Του Κώστα Μάστορα
«Ανθώποις ου τα αμήχανα πρέπει τηράν»…
Oι άνθρωποι δεν πρέπει να επιδιώκουν πράγματα που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους (αρχαίο ελληνικό ρητό)…
Οποιοσδήποτε έλλην πολίτης που καταλαμβάνει υπουργικό θώκο θα πρέπει, σύμφωνα με το Σύνταγμα των Ελληνων να αποποιηθεί όλων των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του καθόσον υπάρχει το ασυμβίβαστο, (conflict of interest). Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να είναι εκδότης εφημερίδας και παράλληλα να είναι υπουργός και να εξασφαλίζει έτσι διαφημίσεις και χορηγίες. Πρέπει επίσης να αναρτήσει το όποιο βιογραφικό του, εννοείται ότι είναι το αληθές, στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης.
Η κατοχή ανώτερου η ανώτατου ακαδημαϊκού τίτλου δεν αποτελεί προϋπόθεση υπουργοποίησης κάποιου. Ο βαθμός συγγένειας, φιλίας, κουμπαριάς κλπ. δεν αποτελούν λόγο υπουργοποίησης κάποιου, καθόσον το Συνταγμα αναφερεται στον «άριστο» και όχι στον εκλεκτόν…
Ο υπουργός μπορει να είναι εκλεγμένος από τον λαό η να είναι εξωκοινοβουλευτικός με διορισμό απο τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Στην δεύτερη περίπτωση, διορίζονται εξέχουσες προσωπικότητες με καθολική αποδοχή των μοναδικών προσόντων που διαθέτουν. Παρόμοια συμβαίνουν και εδώ όπου για παράδειγμα ο πρόεδρος Νίξον διόρισε υπουργό των Εξωτερικων τον Henry Kissinger, κοσμήτορα της σχολής πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου Columbia, τον επονομαζόμενο και μάγο της πολιτικής. Για τα ανωτέρω ο υποψήφιος υπουργός ορκίζεται ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας να φυλάττει και να προάγει τα συμφέροντα των απανταχού ελλήνων.
Μια τρίτη προυπόθεση είναι ότι το πρόσωπο που εκτίθεται δημόσια σε πολιτικό αξίωμα θα δεχθεί κριτική σίγουρα, ίσως κάποτε και κακόπιστη. Θα τον ελέγξουν, θα τον σκιτσάρουν, θα τον σατυρίσουν κλπ. Το ότι κάποιος ασκεί κριτική δεν σημαίνει ότι είναι συκοφάντης, εκτός και αν είναι επί προσωπικού και προσβάλλει με ψεύδη την τιμή και την υπόληψη του πολιτικού. Ετσι δουλεύει η δημοκρατία, με συνεχή έλεγχο και κριτική και όχι με σιωπηλή συναίνεση και ανοχή, που είναι χαρακτηριστηκά ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Εφόσον λοιπόν ο πολιτικός διαθέτει όλα τα ανωτέρω προσόντα, μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντα του και το έργο του θα κριθεί από τους πολίτες. Θα έχει όμως το δικαίωμα να υπερασπισθεί το έργο και τις αποφάσεις του στην Βουλή αλλά και στα ΜΜΕ με αδιάσειστα στοιχεία και ο λαός θα τον κρίνει.
Στο πρόσφατο πολιτικό παρελθόν η Ομογένεια «έδωσε» πολιτικά πρόσωπα στην γενέτειρα. Ο γνωστός δημοσιογράφος Χρύσανθος Λαζαρίδης, υπήρξε σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά στην αρχή και εκλεγμένος βουλευτής επικρατείας στην συνέχεια. Χειρίστηκε κορυφαία εθνικά θέματα, μνημόνια κλπ. Δεν διατυπώθηκε καμία μομφή εναντίον του για τιτλους σπουδών ή επιχειρηματική δραστηριότητα. Του ασκήθηκε έντονη κριτική για τις θέσεις του και φυσικά ο ίδιος δεν κατηγόρησε κανέναν ποτέ για συκοφαντίες.
Η κα. Αντωνoπούλου και ο σύζυγός της κατέλαβαν κορυφαίες θέσεις στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, υφυπουργός εργασίας και υπουργός οικονομίας αντίστοιχα. Με ακαδημαϊκές περγαμηνές αμφότεροι και εμπειρία διεθνή. Πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις, αλλά όταν έπραξαν ένα ολέθριο σφάλμα ο πρωθυπουργός για να προστατέψει τα συμφέροντά του, τους εκπαραθύρωσε εν μια νυκτί. Προς τιμήν τους παραδέχθηκαν το λάθος τους, υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, ζήτησαν συγγνώμη και φυσικά δεν κατηγόρησαν κανένα για συκοφαντία. Τέλος και ο κ.Βαρουφάκης, καθηγητής οικονομικών στο Τέξας, εκλήθη να σώσει την Ελλάδα, αλλά οι ακαδημαϊκοί του τίτλοι σπουδών δεν τον εμπόδισαν να ρίξει το καράβι στα βράχια και να ζημιώσει τους Ελληνες πολίτες με εκατό δισεκατομμύρια.
Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη από φωτισμένα μυαλά που να είναι πατριώτες, να αγαπάνε την πατρίδα και να μπορούν να συμβάλλουν στη λύση των προβλημάτων που τον ταλανίζουν χρόνια τώρα. Και τέτοια μυαλά, δόξα τω Θεώ, η Ομογένεια έχει πολλά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι κάθε λογής αλεξιπτωτιστές, που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις κάνουν ζημιά στην πατρίδα αλλά περισσότερο στην Ομογένεια, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Στο μέλλον οι σύμβουλοι του έλληνα πρωθυπουργού που θα θελήσει να συμπεριλάβει στην κυβέρνησή του ένα μέλος της Ομογένειας, θα του θυμίσουν το φιάσκο του τελευταίου ομογενή υπουργού και θα τον αποθαρρύνουν να το πράξει. Αυτή είναι δυστυχώς η νέα πραγματικότητα που καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε. Τα πολιτικά κόμματα στην γενέτειρα κατάφεραν, με ομογενή υπουργό παρακαλώ, να ομονοήσουν ούτως ώστε να μην κάνουν κουμάντο οι «πιατάδες». Την τελευταία εβδομάδα προβιβαστήκαμε σε «λαμόγια» – μια απλή περιήγηση στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα σας πείσει…
