“Εύγε Καπετάν Γιάννη, πλοίαρχε της ηρωϊκής φρεγάτας “Λήμνος”…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Μόλις έγινε γνωστό (ακολουθήστε το λινκ εδω) ότι ο υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος επικοινώνησε μέσω ασυρμάτου με τον κυβερνήτη της φρεγάτας Λήμνος Γιάννη Σαλιάρη και τον συνεχάρη λέγοντας «είσαι μάγκας, κύριε κυβερνήτα, συγχαρητήρια». Από την πλευρά του, ο αντιπλοίαρχος Σαλιάρης απάντησε ότι απλώς έπραξε το καθήκον του.  Αρχικά είχαν υπάρξει φήμες ότι κάποιος “γερμανοτσολιάς” στο Μέγαρο Μαξίμου είχε εισηγηθεί στον Μητσοτάκη να γίνει ΕΔΕ (ένορκη Διοικητική Εξέταση) κατά του κυβερνήτη.  Οταν όμως διαπιστώθηκε ότι ο λαός τον είχε ήδη κάνει ήρωα φοβήθηκαν την κατακραυγή και άλλαξαν πορεία…

Του Στέλιου Τάτση

Υπάρχουν Λαοί που φοβούνται την θάλασσα, εμείς οι Έλληνες  όχι, μάλλον γιατί είμαστε  περικυκλωμένοι από δαύτη. Ο δικός μας Θεός της θάλασσας ο Ποσειδώνας , ο αδελφός του
Δία ήταν ο δεύτερος τη τάξει Θεός και ενώ οι Βόρειοι Ευρωπαίοι φαντάζονταν την θάλασσα
γεμάτη από ανίκητα τέρατα όπως π.χ το Κράκεν (κεφαλόποδα τέρας), εμείς την βλέπαμε απλώς ως δρόμο για εκστρατείες και περιπέτειες, με την καλύτερη όλων εκείνην του  Οδυσσέα που για δέκα όλόκληρα χρόνια πάλευε με την θάλασσα δαμάζοντας τα κυματά της. Η περιπέτεια του Οδυσσέα  είναι η κληρονομιά όλων των Ελλήνων, γι’αυτό και είμαστε τόσο συνδεδεμένοι και εξαρτημένοι αφού ανά τους αιώνες είναι η τροφός του Ελληνικού Έθνους, είναι η χρυσοτόκος κότα, όπως αποκαλούν την ναυτιλία οι Χιώτες καραβοκύρηδες.

Μιλούν για γαλαζοαίματους και το μυαλό όλων πηγαίνει σε Βασιλιάδες και Πρίγκηπες. Γαλαζοαίματοι έπρεπε να ονομαζόμασταν μόνο εμείς οι Έλληνες, γιατί μέσα στις φλέβες μας
τρέχει συνεχώς  η γαλάζια θάλασσα. Όλα τα σώματα των ενόπλων δυνάμεών μας είναι εκλεκτά, μα το Ναυτικό μας έχει μια ένδοξη ιδιαιτερότητα, χωρίς το Αβέρωφ ίσως να μην ήμασταν σήμερα ελεύθεροι, γι’αυτό θα ήθελα να έβλεπα στο κατάστρωμά του μανουάλια
μπρούτζινα, ν’ανάβουμε οι επισκέπτες ένα κεράκι και ο οβολός μας να συμβάλλει στην
συντήρησή του. Η ιστορία του θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία μας καθώς και σε όλα τα Βαλκάνια γιατί χάρις σ’αυτό  απέκτησαν και αυτοί την ανεξαρτησία τους.

Αυτήν την θάλασσα αυτό το υγρό τείχος, που προστατεύει την Πατρίδα μας θέλουν οι
Τουρκαλάδες να την κάνουν δική τους. Στην αρχή πήγαν με μπαμπεσιά, ότι δήθεν άλλαξαν
και έγιναν φίλοι μας  και αφού είδαν ότι τους πήραμε είδηση, σκέφθηκαν  να μας την πάρουν μαζί με τα νησιά μας με το ζόρι, δια της βίας και ξοδεύουν ολάκαιρο το βιό τους στα σιδερικά…….Όπως τα μεταξωτά βρακιά χρειάζονται επιδέξιους κώλους, έτσι και τα πλοία
χρειάζονται επιδέξιους, πολυμήχανους  Καπεταναίους και αυτοί δεν τους έχουν, είναι λίγο εγωιστικό, έτσι όπως το γράφω, μα είμαι κι’εγώ γέννημα θρέμμα της και την ξέρω καλά.

Όχι, όχι, όχι, το επανέλαβε για μια ακόμη φορά, ο δεξιοτέχνης Καπετάνιος της παλαιμάχου,
ηρωικής φρεγάτας Λήμνος, ο Γιάννης Σαλιάρης. Δεν θα σας χαριστούμε  μπουνταλάδες και ας έλθουν τα πάνω κάτω. Όχι, όχι δεν ήταν ατύχημα όπως πήγαν να το περάσουν  μερικά από τα άθλια ΜΜΕ και αρκετά θρεφτάρια της Βουλής μας. Αντίθετα ήταν μια μπαμπέσικια  προμελετημένη ενέργεια, από πλευράς του Τούρκου  Καπετάνιου, που νόμιζε πως η σύγχρονη φρεγάτα Κεμάλ Ρέις, από μόνη της θα βύθιζε την υπερήφανη Λήμνο, η οποία
της έδωσε ένα γερό μάθημα και από Ναυαρχίδα, της έδωσε προαγωγή και την έκανε,
ΝΑΥ-ΑΡΧΙΔΑ….

Όχι, όχι, όχι , η σύγκρουση , ούτε τυχαία ήταν , ούτε ατύχημα . Όταν ο έμπειρος  Κυβερνήτης της Λήμνου Αντιπλοίαρχος Γιάννης Σαλιάρης, αντιλήφθηκε τις προθέσεις του Τούρκου Καπετάνιου, άναψαν τα λαμπάκια του. Εκείνη την ώρα, δεν λειτουργούσε τίποτα για εκείνον, από πλευράς Κυβέρνησης και Στόλου, μπροστά του είδε σαν σε οπτασία ζωντανή την Πατρίδα του την αθάνατη Ελλάδα  που του ζητούσε να σώσει την αξιοπρέπειά της. Οι αποφάσεις ήταν της στιγμής και οι χειρισμοί του, δείχνουν αυτοσυγκέντρωση, αυταπάρνηση και ηρωισμό. Όταν τον είδε  ότι ερχότανε για εμβολισμό, αυτόματα έκανε τους υπολογισμούς του, τον άφησε να ζήσει την αυταπάτη να γίνει ήρωας, βυθίζοντας τη Λήμνο και σε δεδομένη στιγμή, έκοψε ταχύτητα, έκανε όπισθεν ολοταχώς, απέφυγε τον εμβολισμό και ο Τούρκος έμεινε με την καβίλια….. στο χέρι.

Όταν δε είδε πως  μανουβράριζε για να επανέλθει με τις ίδιες διαθέσεις για εμβολισμό στην δεξιά πλευρά, τότε ο Καπετάν Γιάννης, βλέποντας φαρδιά πλατιά την δεξιά πλευρά της Κεμάλ Ρεις, δεν δίστασε, άνοιξε ταχύτητα και κάρφωσε  την ενισχυμένη από ατσάλι πλώρη
της Λήμνου  στην πλευρά της και της τσάκισε τα παίδια της, με αποτέλεσμα να αλλάξει
πορεία και να φύγει ουρλιάζοντας, όχι τόσο πολύ από τον πόνο αλλά από ντροπή.

Η ανδρεία, η μαγκιά και η επιτυχία του Καπετάν Γιάννη, έγγειται στον αυθορμητισμό, τον
Πατριωτισμό (που τόσο διώκεται από το πολιτικό σύστημα), την προσωπική του αξιοπρέπεια και φυσικά τις ικανότητές του  στην ναυτική τέχνη. Η πράξη του χαρακτηρίζεται ηρωική  και
απέδειξε πως η Ελλάδα είναι η Πατρίδα, η Μάνα που γεννά ήρωες, γι’αυτό και δεν θα πεθάνει ποτέ. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός, που  οι Τούρκοι δεν εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν σε σύρραξη, που σημαίνει ότι φοβούνται. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για μάς που θα πρέπει να το λάβομεν υπ’όψιν.

Εύγε Καπετάν Γιάννη, Πλοίαρχε, Καπετάνιε της γηραιάς αλλά υπερήφανης  φρεγάτας Λήμνος, η οποία πρέπει να γραφτεί  μαζί με το όνομά σου στο Πάνθεον του πολεμικού μας ναυτικού. Εύγε γιατί η δική σου επιτυχία είναι και δική μας, μας έκανες όλους υπερήφανους.
ΑΞΙΟΣ.

captatsis@gmail.com