Του Στέλιου Τάτση
Αλήθεια βρε παιδιά τί έγινε η φουκαριάρα η γρίπη; Την είδα στον ύπνο μου και ήταν παραπονεμένη. Τι έχεις την αρώτησα και είσαι τόσο λυπημένη; Με αυτόν τον ΜΑΙΜΟΥ
κορονοιό (ανύπαρκτος), με περιφρονούν όλοι, κανένας σε όλο τον κόσμο δεν με ονοματίζει,
έγινα αποπαίδι των ιών. Εκείνο που με κάνει να βγαίνω έξω από τα ρούχα μου είναι πως όλοι αυτοί που αρρωσταίνουν είναι δικά μου θύματα και δεν με μνημονεύουν διόλου
και ξέρεις τι ψυχικό τραύμα είναι να σκοτώνεσαι στη δουλειά και κάποιος ανύπαρκτος να παίρνει τα εύσημα;
Δυστυχώς στο χώρο μας δεν υπάρχουν ψυχίατροι ιοί για να πάω να βγάλω τ’αποθεμένα
μου και να συνέλθω. Κάθε χειμώνα ήταν η χαρά μου να διαβάζω και ν’ακούω σε καθημερινή βάση πόσοι αρρώστησαν και πόσοι ταξίδεψαν εξ’αιτίας μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει, κάποιο διαβολικό σχέδιο εξυπηρετούν οι Νεοταξίτες και την νύφη την πληρώνω εγώ, έχω την εντύπωση πως για να εξυπηρετηθούν τα σχεδιά τους μου άλλαξαν το όνομα και συνεχώς λένε ψέματα για τα τόσο πολλά θύματα, εγώ είμαι καλό παιδί σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθιμένη να έχω τόσα πολλά θύματα όπως διαδίδουν. Διαμαρτύρομαι δεν είμαι πάνδημη …..δεν κολάει σε μένα αυτή η ρετσινιά.
Την λυπήθηκα και άρχισα κουβέντα μαζί της. Της είπα πως την καταλαβαίνω και πως θα γράψω όλα όσα μου είπε. Κράτησε πολύ ώρα η κουβέντα και άρχισα να ιδρώνω, το κατάλαβε με χάιδεψε και μου είπε μη φοβάσαι δεν έχεις πυρετό, εξ’άλλου τώρα πλέον
γίναμε φίλοι και δεν πρόκειται να σε πειράξω, ο ιδρώτας είναι αποτέλεσμα της αγωνίας που σε κατέλαβε με όλα αυτά τα τρομερά που σου εξομολογήθηκα. Σ’ευχαριστώ για την προστασία σου καλή μου γριπούλα και μη σε νοιάζει θα τα μεταφέρω όλα όσα μου είπες στους συνανθρώπους μου και θα ήθελα πριν χωρήσουμε να σε παρακαλέσω να αγριέψεις για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και να χώσεις το δηλητήριό σου όσο πιό βαθειά μπορείς στον Σόρος, την παρέα του και όλα τα τσιράκια των που έχουν στήσει σε κάθε χώρα του κόσμου.
Ένοια σου μου λέει τους γνωρίζω όλους θα τους αλλάξω τα φώτα, θα τους περιλούζω με κρύο ιδρώτα μέχρι να τους ξεκάνω και να διαλυθούν τα βρώμικα σχεδιά τους και μια και ήλθαν έτσι τα πράγματα στη συνεδρίαση που θα έχουμε οι ιοί θα κάνω πρόταση από εδώ και πέρα να γίνουμε όλοι επιλεκτικοί και να δαγκώνουμε αυτούς που επιδιώκουν να μεταλλάξουν με τα φονικά τους εμβόλια το ανθρώπινο DNA, εμείς θέλουμε να ζούμε σε κοινωνία ανθρώπων και να ξέρετε ότι η παρουσία μας συμβάλλει στην ποιότητα του ανθρώπινου κόσμου.
Η συζήτηση τέλειωσε ο ιδρώτας έφυγε και όταν ξύπνησα , νόμιζα πως όλη αυτή η συζήτηση δεν ήταν όνειρο ήταν αληθινή και από τα χείλη μου βγήκε η φράση : “Η αλήθεια μέσα από την εξομολόγηση ενός ιού που δεν άντεξε την
ταπείνωση και την αδικία”.
