Το 1945 το FBI ανάγκαζε τον Βάσο Βλαβιανό, τότε εκδότη του Εθνικού Κήρυκα (όπου είχε επενδύσει εκατομμύρια από δικά του λεφτά) να πουλήσει την εφημερίδα επειδή είχε προβάλλει σε κύριο τίτλο το πατριωτικό ΕΑΜ και το όραμα μιας ανεξάρτητης Ελλάδας, σε συνθήκες τότε «ψυχρού πολέμου». Δεκαετίες αργότερα ένας διάδοχός του πατριώτη Βλαβιανού, ο Αντώνης Διαματάρης, σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας του λόγου, μη επιτελώντας το δημοσιογραφικό και πατριωτικό του καθήκον, πρωταγωνίστησε στην καταβαράθρωση όλων των ομογενειακών θεσμών, της Εκκλησίας, των κοινοτήτων και των οργανώσεων, εξυπηρετώντας προσωπικά, κομματικά και ο Θεός ξέρει ποιά άλλα συμφέροντα. Δυστυχώς δεν είναι μόνος καθώς μεγάλες ευθύνες είχαν πολλοί, η συντριπτική πλειοψηφία όσων δρούν ή έδρασαν στο χώρο των ομογενειακών ΜΜΕ. Αλλά είναι ο κυριώτερος ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΟ ΜΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ!
Του Νίκου Σταματάκη
Η σύλληψη του πρώην εκτελεστικού διευθυντή της Αρχιεπισκοπής (αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν – ας μην έχει κανείς αμφιβολία) αποτελεί το επιστέγασμα της χρόνιας κρίσης στους κόλπους της Εκκλησίας μας, αλλά και του Πατριαρχείου από την εποχή που ανέλαβε τα ηνία ο κ.Βαρθολομαίος. Οι αναγνώστες μας ασφαλώς θα έχουν παρατηρήσει ότι στα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστήσαμε στην αποκάλυψη σειράς παρανομιών και σκανδάλων από διάφορα βήματα (και κυρίως φέτος από την ιστοσελίδα «Καλάμι» και φυσικά από αυτήν τη νέα μας ιστοσελίδα), βάζοντας το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων» στα χρονίζοντα προβλήματα που απειλούν την ίδια την ύπαρξή μας ως ελληνοαμερικανικής ομογένειας. Από τις τεράστιες ευθύνες του π.Καρλούτσου αλλά και του Αρχ.Δημητρίου στα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής και της ανοικοδόμησης του Αγ.Νικολάου, στην εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων στο ουκρανικό που οδήγησαν την Ορθοδοξία σε Σχίσμα, στις σεξουαλικές και άλλες παραβάσεις των αρχιερέων του Οικ.Πατριαρχείου (ένας από τους οποίους – ο Γαλλίας κ.Εμμανουήλ – προαλείφονταν για Αρχιεπίσκοπος Αμερικής), στις απαράδεκτες απόπειρες αρπαγής του σχολείου της κοινότητας Αγ.Δημητρίου Αστόριας από επιχειρηματίες με την συνδρομή του Αντώνη Διαματάρη, στην σκανδαλώδη διαχείριση του σχολείου αυτού από τον Α.Κουλαρμάνη και, τέλος, στα χάλια της Ομοσπονδίας Ν.Υόρκης, δεν διστάσαμε να αποκαλύψουμε τις παρανομίες και τις ανηθικότητες.
Πολλοί, πάρα πολλοί μας συνεχάρησαν και μας ενθάρρυναν. Λίγοι, δυσαρεστήθηκαν και είπαν «αυτά τα προβλήματα πρέπει να τα λύνουμε στο εσωτερικό μας, σαν οικογένεια» και πρόσθεταν ότι «οι αποκαλύψεις κάνουν κακό στους θεσμούς μας, την Εκκλησία και τις κοινότητές μας». Κάποιοι μάλιστα είχαν το θράσος να πουν ότι όλα αυτά τα σκάνδαλα είναι υπερβολές και παραποιήσεις. Αλλά μετά από όσα αποκαλύψαμε, ΔΕΝ ΛΑΒΑΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΨΕΥΣΗ!
Αγαπητοί αναγνώστες, δεν υπάρχουν αρκετά δυνατές λέξεις για να εκφράσω την απόλυτη αντίθεσή μου στις ενστάσεις των λίγων «να κρατάμε τα προβλήματα στο εσωτερικό των θεσμών μας». Και μόνο το να υποστηρίζει κανείς ότι η συσκότιση των προβλημάτων είναι τρόπος διαχείρισης της διαφθοράς είναι καθαρά αρρωστημένη νοοτροπία. Xωρίς έλεγχο, διαφάνεια και απόδοση ευθυνών οι κοινωνικοί θεσμοί εξασθενούν και αποσαθρώνονται, αφού πάντοτε θα υπάρχουν οι επιτήδειοι να τους εκμεταλλευθούν για προσωπικό όφελος.
Και ποιός καλύτερος για την αποκάλυψη των «κακώς κειμένων», των ανήθικων και των καταχραστών, από τον τύπο; Αυτή άλλωστε δεν είναι η κατοχυρωμένη από όλα τα συντάγματα του κόσμου λειτουργία του τύπου, ο έλεγχος της εξουσίας; Στην περίπτωσή της Ομογένειας, η εξουσία που οφείλει ο ομογενειακός τύπος να ελέγχει είναι αυτή της Εκκλησίας, των κοινοτήτων και των οργανώσεων μας. Ολοι οι θεσμοί μας είναι οργανωμένοι ως μη κερδοσκοπικά ιδρύματα (501c3) με βάση την αμερικανική νομοθεσία και υπόκεινται στον έλεγχο των τοπικών και ομοσπονδιακών αρχών. Αλλά χωρίς τη συμβολή του τύπου οι παραβάσεις και καταχρήσεις είναι δύσκολο να αποκαλυφθουν και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.
Καθώς λοιπόν παρατηρούμε βασικά στελέχη της Αρχιεπισκοπής, στελέχη που υπηρέτησαν την Εκκλησία για δεκαετίες, να οδηγούνται ένα-ένα στον Εισαγγελέα, καθώς βλέπουμε ιστορικές κοινότητες-προπύργια του Ελληνισμού, όπως του Αγ.Δημητρίου Αστόριας, να απειλούνται από αγέλη «επιχειρηματιών», καθώς βλέπουμε την άλλοτε ανθούσα Ομοσπονδία Ν.Υόρκης να παραπαίει από σκάνδαλο σε σκάνδαλο (θα αποδώσει απολογισμό για την περσινή παρέλαση ως τις 3 Δεκεμβρίου ο γραφικός και απαράδεκτος Γαλάτουλας;), αναρωτιόμαστε ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΧΑΛΙΑ;
Ασφαλώς οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πρώτος και κυριώτερος έχει να κάνει με τον ατομικισμό και την μεγαλομανία, αλλά και την πατροπαράδοτη αρχομανία μας. Δυστυχώς ο Ελληνισμός και ειδικά η Ομογένεια της Αμερικής έχει αναδείξει πολλούς «Μεγαλέξαντρους» και περισσότερους ακόμα «Ναπολέοντες» – τους ξέρουμε όλοι, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, και έχουν γίνει ακόμα και αντικείμενο κοροϊδίας στα θέατρά μας (Ιδού «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τους θεατρικούς συλλόγους μας – διακωμωδήστε αλύπητα τους «καλαμοκαβαλλάρηδες»!!) Αλλος λόγος είναι φυσικά η διαφθορά, αφού οι αδυναμίες του ανθρώπινου χαρακτήρα οδηγούν πολλούς «να βάζουν το δάκτυλό τους στο μέλι» και να το γλύφουν… Κάποιοι μάλιστα αδίστακτοι έκαναν αυτού του είδους την κλοπή επιστήμη και τελειοποίησαν το επιχειρηματικό μοντέλο «κλέβουμε εκκλησίες»!
Ερώτημα: Μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες της; Απάντηση: ΟΧΙ! Τότε τι μπορούμε να κάνουμε; Μα φυσικά να την ελέγχουμε μέσω των θεσμοθετημένων διαδικασιών που προβλέπει ο νόμος, αλλά κυρίως μέσω του τύπου. «Ο φόβος φυλάει τα έρημα», λέει πολύ σωστά η παροιμία που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωσή μας. Και η αποκάλυψη των καταχρήσεων από τον τύπο είναι βασική πηγή δημιουργίας «φόβου»….
Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες, εκείνοι στο χώρο του τύπου που ήταν επιφορτισμένοι με τον έλεγχο της εξουσίας, όχι μόνο δεν άσκησαν τα καθήκοντά τους, αλλά μπήκαν και οι ίδιοι «στο ψητό» συμμετέχοντας στο πάρτι! Μεγάλο πρόσφατο παράδειγμα η συμμετοχή του εκδότη του «Ε.Κ.» Α.Διαματάρη στην απόπειρα αρπαγής του σχολείου του Αγ.Δημητρίου όταν με στιλ νταβατζή απευθύνθηκε προς την ηγεσία της κοινότητας. Αλλά εάν πάμε και παλαιότερα, έχουν αφήσει εποχή οι απαράδεκτες επιθέσεις του ίδιου και της εφημερίδας του εναντίον όλων ανεξαιρέτως των Αρχιεπισκόπων, τους οποίους αδίστακτα κατηγορούσε και υπονόμευε. Και κατόπιν με απόλυτο θράσος και υποκρισία εκμεταλλευόταν οικονομικά, όπως κατήγγειλε πρόσφατα ο Στέλιος Τάτσης στο θαυμάσιο σημείωμά του για το φιλί του Ιούδα που έδωσε ο Α.Διαματάρης στον κ.Δημήτριο… Εναν μόνο δεν κατηγόρησε ποτέ ο Α.Διαματάρης και ο δήθεν «θεολόγος» συνεργάτης του, Θ.Καλμούκος: πρόκειται για τον φάδερ Αλεξ, παλαιότερα κρυφό και τώρα φανερό δεύτερο αρχιεπίσκοπο! Δεν θυμόμαστε ούτε μία φορά να έγραψαν έστω και μια αρνητική λέξη για τον διαπλεκόμενο φάδερ Αλεξ και αυτό εξηγεί πολλά – αν σκεφθεί κανείς τα δεκάδες εκατομμύρια που έχει ο π.Καρλούτσος υπό τον έλεγχό του και τις διασυνδέσεις του με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Βιβλίο θα μπορούσε να γραφεί για τις ανήθικες πράξεις του Α.Διαματάρη και τον νταβατζίδικο ρόλο του σε όλο το μήκος και το πλάτος της Ομογένειας…
Ανάλογα ισχύουν και για τους υπόλοιπους του τύπου. Εκείνοι οι λίγοι που κάποτε κατήγγειλαν – περιοδικά και χωρίς συνέχεια – τους καταχραστές της εξουσίας, αποσιωπήθηκαν με πολλούς και διάφορους τρόπους. Κάπως έτσι έμειναν τα «τσακάλια» ανενόχλητα να απομυζούν το αίμα της κοινότητας μας. Και φτάσαμε στα τωρινά χάλια… Δεν επιβάλλαμε κανόνες διαφάνειας, συσκοτίσαμε αντί να αποκαλύψουμε για δεκαετίες ολόκληρες… Ετσι τώρα την διαφάνεια θα την επιβάλλει επιτέλους (και το ευχόμαστε!) ο Εισαγγελέας…
Αν όμως ο Α.Διαματάρης επιτελούσε έστω και στο ελάχιστο τον ρόλο του ως εκδότης της ιστορικότερης εφημερίδας της ομογένειας, αυτό το κατάντημα που βιώνουμε τώρα δεν θα είχε ποτέ συμβεί. Οι ευθύνες του – αλλά ως ένα βαθμό και των υπολοίπων – είναι σαφώς μεγαλύτερες από εκείνους που καταχράσθηκαν τα αξιώματά τους. Γιατί οι καταχραστές παρασύρθηκαν από τις ανθρώπινες αδυναμίες και διέπραξαν τα εγκλήματά τους. Ενώ εκείνοι που ήταν επιφορτισμένοι με την «φύλαξη του μαντριού», δηλαδή ο τύπος, όχι μόνο παράτησε “την σκοπιά” αλλά συμμετείχε στην ηθική κατάπτωση και στην εκμετάλλευση των κοινών πόρων. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της ανικανότητας αλλά και των οικονομικών ατασθαλιών και ακόμα των σεξουαλικών σκανδάλων του πρώην διευθυντή Παιδείας της Αρχιεπισκοπής, του Ευθυμιόπουλου. Τα περισσότερα ήταν γνωστά σε όλους εντός και και εκτός της Αρχιεπισκοπής και κανείς μα κανείς – και ειδικά στον χώρο του τύπου – δεν άνοιξε το (προφανώς “μπουκωμένο”) στόμα του για 13 ολόκληρα χρόνια! Τα αποκαλύψαμε πριν δύο χρόνια και ακόμα και τότε δεν έγινε σχεδόν τίποτα από τους αρμόδιους… Ετσι καταλήξαμε τις προάλλες να συζητάμε πως να συμμαζέψουμε τα ερείπια της ελληνικής παιδείας στην Αμερική… Ντροπή!
Ο Α.Διαματάρης, για χρόνια και χρόνια αρεσκόταν και αρέσκεται να αγνοεί τους υπόλοιπους του τύπου και συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει άλλο μέσο επικοινωνίας στην Ομογένεια (μάλιστα την προχθεσινή δήθεν «ανοιχτή συζήτηση» έκανε το παν για να την κάνει κλειστή προσκαλώντας μόνο «δικούς» του χειροκροτητές και ουσιαστικά αποκλείοντας άλλα ΜΜΕ). Αφού λοιπόν έτσι έδρασε και δρά σαν να μην υπάρχει άλλο ενημερωτικό μέσο, ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ. ΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΘΑ ΤΟΝ ΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΜΑΥΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Ας τον χαίρεται ο πάτρωνάς του ο Κυριάκος και το Μητσοτακέικο το οποίο υπηρετεί. Η Ομογένεια, που τον έχει ήδη απομονώσει και αποφεύγει την εφημερίδα του σαν να έχει λέπρα, μόνο ένα μπορεί να του πεί: «Σου αρμόζει ντροπή αιώνια»!
Θα κλείσουμε το σημείωμα αυτό με την προτροπή του κ.Ελπιδοφόρου στο πρόσφατο Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο στις 17 Οκτωβρίου, με την ελπίδα να μην είναι μια ακόμα «φαναριώτικη» διακήρυξη αλλά μια μόνιμη αρχή της δράσης του:
“I need you to be committed to speaking up, speaking out, and speaking the truth in love. We must be honest with each other about the state of our Church. Silence on these grave issues is neither respectful nor useful.”
“Πρέπει να μιλάτε, να μιλάτε ανοιχτά και να λέτε την αλήθεια με αγάπη. Πρέπει να είμαστε έντιμοι μεταξύ μας όσον αφορά την κατάσταση της Εκκλησίας μας. Η σιωπή για αυτά τα σοβαρά θέματα δεν είναι ούτε σεβαστή, ούτε χρήσιμη”.
26 Νοεμβρίου 2019 n.stamatakis@aol.com
