Το μόνο ενθαρρυντικό της όλης υπόθεσης είναι η παρουσία μερικών νέων. Το απαγοητευτικό είναι η παρουσία των πολλών δεινοσαύρων….. οι οποίοι για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω να τους ενδιαφέρει τόσο πολύ η οργάνωση , αλλά η συμμετοχή τους στην επικαιρότητα….Στη διαδρομή των πενήντα και πλέον χρόνια στα κοινά της ομογένειας, είδα και έζησα πολλά, από τα οποία τα πιό αξιομνημόνευτα ήταν : Όταν ήσουν νέος και ικανός οι παλαιότεροι προσπαθούσαν να σε υποβαθμίσουν να σε αποθαρρύνουν που επιβεβαιώνει αυτό που προανέφερα, ευτυχώς που υπήρχαν και ορισμένοι οι οποίοι παραδεχόταν την αξία και της έδιναν κουράγιο να ξεπεράσει το εμπόδιο της απογοήτευσης, να προχωρεί, να μεγαλουργεί και να πετυχαίνει θαύματα, ένα από τα οποία είναι και η επιβίωση του συλλόγου μας του “Κοραή”, ο οποίος χωρίς την σθεναρά πάλη ενός νέου εκείνης της εποχής ο “Κοραής” σήμερα θα ήταν μόνο στην Ιστορία.
Παραδειγματισμένος και ανεμοδαρμένος.. από την μακράν πείρα, αφήσαμε τους λίγους νέους να παραλάβουν την σκυτάλη και εμείς να είμεθα πρόθυμοι να τους βοηθήσουμε όταν μας ζητούν την βοήθειά μας. Σήμερα οι λίγοι νέοι έχουν γίνει πολλοί, διότι οι νέοι είναι σαν τις μέλισσες που όλες μαζί απαρτίζουν μια κοινωνία που ζει στην ίδια ΚΥΨΕΛΗ, εργάζονται ομαδικά , συλλέγουν την γύρη και φτιάχνουν το ζωηφόρο μέλι για τον εαυτό τους αλλά και σε όλους εκείνους που το χρειάζονται. Σήμερα ο Κοραής μπορεί να μην ακούγεται, να μην κάνει θόρυβο, αλλά κάνει έργο που ακούγεται.
Η αξία δεν χρειάζεται, το χειροκρότημα η την αναγνώριση για να προχωρεί, ανεβαίνει μόνη της σαν την περικοκλάδα και όσο κι’αν προσπαθούν να την μειώσουν με το κλάδεμα, αυτή γίνεται πιο δυνατή και απλώνεται παντού. Αν εργάζεσαι με σκοπό την αναγνώριση ματαιοπονείς γιατί θα νιώσεις στο πετσί σου την απογοήτευση. Αν όμως εργάζεσαι μόνο για να προσφέρεις , αυτή η ίδια η προσφορά από μόνη της σου δίνει και φτερά και γλυκύτατη γεύση , είναι η ίδια γεύση που συνοδεύει τον ορειβάτη όταν φθάσει στην κορυφή του βουνού.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους λίγους νέους να μπούν μπροστά να σχεδιάσουν να οργανώσουν το μέλλον των νέων της Ομογένειας κι’εμείς από τα μετόπισθεν θα τους είμαστε συμπαραστάτες και με την πείρα μας θα τους βοηθάμε κάθε φορά που θα μας το ζητήσουν. Να είσθε βέβαιοι πως οι λίγοι νέοι σύντομα θα γίνουν πολλοί και θα βρούν πολύ γρήγορα τον δρόμο της προόδου και της προσφοράς αν τους αφήσουμε ελεύθερους να φτιάξουν τα δικά τους θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσουν το καινούργιο οικοδόμημα της σύγχρονης και της μελλοντικής Ομογένειας, που θα μπορέσει να συγκρατήσει τους νέους μας μακρυά από την χοάνη της πλήρους αφομείωσης και να τους κάνει μέλισσες της προσφοράς σε όλα τα επίπεδα και υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης και των Εθνικών θεμάτων του Ελληνισμού.
Εάν αφήσουμε την τύχη του Ελληνισμού σε τούτη την χώρα στην Αρχιεπισκοπή να είστε βέβαιοι πως η Ομογένεια θα πέσει σε αδράνεια (έχει πάρει ήδη αυτήν την πορεία) και σιγά σιγά θα έχει την τύχη άλλων μειονοτήτων που έχουν χάσει το εθνικό τους χρώμα, την γλώσσα, την κουλτούρα και την εθνική τους συνείδηση.
Οι καιροί άλλαξαν , ο χρόνος μας έκανε πιο έμπειρους αλλά και μας αποδυνάμωσε…..μας έφθειρε και εάν δεν φανούμε σοφοί και προπάντων λογικοί να δώσουμε ελευθερία κινήσεων στους νέους που επιθυμούν να γίνουν οι νέοι ΣΤΥΛΟΙ που θα σηκώσουν το βάρος της μεγάλης κληρονομιάς και να το αναμορφώσουν σύμφωνα με τος απαιτήσεις της σημερινής εποχής οι φωνές των Αρχαίων μας προγόνων αλλά και των πρωτοπόρων Ελλήνων μεταναστών θα μας κυνηγούν οι φωνές των σαν τις ερινύες και θα μας τιμωρήσουν γιατί βάλαμε τον εαυτό μας πάνω από τις πανανθρώπινες αξίες της φυλής μας.
Το μόνο ενθαρρυντικό της όλης υπόθεσης είναι η παρουσία μερικών νέων. Το απαγοητευτικό είναι η παρουσία των πολλών δεινοσαύρων….. οι οποίοι για να
είμαι ειλικρινής δεν νομίζω να τους ενδιαφέρει τόσο πολύ η οργάνωση , αλλά η συμμετοχή
τους στην επικαιρότητα….Στη διαδρομή των πενήντα και πλέον χρόνια στα κοινά της
ομογένειας, είδα και έζησα πολλά, από τα οποία τα πιό αξιομνημόνευτα ήταν : Όταν ήσουν νέος και ικανός οι παλαιότεροι προσπαθούσαν να σε υποβαθμίσουν να σε αποθαρρύνουν που επιβεβαιώνει αυτό που προανέφερα, ευτυχώς που υπήρχαν και ορισμένοι οι οποίοι παραδεχόταν την αξία και της έδιναν κουράγιο να ξεπεράσει το εμπόδιο της απογοήτευσης, να προχωρεί, να μεγαλουργεί και να πετυχαίνει θαύματα, ένα από τα οποία είναι και η επιβίωση του συλλόγου μας του “Κοραή”, ο οποίος χωρίς την σθεναρά πάλη ενός νέου εκείνης της εποχής ο “Κοραής” σήμερα θα ήταν μόνο στην Ιστορία.
Παραδειγματισμένος και ανεμοδαρμένος.. από την μακράν πείρα, αφήσαμε τους λίγους νέους να παραλάβουν την σκυτάλη και εμείς να είμεθα πρόθυμοι να τους βοηθήσουμε όταν
μας ζητούν την βοήθειά μας. Σήμερα οι λίγοι νέοι έχουν γίνει πολλοί, διότι οι νέοι είναι σαν
τις μέλισσες που όλες μαζί απαρτίζουν μια κοινωνία που ζει στην ίδια ΚΥΨΕΛΗ, εργάζονται
ομαδικά , συλλέγουν την γύρη και φτιάχνουν το ζωηφόρο μέλι για τον εαυτό τους αλλά και
σε όλους εκείνους που το χρειάζονται. Σήμερα ο Κοραής μπορεί να μην ακούγεται,
να μην κάνει θόρυβο, αλλά κάνει έργο που ακούγεται.
Η αξία δεν χρειάζεται, το χειροκρότημα η την αναγνώριση για να προχωρεί, ανεβαίνει μόνη
της σαν την περικοκλάδα και όσο κι’αν προσπαθούν να την μειώσουν με το κλάδεμα, αυτή γίνεται πιο δυνατή και απλώνεται παντού. Αν εργάζεσαι με σκοπό την αναγνώριση
ματαιοπονείς γιατί θα νιώσεις στο πετσί σου την απογοήτευση. Αν όμως εργάζεσαι μόνο για
να προσφέρεις , αυτή η ίδια η προσφορά από μόνη της σου δίνει και φτερά και γλυκύτατη
γεύση , είναι η ίδια γεύση που συνοδεύει τον ορειβάτη όταν φθάσει στην κορυφή του
βουνού.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους λίγους νέους να μπούν μπροστά να σχεδιάσουν να οργανώσουν
το μέλλον των νέων της Ομογένειας κι’εμείς από τα μετόπισθεν θα τους είμαστε συμπαραστάτες και με την πείρα μας θα τους βοηθάμε κάθε φορά που θα μας το ζητήσουν.
Να είσθε βέβαιοι πως οι λίγοι νέοι σύντομα θα γίνουν πολλοί και θα βρούν πολύ γρήγορα τον δρόμο της προόδου και της προσφοράς αν τους αφήσουμε ελεύθερους να φτιάξουν τα δικά τους θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσουν το καινούργιο οικοδόμημα της σύγχρονης και της μελλοντικής Ομογένειας, που θα μπορέσει να συγκρατήσει τους νέους μας μακρυά από την χοάνη της πλήρους αφομείωσης και να τους κάνει μέλισσες της προσφοράς σε όλα τα επίπεδα και υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης και των Εθνικών θεμάτων του Ελληνισμού.
Εάν αφήσουμε την τύχη του Ελληνισμού σε τούτη την χώρα στην Αρχιεπισκοπή να είστε βέβαιοι πως η Ομογένεια θα πέσει σε αδράνεια (έχει πάρει ήδη αυτήν την πορεία) και σιγά σιγά θα έχει την τύχη άλλων μειονοτήτων που έχουν χάσει το εθνικό τους χρώμα, την γλώσσα, την κουλτούρα και την εθνική τους συνείδηση.
Οι καιροί άλλαξαν , ο χρόνος μας έκανε πιο έμπειρους αλλά και μας αποδυνάμωσε…..μας
έφθειρε και εάν δεν φανούμε σοφοί και προπάντων λογικοί να δώσουμε ελευθερία κινήσεων στους νέους που επιθυμούν να γίνουν οι νέοι ΣΤΥΛΟΙ που θα σηκώσουν το βάρος της
μεγάλης κληρονομιάς και να το αναμορφώσουν σύμφωνα με τος απαιτήσεις της σημερινής εποχής οι φωνές των Αρχαίων μας προγόνων αλλά και των πρωτοπόρων Ελλήνων μεταναστών θα μας κυνηγούν οι φωνές των σαν τις ερινύες και θα μας τιμωρήσουν γιατί βάλαμε τον εαυτό μας πάνω από τις πανανθρώπινες αξίες της φυλής μας.