Του κάπτεν Στέλιου Τάτση
Σεβασμιώτατε,
Όταν έλαβα το ηλεκτρονικό μήνυμα από το Cosmos fm που αναφερόταν στην τιμητική σας
διάκριση, η απάντησή μου ήταν ακαριαία. ”Καλά ακόμη δεν τον είδαμε και τον τιμάμε;” Συνήθως τιμάμε κάποιον για την προσφορά του, για το έργο του και σας ευχαριστώ που εν μέρη με καλύψατε στην ομιλία σας. Λέγω εν μέρει, διότι προσπαθήσατε να καλύψετε τους διοργανωτές, λέγοντας πως η τιμή δεν ήταν προς το προσωπό σας αλλά προς τον θεσμό του Αρχιεπισκόπου, που κατά την φτωχή μου γνώμη δεν ευσταθεί.
Κάποτε είχα γράψει πως οι τιμητικές διακρίσεις ως επί το πλείστον αποδίδονται, όχι τόσο πολύ για την προσφορά του τιμωμένου, αλλά για την πληθυσμιακή και οικονομική επιτυχία και δεν με ξενίζει καθόλου ο σκοπός. Ομως διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο που γίνονται. Στην ερωτησή μου τι έκανε και τον τιμάτε; Κάποιος (εκτός ραδιοφωνικού σταθμού) μου απήντησε “και γιατί δέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος;” Κι’εγώ του απήντησα, από ανθρώπινη ματαιοδοξία. Αν διοργάνωναν μια συνάντηση γνωριμίας με το ποίμνιό του θα ήταν πολύ ωραίο και κάτι το διαφορετικό. Σεβασμιώτατε, είσθε δημόσιο πρόσωπο και δεν είναι ορθόν (πάντοτε κατά την γνώμη μου) μερικά άτομα ενός ραδιοφωνικού σταθμού που εκπέμπει μόνο τα Σαββατοκύριακα να σας επιλέξει για κάποιο βραβείο που οι ίδιοι καθιέρωσαν προς άγραν οικονομικών πόρων και τι θα γίνει αν συνεχίσουν και άλλα ΜΜΕ να σας επιλέξουν; Θα βρεθείτε σε δύσκολη θέση και μπορεί να πάρετε λάθος απόφαση.
Όμως κι’αυτό το ξεπερνώ και πηγαίνω παρά πέρα. Πηγαίνω στο χώρο επιλογής, εκεί που γίνονται κοσμικές εκδηλώσεις, με νταούλια και κλαρίνα και απρόσιτες τιμές για τους μικρομεσαίους. Θα ήταν σοφό τέτοιες εκδηλώσεις (κληρικών) να γίνονται στις αίθουσες των ναών (υπάρχουν ναοί που έχουν τεράστιες αίθουσες) όπου οι τιμές θα ήταν προσιτές για όλους, Πατρίκιους και Πληβείους, και η συμμετοχή πολύ μεγαλύτερη, με περισσότερα έσοδα και μεγαλύτερο κέρδος λόγω των χαμηλών εξόδων. Κέρδος από το οποίον θα μπορούσαν να επωφεληθούν και οι δοκιμαζόμενοι οικονομικά ναοί μας. Στα κέντρα εγκλωβίζεσθε σε μια μικρή τάξη με απούσα την μεσαία τάξη η οποία είναι εκείνη που γεμίζει και συντηρεί τους ναούς και τα Ελληνικά μας Σχολεία. Εκκλησίες χωρίς πιστούς μοιάζουν σαν κεκονιασμένοι τάφοι, τα έχετε ζήσει και τα ζούν όσοι διαμένουν στην Κωνσταντινούπολη. Χωρίς πιστούς οι ναοί αργά η γρήγορα θα καταλήξουν στους μεσίτες προς πώληση όπως έγινε πρόσφατα στο Σικάγο, εκτός και αν αυτό είναι σκοπός, όπως ακούγεται στα διάφορα ομογενειακά στέκια.
Η δύναμη του ηγέτη αντλείται από τις μάζες… χωρίς να εξαιρούνται οι ολιγάρχες… Ο Χριστός δεν έκανε διακρίσεις, το ακούσαμε στην χθεσινή ευαγγελική περικοπή του Τελώνου και του Φαρισσαίου. Εσείς ο ίδιος με δικαιώσατε, που ξεκινήσατε την ομιλία σας, ευχαριστώντας όλους όσους σας προσφώνησαν με τα ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΑ τους λόγια. Πιστεύω να γνωρίζετε την ρήση που λέγει ότι οι κόλακες είναι οι φωνιάδες των μεγάλων ανδρών. Βέβαια παντού υπάρχουν οι εξαιρέσεις, δεν κατεδαφίζω τους πάντες και τα πάντα. Πολύ σωστά αναφέρατε πως η Εκκλησία της Αμερικής είναι το διαμάντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μόνο που εκείνο δυστυχώς δεν είναι διαμάντι γιατί με τα τον Ιάκωβο, έβγαλε μια πέτρα από όλο το οικοδόμημα και γκρέμισε. Αντί να τοποθετήσει έναν άλλο Ιάκωβο, έκανε το αντίθετο, σε μία αδύναμη πλέον Εκκλησία τοποθέτησε αδύναμους διοικητές για να μπορεί να τους ελέγχει. Έκτοτε η Εκκλησία της Αμερικής παρέλυσε διότι οι προηγούμενοι από εσάς Αρχιεπίσκοποι στην ουσία ήταν Μητροπολίτες Νέας Υόρκης και δεν μπορούσαν
όπως ήταν φυσικό να επιβληθούν στις υπόλοιπες Μητροπόλεις. Το ίδιο θ’αντιμετωπίσετε ο ίδιος.
Αυτά τα λάθη πληρώνουμε σήμερα όλοι. Το διαμάντι του οικουμενικού θρόνου μεσουράνησε επί Ιακώβου, τότε που η Ορθοδοξία αναγνωρίστηκε ως το τρίτο μεγάλο
δόγμα στην Αμερική. Σεβασμιώτατε από εμένα θα δέχεστε αμερόληπτη κριτική: “Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”. Ψευτιές και κολακείες δεν είναι του χαρακτήρα μου και όταν πιάνω την πένα την πιάνω από συνειδησιακούς ερεθισμούς. Δεν βγάζω το ψωμί μου από την πένα, δεν με ενδιαφέρει το δένδρο αλλά το δάσος. Φυσικά δεν είμαι αλάθητος και αναγνωρίζω τα λάθη μου διότι πιστεύω πως η αναγνώριση του λάθους είναι υψίστη αρετή.
Εδώ στον Ελληνισμό της Αμερικής ο ηγέτης πρέπει να είναι και Οδυσσέας, όπως ήταν ο
Ιάκωβος ο οποίος είχε καταφέρει να έχει το γλωσσόκομον και να βαστάζει τα βαλλόμενα…
Με κάθε ειλικρίνεια σας λέγω πως μόλις άκουσα ότι έρχεσθε στην Αμερική χάρηκα και είπα επιτέλους θα αποκτήσει ηγέτη, θα αποκτήσει Αρχιεπίσκοπο ο Ελληνισμός της Αμερικής. Δεν είπα το ίδιο ούτε για τον Σπυρίδωνα ούτε για τον Δημήτριο τον οποίον υπεραγαπώ, αλλά λέγω την αλήθεια την οποίαν υπηρετώ κατά το δυνατόν σε όλη μου την διαδρομή. Αυτές οι ατυχείς κινήσεις του έκαναν τεράστια ζημιά και καλείστε εσείς σήμερα να κάνετε τον φακίρη
περπατώντας σε τεντωμένο σχοινί για να κρατήσετε τις ισορροπίες.
Σεβασμιώτατε,
Είσθε δυναμικός, ταλαντούχος και το θείον δώρον της παρουσίας που σας χάρισε ο Πανάγαθος σας κάνει χαρισματικό και είμαι βέβαιος πως θα επιτύχετε, δεν μπορείτε να
αποτύχετε… Και για να επιτύχετε θα πρέπει να είσθε ο Αρχιεπίσκοπος όλων των Ελληνοαμερικανών. Η θέση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής στην πραγματικότητα είναι ανώτερη και από εκείνην του Πατριάρχη. Η κατάσταση που που παραλάβατε είναι δύσκολη, βρεθήκατε αντιμέτωπος με ένα άνευ προηγουμένου κατεστημένο και αυτό θα πρέπει ν’αλλάξει. Με τον τρόπο σας θα πρέπει να πείσετε ορισμένους του στενού περιβάλλοντός σας, να καταλάβουν πως το πάρτυ τέλειωσε και πως για να επέλθει η ηρεμία, η τάξη και η εμπιστοσύνη θα πρέπει να απομακρυνθούν και αν δεν το κάνουν μόνοι τους να τους δείξετε εσείς τον δρόμο. Να κάνετε αυτό που έκανε ο Μακαριστός Στυλιανός στην Αυστραλία με τον Παπά Κουρτέση, εσείς πρέπει να τα ξέρετε καλύτερα από εμένα.
Πολύ καλά όσα είπατε υπέρ της Ελληνικής γλώσσας αλλά πρέπει να τα επιβάλλετε. Στον
τομέα αυτόν η ζημιά που έγινε είναι πολύ μεγάλη, χάθηκε πολύς πολύτιμος χρόνος και
η γλώσσα πάσχει, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να διατηρηθεί η Ελληνική συνείδηση. Ίσως να χρειαστεί να ανοίξετε σαν Αρχιεπισκοπή έναν ξεχωριστό λογαριασμό για την παιδεία, αν μπορέσετε να πείσετε τον κάθε Ελληνοαμερικανό να προσφέρει μια ετήσια
συνδρομή 20 δολλαρίων για την παιδεία θα μπορέσετε να κάνετε θαύματα και θα μπορέσετε
να προσφέρετε αξιοπρέπεια στους εκπαιδευτικούς μας, όμως χρειάζεται απαραιτήτως διαφάνεια, γιατί δυστυχώς παντού, κυριαρχεί η καχυποψία με όλους αυτούς που για
πολλά χρόνια έπαιζαν “γύρω, γύρω, …όλοι..”.
Συγνώμη, αλλά η αναφορά σας για κακομοιριά ήταν ατυχής. Υπό αυτές τις συνθήκες που ζεί η Πατρίδα μας σήμερα, ήταν λάθος χειρονομία του Πρωθυπουργού. Εμείς αν γίναμε ευεργέτες της Πατρίδας μας το κάναμε γιατί μας το επέβαλε η Ελληνική μας ψυχή από αγάπη προς την Πατρίδα και δεν ζητάμε οικονομικά ανταλλάγματα. Θα μπορούσαν οι πολιτικοί μας να βοηθήσουν τον απόδημο Ελληνισμό με ανέξοδους απλούς τρόπους, π.χ να πολιτογράφονται τα παιδιά μας Έλληνες πολίτες με απλές διαδικασίες όταν οι γονείς τους είμεθα Έλληνες πολίτες. Το κάνουν για τους λαθρομετανάστες και όχι για τα παιδιά μας.
Κακομοιριά είναι όταν δεχόμεθα εμείς οι δυνατοί βοήθεια από τους αδύναμους και η Πατρίδα μας όχι μόνο αδύναμη είναι αλλά χρεωκοπημένη και με κίνδυνο να ακρωτηριαστεί.
Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και με τα χαρίσματα που διαθέτετε και την βοήθεια του
Θεού να κρατήσετε την ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ.
Σας εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.
Υ/Γ : Ο Πατέρας μου Παπαμιχάλης όταν με μάλωνε μου έλεγε: “Αυτός που σε αγαπάει σε
κάνει και κλαίς και αυτός που δεν σε αγαπάει σε κάνει και γελάς”.
captatsis@gmail.com
