Του Χαράλαμπου Βασιλειάδη
Αχ ρε, Tom Hanks…
Μου ήσουν αδιάφορος για χρόνια … τόσο ήξερα.
Μετά άρχισα να εκτιμώ το πηγαίο υποκριτικό σου ταλέντο … και -αν και μη ειδήμων- το θαύμασα. Είναι εξαιρετικό, είσαι χαρισματικός, μοναδικός!
Στη συνέχεια, θαύμασα την πολύπλευρη αρωγή και στήριξη σας, τη δική σου (αν και αλλογενής και αρχικά αλλόθρησκος) αλλά και της ομογενούς συζύγου σου, της εξαιρετικής Rita Wilson, για την διατήρηση και προβολή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Τώρα σε ζηλεύω! Τιμής ένεκεν πολιτογραφήθηκες, έγινες δηλαδή τιμητικά πολίτης, στην πιο όμορφη και συνάμα την πιο σημαντική χώρα του κόσμου, την Ελλάδα. Ύψιστη τιμή, ανυπέρβλητη!
Ωστόσο είναι λίγο παράδοξο ότι ενώ εσύ έχεις πλέον όλα τα πολιτικά δικαιώματα στην Ελλάδα, η ερίτιμη σύζυγος σου -όπως και η ταπεινότητα μου- αν και καταγόμαστε από εκεί (έχουμε δηλαδή την ελληνική ιθαγένεια), μας “επιτρέπονται” δικαιώματα “αλά καρτ” μιας και οι εκεί πολιτικοί ταγοί μας, και μάλιστα με ευρεία συναίνεση, μας “απέβαλαν” με διαγωγή “κοσμία”, λόγω πολύχρονων απουσιών μας από τα πάτρια εδάφη (και άλλα σχετικά υπολογιστικά τερτίπια), χαρακτηρίζοντας μας ως “υβριδικούς Έλληνες” σύμφωνα με κάποιο ιδιοτελή και υστερόβουλο αλγόριθμο συνθηκών και προϋποθέσεων (μεσοβέζικη πολιτικάντικη αλχημεία, δηλαδή) που εφηύραν οι ίδιοι … κατόπιν μάλιστα εκτενών διαβουλεύσεων!
Και να σκεφτεί κανείς ότι η σύζυγος σου, ως Πομάκα εκ πατρός και Βορειοηπειρώτισσα εκ μητρός, θεωρείται μειονότητα σε χώρους όπου οι πρόγονοι της διέμεναν για αιώνες, ήταν δηλαδή γηγενείς. Και βέβαια τις εθνικές αστοχίες της ελληνικής πολιτείας κατά των Πομάκων αλλά και των Βορειοηπειρωτών ας τις κρίνει η ιστορία. Ένα είναι βέβαιο. Πρώτα πυροβολούσαν οι ιθύνοντες και μετά στόχευαν. Τόση προοπτική και ευστοχία είχε η (αντ)εθνική τους πολιτική…
Είναι και κάτι άλλο αγαπητέ μου, Tom Hanks. Με την πορεία σου επιβεβαίωσες ότι ο Φιλελληνισμός είναι ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο που η Αθήνα δεν μελέτησε, δεν αξιοποίησε, δεν επένδυσε ποτέ…
Θα ήθελα Tom Hanks και Rita Wilson, στο επόμενο ταξίδι μου στην Καλιφόρνια, να σας ανταμώσω στον ιερό ναό που εκκλησιάζεστε και υπηρετείτε, να σας σφίξω το χέρι και με ένα θερμό εναγκαλισμό να σας εκφράσω ένα πηγαίο “Ευχαριστώ!” και ένα περίτρανο “Εύγε!”
