Χρειαζόμαστε έναν ανθρώπινο Φάρο!…

Το περασμένο Σάββατο παρέα με δυό καλούς φίλους πήγαμε στο Fire Island του Long Island. Ηταν μια εκδρομή απίθανα ευχάριστη, διότι συνεδίαζε επικοινωνία… Θάλασσα, ξενάγηση, Αιτιανή γεύση και συζήτηση υψηλού επιπέδου από την οποίαν δεν έλειψε

και το χιούμορ. Η συζήτηση είχε ανοιχτό ορίζοντα, συζητήσαμε για τα ομογενειακά δρόμενα και κυρίως τα ευτράπελα που συμβαίνουν στην Ομοσπονδία Νέας Υόρκης. Στο στόχαστρο της συζήτησης ήταν και η κατάντια της Εκκλησίας μας εδώ στην Αμερικη η οποία μετά τον Ιάκωβο είναι καράβι ακυβέρνητο, δυστυχώς την θέση του Καπετάνιου για πολλά χρόνια την έχει πάρει ένας πανούργος… Μούτσος… ο οποίος χρησιμοποιώντας την φιλοσοφία του Αιγνουσιώτη Καπετάνιου“ όλοι τρώγουσιν… ”κατάφερε να ανεβεί στην γέφυρα του πλοίου εκτοπίζοντας τους πάντες και τα πάντα, με όπλο το γλωσσόκομον με τα βαλλόμενα… το οποίον εφρόντιζε να είναι πάντα γεμάτο και να το χρησιμοποιεί σαν ακόρντεον, στο οποίον είναι πραγματικά δεξιοτέχνης και του δίδουμε απλόχερα τα εύσημα.

Είναι δε τόσο πανούργος που μόλις κατάλαβε ότι τον πήραν είδηση , παράτησε την γέφυρα και πήγε στην μηχανή στην προπέλα… για να κανονίζει ανάλογα με τον καιρό τις στροφές…

Φυσικά στην γέφυρα, όπως δείχνουν τα πράγματα κατάφερε να τοποθετήσει τσιράκι του.

Αναφερθήκαμε και στα φοβερά και ακατανόητα, στο χάος που επικρατεί γενικά στην Πατρίδα εκεί που δεν ξέρεις αν υπάρχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η πολιτική κατάσταση όπως λέγουν οι συμπατριώτες μου από τα Καρδάμυλα μοιάζει σαν ένα τσουβάλι γεμάτο διαβόλους μικρούς και μεγάλους που όμως δεν παύουν να είναι διαβόλοι. Τίποτα δεν πάει καλά αλλά ειδικά στο θέμα της πανδημίας είναι (μεταχειρίζομαι την λέξη όπως την λέγουν λανθασμένα και κακώς οι πρωτοκλασάτοι ενημερωτές στην Πατρίδα) Κονφούζιον!!

Υπεύθυνοι και ανεύθυνοι μπερδεύονται, δεν ξέρουν τι κάνουν αλληλοτρώγονται, αλληλοσυμφωνούν και μεμονωμένα διαφωνούν και ο κόσμος δεν ξέρει τι να κάνει. Ένα καλό στήριγμα που υπήρχε πάντα ήταν η Εκκλησία, κατάφεραν να την αποδυναμώσουν εντελώς , από τον καιρό που οι διάκονοί της έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι, δεν διοικείται από αυτούς , κουμάντο κάνουν οι Άθεοι πολιτικοί. Ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν μερικοί πιστοί Ιεράρχες που είναι η ελπίδα για να επιβιώσουμε σαν Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Η συζήτηση έκλεισε με ευχάριστες νοερές εικόνες αναμνήσεων. Περπατήσαμε νοερά στα μονοπάτια των δεκαετιών 50, 60 και 70, τότε που όλα ήταν φτωχά μεν αλλά όμορφα, ηθικά, τότε που ο οικογενειακός θεσμός είχε ποιότητα, το ίδιο και ο καλλιτεχνικός κόσμος με νότες και μελωδίες που έδιναν ζωή στο συναίσθημα και τον έρωτα να φτερουγίζει και να αγγίζει με σεβασμό και αγάπη τις καρδιές των ερωτευμένων, τότε που όλα είχαν γεύση και νοστιμιά.

Ο φάρος που βλέπετε στην φωτογραφία είναι ο παλιός ο πρώτος και λειτουργούσε με πετρέλαιο, τα αμέτρητα κάτοπτρα που βλέπετε μετέδιδαν τις αναλαμπές της φλόγας 35 μίλια μακρυά, τις έβλεπαν οι ναυτιλλόμενοι και χάραζαν την πορεία τους για το μεγάλο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Σήμερα την θέση του στο Fire Island έχει πάρει ένας πανύψηλος σύγχρονος φάρος χωρίς πλήρωμα, ο αυτοματισμός δυστυχώς καταστρέφει την ποιότητα και

πληρότητα της ζωής. Ο Παλαιός φάρος βρίσκεται σε μουσείο και σύμφωνα με τον φύλακα , στον φάρο αυτόν ζούσαν δύο οικογένειες.

Έναν τέτοιο φάρο με ανθρώπινη όψη χρειαζόμαστε σήμερα, να ρίξει άπλετον και δυνατό φως, που να φωτίζει τις ανθρώπινες ψυχές και να καίει τα καθάρματα, αυτούς που θέλουν να επιβάλλουν την απανθρωποποίησητου ανθρώπου, να τον κάνουν μαϊμού και τα τσιράκια ….τους να παίζουν το ντέφι και να διασκεδάζουν τ’αφεντικά τους. Γένοιτο…