Του Στέλιου Τάτση
Δεν θυμάμαι που, αλλά κάπου είδα μια φωτογραφία, τον Ελπιδοφόρο με μια μάσκα να
προπορεύεται ενός κοπαδιού… Aναρωτήθηκα γιατί το έκανε, ήταν μια άθλια εικόνα, μου θύμισε τα χρόνια του ανταρτοπόλεμου στη Χίο. Ήμουν μικρό παιδί και έζησα με τα ίδια μου τα μάτια, την ίδια περίπου εικόνα, μόνο που εκείνη συνοδευόταν από την φιλαρμονική της Χίου. Ήταν η κηδεία δύο αριστερών που είχαν σκοτωθεί κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Την κηδεία συνόδευε ο τότε Δεσπότης Χίου Στρουμπής ο οποίος ήταν γνωστός για τα φίλο αριστερά του αισθήματα. Ακολουθούσε πλήθος αριστερών και η φιλαρμονική της Χίου επαιάνιζε ένα αριστερό τραγούδι, από το οποίον θυμούμαι τον πρώτο στοίχο: “Επέσατε θύματα τ’αδέλφια εσείς“. Ήταν πένθιμο, ήταν το τελευταίο αντίο συντρόφων της ίδιας ιδεολογίας που τα γεγονότα απέδειξαν πως πήγαν χαμένα πολλά κορμιά, πολλά Ελληνόπουλα για μια ιδεολογία που απεδείχθη εντελώς ψεύτικη και που σκοπό είχε να διχάζει τους λαούς για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα κάποιων που ονειρεύονται να γίνουν τα μοναδικά αφεντικά όλου του πλανήτη. Δεν τους βγήκε αλλά και δεν κατέθεσαν τα όπλα. Σήμερα οι ίδιοι το ξαναεπιχειρούν κρυμμένοι πίσω από τη λέξη Δημοκρατία, όντες στην πραγματικότητα αριστεροί για να μην πω κάτι αλλο.
Ο Στρουμπής τιμωρήθηκε και από την πολιτεία και από την Ιστορία, αυτό συμβαίνει όταν
κάποιοι γίνονται δέσμιοι ιδεολογιών η υπέρμετρης προβολής. Η τελευταία μάλιστα γίνεται όπλο αλεπουδιάρηδων και σε σπρώχνουν σε παγίδες που δεν συνάδουν, με τον χαρακτήρα
σου και το σχήμα σου. Στους ομογενειακούς κύκλους ακούγεται πως κάποιος κοντινός του που είναι στα μέσα και τα έξω, τον έσπρωξε να πάρει την απόφαση και να συμμετάσχει στην διαμαρτυρία της φωτογραφίας στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.
Τον έσπρωξε… δίδοντάς του την ιδέα να μιμηθεί, τον ένα και μοναδικό ηγέτη που ποτέ
γνώρισε η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής και η Ομογένεια, τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο, τον τελευταίο, Βορείου και Νοτίου, που πήγε και στάθηκε δίπλα στον Μεγάλο
ηγέτη των Αφροαμερικανών, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Αλαμπάμα, γεγονός που θα μείνει
ιστορικό, για την Ομογένεια, τους Αφροαμερικανούς και την ίδια την Αμερική.
Είναι δυνατόν να υπάρξει σύγκριση των δύο πράξεων; Ούτε κατά διάνοια , έμοιαζε με μια
πορεία διαμαρτυρίας που επικεφαλής της ήταν ένας Παπάς που φορούσε μάσκα, ήταν ένα,
εντελώς αψυχολόγητο γεγονός που απεκάλυψε, πολλές αδυναμίες. Αδυναμίες απαγορευτικές για το πόστο που ονειρεύεται… και εδώ θα χρησιμοποιήσω τα λόγια που είπε ο Τσίπρας όταν έβλεπε πως προεκλογικά προπορευόταν ο Τράμπ: “Εύχομαι να μην μας βρεί κι’αυτό το κακό”.
Αγαπητοί αναγνώστες, κοιτάχτε καλά τις δύο φωτογραφίες και είμαι βέβαιος πως θα συμφωνήσετε με τον τίτλο που έβαλα στο κειμενό μου: “ Άλλα τα μάτια του λαγού κκ’άλλα της κουκουβάγιας.
Στέλιος Τάτσης (Αλιεύς)
captatsis@gmail.com
