Τι μας δείχνουν οι “φιλότουρκοι” Σταυρίδης και Φλυν;

Του Νίκου Σταματάκη

Με χαρά ακούσαμε τις δηλώσεις του ναύαρχου Τζέιμς Σταυρίδη σε εκδήλωση στο όργανο του τουρκικού λόμπι στην Ουάσιγκτον Turkish Heritage Foundation, όπου εξήγησε ότι η αγορά των πυραύλων S-400 από τη Ρωσία “θα ήταν παράλογο να αποτελούν λόγο αποπομπής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ” και προχώρησε σε μια βαθιά ανάλυση του πώς θα μπορούσε να βρεθεί τεχνική λύση για την παραμονή των πυραύλων στην Τουρκία.  Δεν έχασε μάλιστα την ευκαιρία να εξηγήσει σε όλους τους τόνους και σε όλα τα επίπεδα “τι καλοί σύμμαχοι που είναι οι Τούρκοι”, “πόσο μεγάλο στρατό έχουν” και “τι καλή εμπειρία είχε ο ίδιος από τη συνεργασία του μαζί τους”.  Εκείνες οι μνήμες του από την επίσκεψη του στην Σμύρνη, πατρίδα του πατέρα του, ως πλοιάρχου του αμερικανικού ναυτικού που ξύπνησαν τις μνήμες από την καταστροφή της από τα τουρκικά ασκέρια τι έγιναν;  Προφανώς πνίγηκαν σε ποταμό δολαρίων…

Ανέφερα τη “χαρά” μου για τις δηλώσεις Σταυρίδη επειδή ακολούθησαν την υπόθεση του στρατηγού Φλυν, ο οποίος απομακρύνθηκε από τη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τραμπ όταν (μεταξύ άλλων) αποκαλύφθηκε ότι έπαιρνε χρήματα από την Τουρκία ενεργώντας ως λομπίστας – παρότι στην περίπτωσή του παραβιάστηκαν βάναυσα τα δικαιώματά του και επομένως σωστά το υπ.Δικαιοσύνης απέσυρε την δίωξη εναντίον του. Η “χαρά” μου είναι δικαιολογημένη επειδή αποδεικνύεται και πάλι ότι το χρήμα δεν έχει “πολιτικές πεποιθήσεις” και εκμαυλίζει τους πάντες.  Να θυμίσω άραγε ότι εάν η Χίλαρι κέρδιζε τις εκλογές ο Σταυρίδης θα ήταν Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας;

Τι μας διδάσκει το γεγονός ότι με οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον μεγάλο τμήμα του κατεστημένου υποστηρίζει την Τουρκία;  Μας διδάσκει να μαθαίνουμε καλά ιστορία.  Οπως εξήγησα πολλές φορές η Τουρκία – ως γεωγραφικός χώρος – έχει συμφωνηθεί να ανήκει στη Δύση από το 1945.  Η συμφωνία έγινε σε ύψιστο επίπεδο μεταξύ Στάλιν από την ΕΣΣΔ και Ρούσβελτ-Τσόρτσιλ από τη Δύση.  Η συμφωνία αυτή ισχύει ακόμα και δεν πρόκειται να αλλάξει παρά μόνο από μια ανάλογου κύρους συμφωνία, που είναι πιθανότατο να πραγματοποιηθεί μετά τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου.  Επισημαίνω και πάλι την προσοχή μας στο ότι η ότι η συμφωνία αφορά τον “γεωγραφικό χώρο” της Τουρκίας και όχι στο τουρκικό κράτος με τα σημερινά του σύνορα. Το κράτος μπορεί κάλλιστα να διασπαστεί, αλλά ο γεωγραφικός χώρος που καταλαμβάνει θα ανήκει κυρίως στη Δύση με την Ρωσία να απολαμβάνει σημαντικά δικαιώματα που καθορίζονται από διεθνείς συνθήκες.

Η “χαρά” μου είναι ακόμα μεγαλύτερη επειδή οι δηλώσεις Σταυρίδη πρέπει να μας μάθουν να μην πιστεύουμε ηλιθίως ότι η εξωτερική πολιτική καθορίζεται από τις αρχές του Δικαίου ή ότι επηρεάζεται από το ιστορικό δίκαιο και την καταγωγή κάποιου.  Η εξωτερική πολιτική των κρατών βασίζεται σε συμφέροντα και η επιδίωξη των συμφερόντων αυτών καθορίζει τις συμμαχίες.  Στην περίπτωσή μας το αμερικανικό κατεστημένο και η Αμερική ως υπερδύναμη δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει τον τουρκικό “χώρο” στη Ρωσία ή σε άλλη δύναμη.  Επειδή όμως διαπιστώνει τις πολλαπλές εσωτερικές συγκρούσεις και αντιφάσεις στην Τουρκία (και ειδικά την άνοδο των ισλαμιστών που την καθιστούν επικίνδυνη τόσο για το Ισραήλ αλλά και για τη Δύση και τελικά και για την ίδια την Ρωσία) είναι βέβαιο ότι στην προσεχή διαπραγμάτευση με τη Ρωσία θα τεθεί επί τάπητος το θέμα της διάσπασής της σε μικρότερα τμήματα – πρώτα με τη δημιουργία κουρδικού κράτους.  Εάν αυτά δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε, με τόσα που έχουμε δεί τα τελευταία χρόνια, τότε είναι καλύτερο να αφήσουμε τις αναλύσεις για άλλους ειδικότερους… Πώς αλλιώς θα εξηγούσαμε την απόλυτη επιμονή του Ισραήλ σε τριγωνική συμμαχία με Ελλάδα και Κύπρο, αν όχι με βάση τη διαπίστωση ότι η Τουρκία αποτελεί στρατηγική απειλή; Ας δράξουμε λοιπόν την ευκαιρία να βρεθούμε ως Ελληνισμός για μια ακόμα φορά σε 2,500 χρόνια ιστορίας στον προμαχώνα της Δύσης, απαιτώντας τα κατάλληλα ανταλλάγματα τόσο από το Ισραήλ όσο και από τις ΗΠΑ.

Η χαρά μου είναι τελικά πολύ μεγάλη επειδή με τις δηλώσεις Σταυρίδη ίσως τελικά μπορέσουμε να διδαχτούμε την ορθολογικοποίηση των σκέψεών μας και να αποφεύγουμε την “προσωποποίηση” του τύπου “ο ανθέλληνας Σταυρίδης” και ο “φιλότουρκος Φλύν” – και ακόμα περισσότερο “ο φιλότουρκος Τραμπ”.  Πότε θα σταματήσουμε να παιδιαρίζουμε σε τόσο σοβαρά θέματα;  Πότε θα σταματήσουμε να αναλύουμε με βάση ιδεολογήματα οποιασδήποτε μορφής, αλλά με ρεαλισμό; Στεναχωριέμαι κάποιες φορές όταν διαπιστώνω ότι οι ελληνοαμερικανοί είναι πρώτα αμερικανοί και μετά έλληνες – σε αντίθεση με την ηγεσία των εβραιοαμερικανών που είναι πρώτα Εβραίοι και μετά Αμερικανοί.  Αλλά αυτή η διαπίστωση – που είναι 100% ρεαλιστική και εκφράζει την πραγματικότητα – αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι τα συμφέροντα Ελλάδας και ΗΠΑ είναι σε τεράστιο βαθμό ταυτισμένα.  Ελλάδα και ΗΠΑ είναι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις του πλανήτη.  Να το πιο τελευταίο παράδειγμα: Πήρε τουλάχιστον 10-15 χρόνια για να αποκτήσουν οι έλληνες εφοπλιστές πάνω από 300 ολοκαίνουργα πλοία μεταφοράς LNG, ένας τεράστιος στόλος που βασικά εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, μετά την ανακάλυψη και εκμετάλλευση τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου με την μέθοδο fracking (την οποία, κατά σύμπτωση, επίσης ανακάλυψαν ελληνοαμερικανοί!)… Η Αμερική και η Ελλάδα είναι καταδικασμένες να συμμαχούν για πάντα, ενώ το ίδιο δεν ισχύει για την Τουρκία με την έννοια του “χώρου” που προανέφερα.  Εάν μάλιστα η Ελλάδα καταφέρει να λειτουργήσει ως “ενδιάμεσος” για την δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας και την πιθανή μελλοντική τους συμφιλίωση και (έως ένα βαθμό συνεργασία – κυρίως στην ενέργεια και τη μάχη κατά του ισλαμισμού) τότε τα συμφέροντα Ελλάδας και Αμερικής θα ταυτισθούν ολοκληρωτικά.

Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν με ρεαλισμό τα δεδομένα προς όφελος του Ελληνισμού.

May 16, 2020, n.stamatakis@aol.com   www.helleniscope.com

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ – ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΥΝΤΟΜΟΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΟΙ