Του Στέλιου Τάτση
Η βλακεία σε ολόκληρο το μεγαλείο της. Πως είναι δυνατόν να είναι ανοιχτές τις Εκκλησίες με τις πόρτες κλειστές. Και όμως αυτοί εκλέγονται αυτοί κυβερνούν. Αυτό που καίει όλα τα τσιράκια του Κισινγκερ και των άλλων υδροκεφάλων είναι το: “ Το Χριστός Ανέστη” Προμηθευθείτε λοιπόν τα σχετικά για την μαγειρίτσα, ετομασατέ την το βράδυ της Αναστάσεως, σερβιρετέ την στο τραπέζι, ψάλλατε το δεύτε λάβετε φώς, ανάψτε ένα κεράκι να στολίζει το τραπέζι και στις δώδεκα και ένα λεπτό να ψάλλετε με όση δύναμη διαθέτετε το: “ Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…….” και στη συνέχεια τσουγκρίστε τα κόκκινα αυγά με μια αγκαλιά ο ένας στον άλλο και ευχές για καλή λευτεριά . Αν είσθε μόνοι όπως εγώ , πάρτε δύο αυγά ένα για το κάθε χέρι και τσουγκρίστε τα. Ο κορωνοιός θα αποδειχθεί ότι είναι δημιούργημα της ΝΤΠ για να δημιουργήσει πανικό και φόβο και να επιβάλλει την
παγκοσμιοποίση, το ξεφούρνισε χθές σε ομιλία του ο Κίσινγκερ.
Θα γίνει όμως ακριβώς το αντίθετο. Ο κόσμος θα περάσει μία άνευ προηγουμένου δύσκολη κατάσταση, αλλά στο τέλος θα εξέλθει νικητής και θα επέλθει το τέλος της παγκοσμιοποίησης και επιστροφή στα Εθνικά κράτη. Θα συμβεί αυτό που συνέβη με τον Φρανγκεστάιν και το δημιούργημά του.
Καλή Ανάσταση.
Ο Δεσπότης (παρα) θέριζε….
Ηταν καλοκαίρι, τότε που θα γινόταν το μνημόσυνο του Νουμερά. Ο κόσμος είχε συναχτεί στην Εκκλησιά και περίμενε τον δεσπότη, που αργούσε, γιατί παραθέριζε στο Μερσινίδι (μοναστήρι πάνω στη θάλασσα) και είχε να πάρει αρκετό δρόμο. Λέει μια γυναίκα: Πολύ αργεί ο Δεσπότης. Μια άλλη λέει: Μα ξέρεις το γιατί; Γιατί; αρωτούν όλοι. Κι’εκείνη απαντά γιατί θερίζει στο Μερσινίδι.
Καλημέρα φίλες και φίλοι βάλτε χιούμορ στη ζωή σας είναι το φάρμακο για όλα. Είμεθα οδηγοί σε μια απότομη ΚΑΤΗΦΟΡΑ….. Το πόδι μας πρέπει να είναι συνεχώς στο φρένο
και το βλέμα μας και η σκέψη μας όσο πιό ψηλά… μπορούμε και να τραγουδάμε:
Σε σένα Πλάστη και Θεέ ετούτη τη στιγμή υψώνουμε καρδιά και νού παράκληση θερμή.
Πατέρα ρίξε σπλαχνικά
στα πλασματά Σου μια ματιά
και φως σαν ουράνια χαραυγή
σκόρπαγε απ’το θρόνο Σου
στη γή και φως στη γή
σκόρπα απ’το θρόνο σου στη γή.
Μην αποστρέψεις από μας
την άγια σου θωριά
μην μας αφήσεις μοναχούς
χωρίς παρηγοριά.
κι’οδήγησέ μας τη ψυχή
το δρόμο Σου ν’ακολουθεί
των αθανάτων βοηθέ.
Μεγάλε Πλάστη κι’αγαθέ, Συ βοηθέ
μεγάλε Πλάστη κι’αγαθέ.
Αυτήν την προσευχή την τραγουδούσαμε πολλές εκατοντάδες μαθητές όλων των τάξεων κάθε πρωί στο προαύλιο του Γυμνασίου ΑΡΡΕΝΩΝ Χίου και τα έξη χρόνια φοίτησης. Οταν έβρεχε γινότανε στην μεγάλη αίθουσα. Την ψάλλαμε και δακρύζαμε από συγκίνηση. Το αναφέρω για να πάρετε μια γεύση της τότε κοινωνίας με την σημερινή. Έγραψα την λέξη αρρένων με κεφαλαία για να σας δείξω την σημασία που έδιναν από κοινού η Εκκλησία και η Πολιτεία στην λέξη ΗΘΟΣ.
Στην Χίο είχαμε Αρρένων και Θηλέων ξεχωριστά. Φρένο λοιπόν στην κατηφόρα για να βγούμε νικητές από τον λαβύρινθο που οδηγηθήκαμε κυνηγώντας την ύλην και εγκαλείποντες τον Θεό και τις αξίες ……
Captatsis@gmail.com
