Οταν οι καταστάσεις ξεπερνούν τα όρια του σοβαρού και εισέρχονται στο χώρο του γελοίου τότε – ακόμα και στις διεθνείς σχέσεις – πρέπει να αντιμετωπίζονται με φαντασία και με το ανάλογο χιούμορ…
Του Νίκου Σταματάκη
Μετά την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ Τουρκίας και της επίσημης κυβέρνησης της Λιβύης που περιλαμβάνει όπως φαίνεται και μια καταρχήν συμφωνία που αφορά την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των δύο χωρών, η καταπάτηση του Δικαίου των Θαλασσών ξεπερνά κάθε νοητό όριο… Η Τουρκία προβάλλει την δική της ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, το Καστελόριζο κυριολεκτικά εξαφανίζεται και νησιά όπως η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κάσος αλλά και η ίδια η μεγαλόνησος Κρήτη, ουσιαστικά χάνουν όλα τα θαλάσσια δικαιώματά τους στα ανατολικά και νότια εκτός των χωρικών υδάτων – στην περίπτωσή μας 6 μίλια….
Εδώ βλέπουμε την τουρκική πρόταση (δεξιά) και την ελληνική ΑΟΖ (αριστερά) που βασίζεται στο Δικαιο της Θάλασσας)
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον τούρκο πρέσβη για εξηγήσεις αλλά και τον πρέσβη της Λιβύης για «τράβηγμα του αυτιού». Μάλιστα το Υπ.Εξ απείλησε τον Λίβυο πρέσβη με απέλαση εάν δεν αποκαλύψει μέχρι την προσεχή Πέμπτη το περιεχόμενο της συμφωνίας της χώρας του με τη Λιβύη… Γιατί μόνο τον πρέσβη της Λιβύης και όχι και της Τουρκίας; Επικριτικές αντιδράσεις κατά Τουρκίας και Λιβύης σημειώθηκαν και από πλευράς Αιγύπτου και Κύπρου όπως αναμενόταν – ενώ ακόμα αναμένεται αντίδραση του Ισραήλ…
Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε ήδη προλάβει τις εξελίξεις προχωρώντας στην αυτοδίκαια ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ αλλά και στον καθορισμό των ορίων της με την ΑΟΖ της Κύπρου – κάτι που ο μακαρίτης ο Τάσος Παπαδόπουλος εξαρχής ζητούσε. Ομως οι δουλοπρεπείς κυβερνήσεις των Αθηνών, δεξιές και αριστερές, υποκλίνονταν πάντοτε στον όποιο αμερικανό πρέσβη παροικούσε στο «πραιτώριο» της οδού Βασιλίσσης Σοφίας και δεν τόλμησαν ποτέ να τον απειλήσουν με απέλαση, εφόσον εξακολουθούσε να προτείνει για την ελληνική ΑΟΖ διαφορετικό «Δίκαιο των Θαλασσών» από αυτό που εφάρμοζαν οι ΗΠΑ για την δική τους ΑΟΖ στον «περίκλειστο» Κόλπο του Μεξικού…
Η Ελλάδα μπορεί επίσης να προβεί σε άλλες σοβαρές ενέργειες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να ζητήσει να ληφθούν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επιπεδο επειδή πρόκειται για την ΑΟΖ της Ευρώπης…
Αλλά οι τουρκικές διεκδικήσεις δεν έχουν πλέον καμία σχέση με σοβαρή αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου. Οι σοβαρές νομικές αμφισβητήσεις βασίζονται σε κάποια λογική βάση, η οποία, όσο “εξεζητημένη” και αν είναι, βρίσκεται εντός του “δικαιακού πλαισίου”. Στην περίπτωσή μας η Τουρκία έχει ξεπεράσει κάθε τέτοιο πλαίσιο και έχει πλέον εισέλθει στον χώρο της παρανομίας και του γελοίου. Σε τέτοιες καταστάσεις, θα ήταν πολλαπλώς αποτελεσματικότερο – ειδικά από επικοινωνιακή σκοπιά – εάν ο έλληνας υπ.Εξωτερικών κ.Δένδιας καλούσε τον πρέσβη της Τυνησίας και ανακοίνωνε παρουσία του ότι βρίσκεται σε επαφή με την κυβέρνηση της Τυνησίας για «θέματα θαλασσίων ζωνών»…
Οπως πολύ γλαφυρά αποκαλύπτει ο χάρτης μας στην περίπτωση αυτή όχι μόνο θα διασκέδαζε και το τελευταίο ευρωπαϊκό “παρδαλό κατσίκι”, αλλά θα ένοιωθαν την (έστω και υποθετική) απειλή τόσο η Μάλτα όσο και η Ιταλία… Αλλά και η ίδια η επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία εάν καθόριζε ΑΟΖ η Ελλάδα με την Τυνησία θα έχανε περίπου το 1/4 της ΑΟΖ της… Ανάλογα με την Κρήτη, η Σικελία αλλά και η Μάλτα θα περιορίζονταν στα 6 ή 12 μίλια χωρικών υδάτων, ενώ η Ιταλία που τώρα πολλές φορές σφυρίζει αδιάφορα όταν η Ελλάδα θέτει θέμα καθορισμού ΑΟΖ, θα έτρεχε να ζητήσει διαβεβαιώσεις…
Δυστυχώς όμως, οι διαχρονικώς ανίκανοι έλληνες πολιτικοί ούτε τόλμη διαθέτουν αλλά ούτε και φαντασία ή χιούμορ… Ομως έχουν περισσή ευλυγισία της μέσης μπροστά στους ξένους πάτρωνές τους…
29 Νοεμβρίου 2019 n.stamatakis@aol.com
Επιτρέπεται η δημοσίευση του παρόντος με ενεργό λίνκ μετά τις 2 πρώτες παραγράφους.
