Εάν δεν συμμορφωθεί όλες οι παραπάνω δυνάμεις είναι σε θέση να επιβάλλουν τη θέλησή τους.
