Οι μάσκες σχεδόν έπεσαν

Του Στέλιου Τάτση

Κυριακή πρωί, είχα σκοπό να πάω Εκκλησία, ανοίγοντας το “διαβολάκι” για να πάρω μια ιδέα τι γίνεται στον κόσμο, διάβασα καλά λόγια για τον δικό μας αδικοχαμένο Πολιτσιμάνο, τον Αναστάση Τσάκο  του οποίου το μνημόσυνο ήταν χθές. Τα παιδιά του σχολειού της Κοινότητας που παρευρέθησαν στο μνημόσυνο, ήταν ντυμένα με φορεσιές της εποχής που ο Αναστάσης πήγαινε στο ίδιο σχολείο. Σ’ένα χαρτί είχαν γράψει: “Τέλος της βάρδιας“ και κάποιος έγραψε πως ο ουρανός έγινε πιο φωτεινός γιατί ο Αναστάσης Αναστήθηκε και μεταλλάχτηκε και από άνθρωπος, έγινε αστέρι.

Αυτά τ’αστέρια τα χρειαζόμαστε εδώ, ανάμεσά μας για να φωτίζουν την βρώμα και την σαπίλα, μέσα στην οποίαν κοντεύουμε σχεδόν να πνιγούμε, μπάς και συνέλθουμε και
κάποια μέρα ξεβρωμίσουμε , σαν κοινωνία, σαν Ελληνισμός , σαν Ορθοδοξία, σαν
Ομογένεια. Για εκείνον η βάρδια τέλειωσε, όχι όμως και για μας, εμείς πρέπει να παλαίψουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο να ξεριζώσουμε τα ζιζάνια, που ανενόχλητα,
διαχρονικά, βάθαιναν τις ρίζες τους, γιγαντώθηκαν και δεν αφήνουν να φυτρώσουν
και να ευδοκιμήσουν οι καλοί σπόροι, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετατρέψουν, την απέραντον κοινωνική έρημο σε καλλιεργήσιμη πεδιάδα που η σοδιά της θα
ενισχύσει την Ελπίδα που θα φέρει την αλλαγή και θ’αλλάξει την ποιότητα της
ζωής σε τούτον τον όμορφο πλανήτη που ίσως κάποτε να ήταν ο Βασιλιάς των
πλανητών και ο Παράδεισος του Σύμπαντος κόσμου.

Όλοι όσοι ακόμη έχουμε μέσα στην ψυχή μας, την Πατρίδα, την Θρησκεία και την
οικογένεια , είμαστε υποχρεωμένοι, το χρωστάμε στους προγόνους μας, τα παιδιά μας
και τους απογόνους μας, να συνεχίσουμε τις βάρδιες του ΤΣΑΚΟΥ και να τις κάνουμε
πολεμίστρες, που θα υπερασπίζονται την σωστή  την αληθινή ενημέρωση και τις
πανανθρώπινες αξίες της φυλής μας, αν μη τι άλλο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια της
ράτσας μας, την οποίαν καταπατούν σχεδόν όλοι όσοι μας κυβερνούν, κληρικοί και
λαϊκοί, παντού όπου υπάρχουν Έλληνες.

Φροντίζουν βλέπετε τα ΤΕΡΑΤΑ της παγκόσμιας Κυβέρνησης να τους εξαγοράζουν
σχεδόν όλους και χωρίς ίχνος ντροπής να μας υπονομεύουν, να μας προδίδουν, να
γίνονται συνεργάτες των εχθρών μας και δικοί μας εφιάλτες. Τους θωρώ και ανατριχιάζω , γιατί όταν τους αντικρίζω , εμφανίζεται στο μυαλό μου μια εικόνα των παιδικών μου  χρόνων της κατοχής, την οποίαν δεν ξεχνώ ποτέ. Ένας Ιταλός  που όπως απεδείχθη ήταν κατάσκοπος , ντυμένος σαν Ορθόδοξος κληρικός, γύριζε στα χωριά και μας πουλούσε ΑΓΑΠΗ, ενώ ο ίδιος ήταν διάβολος μεταμορφωμένος, το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει σήμερα με πολλούς δικούς μας που δυστυχώς κατέχουν ηγετικές θέσεις τόσο στην Εκκλησία όσο και στην Πολιτεία.

Αυτό που κυκλοφόρησε πρόσφατα για τον πρώην Προύσης, εύχομαι να μην είναι αλήθεια. Όμως δυστυχώς χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει. Οι μάσκες του κορονοϊού σχεδόν έπεσαν , είναι καιρός να πέσουν και οι μάσκες της υποκρισίας υψηλού βαθμού (λέγω υψηλού βαθμού διότι κατά το μάλλον η ήττων όλοι έχουμε κάποια δόση υποκρισίας), αν δεν έχουν το κουράγιο να το κάνουν οι ίδιοι, τότε θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τους τις βγάλουμε εμείς.