Του Νίκου Σταματάκη
Εδώ και μερικές εβδομάδες ο “νονός” της Αστόριας Ανδριώτης έχει επιδοθεί σε εκστρατεία διάσωσης του ότι έχει απομείνει από την ανύπαρκτη υπόληψή του. Αρχικά πήγε στον άλλο “βρυκόλακα” της Ομογένειας τον Διαματάρη και μαζί οι δύο βρυκόλακες, αφού έκλαψαν τη μοίρα τους, άρχισαν χωρίς ίχνος ντροπής να ζητούν “να τους πούμε και κανένα ευχαριστώ” για τη δήθεν μεγάλη “προσφορά” τους στην Ομογένεια. Μάλιστα αγαπητοί ομογενείς, αυτοί που χωρίς να εκμεταλλευτούν αλύπητα την Ομογένεια για 4-5 δεκαετίες θα ήταν ένα μεγάλο μηδενικό, αυτοί που έκαναν μπίζνες – άλλες νόμιμες και άλλες όχι τόσο νόμιμες – στην πλάτη της Ομογένειας θέλουν τώρα και τα ρέστα… (εδώ το σχόλιό μας στις 15 Οκτωβρίου και παρακάτω η σχετική φωτογραφία)…
Για τον Διαματάρη τα έχουμε πεί και ξαναπεί – η ζωή του απέδωσε την επάξια τιμωρία για τα λάθη του και τις ατιμίες του, όπως πάντοτε συμβαίνει χωρίς καμία εξαίρεση. “Ολα εδώ πληρώνονται”, λέει σοφά ο λαός μας και έχει απόλυτο δίκιο. Και μάλιστα με το ίδιο νόμισμα θα ήθελα να προσθέσω. Αλλά ο Ανδριώτης επιχειρεί εδώ και μερικές εβδομάδες να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Να διασώσει την ξεφτιλισμένη υπόληψή του… Και το κάνει με τέτοιο απαράδεκτο και προκλητικό τρόπο που, αντί να καταφέρει κάτι, κάνει τα πράγματα χειρότερα…
Ας ρίξουμε μια ματιά στις φωτογραφίες που μιλούν μόνες τους…
Στην πρώτη φωτογραφία ο “νονός” επιχειρεί να επανεμφανιστεί και να αποσπάσει “θετική δημοσιότητα” στο σχολείο του Αγ.Δημητρίου – που ο ίδιος ξεζούμισε για προσωπικό όφελος επί τέσσερις δεκαετίες – και ποζάρει ανάμεσα στα παιδιά που προφανώς μοιράζουν τρόφιμα για τους άπορους τις γιορτινές τούτες μέρες αγνοώντας τους επιβεβλημένους κανόνες απόστασης… Ποζάρει ξεδιάντροπα ανάμεσα σε αθώα παιδιά, ξεχνώντας ότι πέρυσι, μόνο και μόνο για να”περάσει το δικό του”, ξέσπασε σε κάποια από τα αθώα αυτά παιδιά, άριστους μαθητές, μέλους του κοιν.συμβουλίου, και τα έδιωξε από το σχολείο “με το έτσι θέλω”… Τον εκθέσαμε και τον ξεφτιλίσαμε και για αυτή και για τις άλλες παρανομίες του στην κοινότητα που τη χρησιμοποίησε επί 40 χρόνια σαν τσιφλίκι του. Και αντί να την ανεβάσει την κατέβασε… Αμετανόητος τώρα ζητά λίγη από την αθωότητα των παιδιών για να ξεφύγει από την κατηγορία των “σκουπιδιών” όπου ανήκει…
Τη δεύτερη φωτογραφία δημοσίευσε άλλος εκδότης-γυμνοσάλιαγκας της Αστόριας μαζί με τις θερμές ευχές του στον “φίλο” του τον Ανδριώτη… Βλέπετε δεν είναι μόνο ο Διαματάρης έχουμε και άλλα σούργελα “εκδότες” που για δεκαετίες έκλειναν τα μάτια στις παρανομίες του “νονού” με το αζημίωτο φυσικά – για κάποια ψίχουλα γιατί τόσο αξίζει η εκδοτική τους πένα… Εικονίζεται λοιπόν ο Ανδριώτης να εορτάζει τα 80ά γενέθλια του… Δεν θα έπαιρνα όρκο ότι είναι πράγματι τα 80ά γενέθλια γιατί εκείνα τα χρόνια τα Δωδεκάνησα ήταν υπό Ιταλική κατοχή και, όπως γνωρίζω από την οικογένεια της μητέρας μου, τα περισσότερα δημόσια έγγραφα έχουν καταστραφεί… Αλλά το στρογγυλό νούμερo δίνει έμφαση στον εορτασμό του “νονού” που θέλει να δείξει ότι είναι “παρών”… Μην τυχόν και νομίσουν κάποιοι “έξυπνοι” ότι …πήρε σύνταξη λόγω ασθενείας… Οχι καλέ.. Τι σύνταξη να πάρει; Δεν το βλέπετε το παλληκάρι; Υγιέστατος, στο άνθος της ηλικίας του, έτοιμος και πάλι να διώξει καναδυό παπάδες που δεν τούκαναν τα χατήρια… Ετοιμος να βάλει χέρι και στα μετρητά, από τα κεριά έως το φεστιβάλ και όπου αλλού… Α, η ειδικότητα του “νονού” ήταν τα μετρητά… Μόνο εκείνος ήξερε να μετράει καλά, κανείς άλλος…
Και μιας και γιόρτασε τα γενέθλιά του είπε να περάσει και από το σύλλογο των Νισυρίων να τα πεί με τους συμπατριώτες… Και εκεί που θυμόταν τα παλιά, τον έπιασε η συγκίνηση και άρχισε πάλι τις γαλαντομίες… “Μεγάλη δωρεά Ανδριώτη στο Σύλλογο Νισυρίων” ακούστηκε ξαφνικά… Βρε παιδιά, να προσέχετε τις “τζούφιες” τις δωρεές του Ανδριώτη… Δεν είναι να τις παίρνει κανείς τοις μετρητοίς… Εχει μάθει από τον Αγιο Δημήτριο να αρπάζει τρία και να δωρίζει ένα – εάν το δωρίσει κι αυτό… Πολύ γαλαντόμος ο “νονός” – με τα λεφτά άλλων που ανέλαβε να “διαχειριστεί”…
Φίλος που παρακολουθεί με προσοχή τις αναφορές μου στην Κοινότητα μας κατηγορεί για ευαισθησία. “Επρεπε να τον είχανε πετάξει έξω όταν μπορούσαν οι προηγούμενοι”, μου λέει… “Αυτός είναι φίδι: Του κόβεις το κεφάλι, του κόβεις την ουρά και το σώμα ακόμα σπαρταράει…”
Εγώ ποτέ δεν ακολούθησα τέτοιου είδους συμβουλές. Εδώ είναι εκκλησία και δεν χωρούν κακίες και εκδικητικότητες. Ναι, να λάμπει πάντοτε η αλήθεια… Ναι, να προβάλλουμε το σωστό και το δίκαιο για να προασπίζουμε το κοινό συμφέρον και να αλλάζουν τα κακώς κείμενα… Για να μην ντρεπόμαστε όπως τώρα που είμαστε Ελληνες στη Ν.Υόρκη και έχουμε ανάμεσά μας τέτοια τομάρια σαν τον Ανδριώτη και τον Γαλάτουλα…(Και τον Καρλούτσο και τον Διαματάρη – να μην ξεχνιόμαστε….)
Αλλά το κακό κανενός δεν θέλουμε. Και κατανούμε απολύτως την ανάγκη του Ανδρώτη να “φτιάξει το όνομά του”… Και να μην κυκλοφορεί πια ξεφτιλισμένος όπως τώρα… Η κοινωνική αποδοχή είναι συνώνυμο της ανθρώπινης φύσης… Οι δωρεές ίσως είναι ο σωστός δρόμος, αλλά για αργότερα. Πριν τις δωρεές έχουν άλλα θέση…
Προσπάθησα πολύ νωρίς να υποδείξω το σωστό δρόμο. Και η μετριότητά μου, ήμουν ο πρώτος που πρότεινα να γίνει “επίτιμος” πρόεδρος του Σχολείου και να καθήσει στην άκρη, αφήνοντας τη νεότερη γενιά να επιτελέσει το αναγκαίο έργο και να φέρει το σχολείο στη νέα εποχή. Για καλή τύχη η πρότασή μου έγινε ευρέως αποδεκτή και επισήμως το κοιν.συμβούλιο του πρότεινε τον τίτλο του “επίτιμου”. Εκείνος όμως “φίδι” όπως πάντοτε. Και “Επίτιμος” έγινε και παρέμεινε “στα μέσα και στα έξω” να υποσκάπτει κάθε σωστή κίνηση προς το μέλλον…
Και έτσι έρχομαι στην λέξη “αμετανόητος” του τίτλου μας… Κανένας μας δεν είναι αναμάρτητος, αλλά και όλοι όσοι πιστεύουμε στον Χριστιανισμό θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να παραδεχτούμε τα λάθη και τις αμαρτίες μας… Τι ωραιότερο από το να είσαι σε θέση – με ειλικρίνεια και έμπρακτα – να ζητάς συγγνώμη για τα λάθη σου… Το είπαμε και το γράψαμε: Εάν ο Διαματάρης είχε το Χριστό μέσα του και έβγαινε να ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη η Ομογένεια θα τον είχε ήδη συγχωρέσει και θα είχε σιγά-σιγά αρχίσει να επανέρχεται… Εκείνος όμως αλαζών και αμετανόητος… Προς το παρόν τουλάχιστον…
Ειδικά για όσους παίζουν κάποιο ρόλο στο χώρο της Εκκλησίας και των κοινοτήτων δεν υπάρχει καλύτερη αρετή από το να αποδέχονται ότι έκαναν λάθος. Και να επιδιώκουν ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟ να διορθώσουν τα λάθη τους… Αν ο Ανδριώτης έχει λοιπόν τον Χριστό μέσα του και εάν είναι άντρας και όχι ανδρείκελο, ο Χριστός του δείχνει τον σωστό δρόμο – που δεν είναι άλλος από το δρόμο της ειλικρινούς μετανοίας… Μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο – μιας και οι μετακινήσεις του είναι πλέον δύσκολες – και να ζητήσει συγγνώμη από εκείνους που κατάφωρα αδίκησε. Δεν χρειάζεται να του πεί κανένας ποιοί είναι αυτοί. Εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους σε ποιούς να μιλήσει… Και ξέρει μια χαρά τι να πεί… Εχει άραγε τα κότσια να το κάνει; Εχει την πίστη;
Ξέρει όμως την αλήθεια και κάποιος άλλος που κοιτάζει από ψηλά… Και που μια μέρα, άλλους πιο αργά και άλλους πιο γρήγορα, θα μας δεχτεί όλους στην πλατιά αγκαλιά του… Μου έλεγε κάποιος από τους πoλλούς φίλους μου στην Αστόρια ότι πριν κάποια χρόνια ένας συμπατριώτης που είχε ανακατευθεί στα κοινοτικά ήταν ετοιμοθάνατος… Αγκομαχούσε και βαρυγκομούσε για μέρες ολόκληρες…. Αλλά η ψυχή του δεν έβγαινε… Μέχρι που το πήρε απόφαση να καλέσει τον ιερέα της κοινότητας και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του… Και τη διαφθορά στην οποία είχε και κείνος πάρει μέρος…. Και βάραινε την ψυχή του… Στο τέλος της εξομολόγησης και αφού έλαβε τη θεία κοινωνία, άφησε ήρεμος την τελευταία του πνοή…
November 24, 2020, n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com
