Του Χαράλαμπου Βασιλειάδη
Βάλλομαι και προσβάλλομαι … χωρίς ημερομηνία λήξεως!
Επιζητούσε η κυβέρνηση ευρεία διακομματική συναίνεση στο θέμα της ψήφου των Ομογενών. Το “πέτυχε” (από ότι φαίνεται) και εύγε της. Το “κατάφερε” όμως υποτιμώντας την Ομογένεια. Απαράδεκτο; Προκλητικό;
Οι Ομογενείς είμαστε πλέον “Έλληνες … με ημερομηνία λήξεως“. Δηλαδή αναλώσιμα προϊόντα που κάποτε μας εισήγαγαν στην Ελλάδα (με καλυμμένα ναύλα) για να ψηφίσουμε και μετά μας επέστρεφαν στον παραγωγό … στα χωράφια μας. Και πολλάκις εκθείαζαν (σχεδόν όλοι) οι εθνικοί αντιπρόσωποι ή απεσταλμένοι την ποιότητα μας … το υψηλό εθνικό και πατριωτικό μας φρόνημα. Απέδειξαν τι εννοούσαν. Τόσος Σεβασμός, τόση Αξιοπιστία, τόση Ειλικρίνεια (ΣΑΕ; Ναι, κάτι μου θυμίζει) … τόση Συναίνεση, τόση Αξιοπρέπεια, τόση Εθνοπρέπεια (ΣΑΕ και πάλι; Μη χειρότερα!)…
Η Αθήνα, διαχρονικά και διακομματικά (όχι βέβαια καθολικά και συλλήβδην) εκτίθεται… Η Αθήνα μου … με τιμωρεί, με εκδικείται. Ως γόνος “συνωστισμένων” προσφύγων, ως γόνος “ευλογημένων” μεταναστών (και ο ίδιος “μη–λαθρο” μετανάστης), ως “μη–Πρέ(σ)πών” Μακεδόνας, ως “ολίγον ‘Ελλην” Ομογενής … βάλλομαι και προσβάλλομαι απανωτά. Με περιθωριοποιούν, με αποξενώνουν. Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι άδικο. Γιατί το κάνουν; Γιατί συνεχίζουν; Αναρωτιέμαι…
Οι Ομογενείς, όπως και οι Φιλέλληνες, είναι ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο. Ας το μελετήσουν οι (όποιοι) ιθύνοντες, ας το αξιοποιήσουν, ας επενδύσουν σε αυτό … επιτέλους.
Από τη μεριά μας, εμείς οι Ομογενείς, ταπεινά νουθετώ:
… Ας μη διχαστούμε αν και ο σπόρος καλλιεργείται συστημ(ατ)ικά
… Ας συνεχίζουμε να κρατούμε υψηλά το εθνικό και πατριωτικό μας φρόνημα
… Ας μη θυσιάσουμε τις (αναχρονιστικές για κάποιους) πατροπαράδοτες αξίες μας
… Ας συνεχίσουμε να νοιαζόμαστε για τη μητρίδα γη και να αγωνιζόμαστε για τα δίκαια της
… Ας μην αντιδρούμε συναισθηματικά και συμπεριφερόμαστε γραφικά, ισοπεδωτικά, απορριπτικά, αναθεματιστικά
… Ας συνεχίσουμε να διατηρούμε, να διδάσκουμε, να προβάλλουμε Ελληνισμό
Ας…
Υ.Γ. Ας με συγχωρέσει ο (άγνωστος σε εμένα) ο πιτσιρικάς της φωτογραφίας που τον “χρησιμοποιώ” για να “προπαγανδίσω” υπέρ του… Ίσως, όταν ενηλικιωθεί, να διαφωνήσει μαζί μου. Ίσως να έχει και δίκαιο. Αρκεί να γνοιαστεί για την πατρίδα. Δεν διεκδικώ ρόλο “εθνοπατέρα” κανενός. Μια ψήφος είμαι και αυτή … άκυρη πλέον!
