Του Στέλιου Τάτση
Σήμερα γιορτάζει ο Άγιος με τις πολλές επωνυμίες, γιορτάζει και ο Άγιος Γεώργιος των Φλατσιών (το χωριό μου Φλάτσια) που για τους Φλατσιούσους είναι γνωστός ως ο Άγιος Γεώργιος των Στουπιών. Λέγεται πως κάποτε τα πολύ παλιά χρόνια, μια χρονιά πήγαιναν στην χάρη του περπατώντας (βρίσκεται περίπου ενάμισυ χιλιόμετρο από το χωριό) και στούπιζε (πέφτανε νιφάδες χιονιού) και από τότε η περιοχή μετονομάστηκε σε στούπια.
Στούπα σημαίνει νιφάδα χιονιού.
Η ανάρτηση που ακολουθεί έγινε πριν τρία χρόνια. Η σκέψη όλων μας σήμερα είναι εκεί και λυπούμεθα που εφέτος (δεν γνωρίζω εάν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του τέτοια περίπτωση) δεν θα λειτουργηθεί. Πάντως συστήνω σε όλους, όταν ο Άγιος Γεώργιος με το κοντάρι του σκοτώσει και τούτο το θεριό, να περάσετε να ανάψετε ένα κεράκι, (το κλειδί είναι πάντα στην πόρτα) και θα νιώσετε ένα παράξενο συναίσθημα, όμοιο μ’εκείνο που ένιωσαν οι λίγοι που πήγαν στον παράδεισο και επέστρεψαν. Η κατοικία του βρίσκεται σ’ένα δασύλλιο υπέρ αιωνόβιων κυπαρισσιών, πλαισιωμένο από ελαιόδενδρα και σχίνα (μαστιχιές) που σκορπούν ευωδιά που οσφραίνεται από μακρυά.
Ο Άγιος Γιώργης των Στουπιών (Φλατσιών)πλέον θεωρείται ένα από τ’αξιοθέατα της Χίου που θα πρέπει να επισκεφθεί όχι μόνο ο κάθε Χιώτης αλλά και ο κάθε επισκέπτης που επισκέπτεται τη Χίο. Εκεί στο πανέμορφο εξωκκλήσι ευρίσκεται και η Μητέρα μου, η Μάνα εννέα παιδιών η οποία στα κατοχικά χρόνια βύζαινε μαζί με το δικό της μωρό και άλλα δύο δίδυμα μιας άλλης χωριανής που δεν είχε γάλα. Το ίδιο γάλα ένωσε εις γάμου κοινωνία το κορίτσι (από τα δίδυμα) με τον αδελφό μου τον Νίκο. Η αγάπη της και η καλοσύνη της την οδήγησαν στην αιωνιότητα και βρίσκεται εκεί στον αγαπημένο της Άγιο η Κυρά Παπαδιά για να καλωσορίζει τους επισκέπτες.
Είχε γράψει για εκείνην ο σπουδαίος ζωγράφος και λογοτέχνης Νίκος Γιαλούρης τα ακόλουθα. “Τα τρυφερά σημάδια μιάς απλής γυναίκας και Μάνας αποδείχτηκαν βαθύτερα και με μεγάλύτερη αντοχή στον χρόνο. Η πλατεία με τ’όνομά της θα φιλοξενεί τους πανηγυριώτες και τους περαστικούς. Μπορεί να μην γνωρίζουν το όνομα, μα φεύγοντας θα παίρνουν κάτι από το περίσσεμα μιας άδολης καρδιάς , μαζί με την αίσθηση πως, αν και σε μια γωνιά της σιωπηλής εξοχής, κάποιος τους καλωσόρισε. Κι όσοι γνώρισαν τη ζεστή παρουσία της “Κυρά Παπαδιάς”, θα ‘ναι σίγουροι πως κάπου εκεί βρισκότανε για να τους αποχαιρετήσει.
Χρόνια Πολλά χωριανοί, Γιώργηδες και Γεωργίες και είθε του χρόνου με καλό να τον γιορτάσουμε όλοι μαζί με τουμπανοκρουσίες …..
Και του χρόνου με υγεία.
captatsis@gmail.com
