Του κάπτεν Στέλιου Τάτση
Κάθε τέτοια εποχή , ο νούς μου τρέχει στην μυγδαλιά του πατρικού μας σπιτιού στά Φλάτσια
της Χίου.
——————-
Του χωριού μου η μυγδαλιά είναι η πιό ωραία όλου
του ντουνιά.
Την θυμάμαι από μικρό παιδί ανθισμένη στου
πατρικού μου σπιτιού την αυλή.
Την άνοιξη την κακαλορογούσα
και το καλοκαίρι την πετροβολούσα.
Ήτανε ψιλή σαν κυρία λιγερή.
τα ξερόνια της νοσταλγούσα
και για δαύτα την πετροβολούσα
Μια εικόνα της ανηψιάς μου της Ελένης
έσυρε τους λογισμούς μου
στ’άτακτα μικρά μου χρόνια
τότε που πετούσα σαν τα χελιδόνια
Πρώτη η θάλασσα με πήρε εις του κόσμου
τα λιμάνια και ο έρωτας εις την ξενητειά
για πάντα.
Όμως πάντα κάθε τέτοια εποχή
την αμυγδαλιά θυμάμαι
την αναζητώ και λέγω
αχ πόσο θ άθελα εδώ να σ’ έχω
και τα άνθη σου εις το μνήμα
της καλής μου ν’αποθέσω.
captatsis@gmail.com
