Use of Alexandroupolis Port By US Forces Puts Greece-Russia Relations At Risk

EDITOR’S NOTE: Helleniscope has noted before that using the newly formed US military basis at Alexandroupolis to facilitate attacks against Russia is against the vital interests of Greece and will put the border town at the mercy of Russian missiles in the case of a war. Greece, a member of the EU and NATO and the closest strategic ally globally to the US after Gr. Britain, has to always have a working, non-aggressive, relationship with Russia.  We have underlined several times recently that Amb. Jeffrey Pyatt and the ignoramuses of the foreign policy establishment in DC are totally indifferent to any notion of history and tradition. They not only have totally ignored the thousand-year strong ties of Greeks and Russians, but they STUPIDLY tried to sever these ties in recent years, mainly using the Istanbul Patriarchate… Do they really think they are so powerful to go against a thousand years of history? They are in for a very rude awakening… Let me give them one example: Mitsotakis, who is the most pro-US prime minister of Greece in the last 50 years, would be the only western leader to attend the cancelled 2021 May Parade of Moscow and will again be the only one there in 2022 – even if the West imposes sanctions.  Does this tell them anything? Of course not… This is why they have caused disasters in all foreign policy issues… 

BELOW ANALYSIS OF THE ISSUE BY ALEXANDROS TARKAS – GREEK ORIGINAL TEXT FOLLOWS.

==============================

Use of Alexandroupolis Port By US Forces Puts Greece-Russia Relations At Risk

The Greek government is expected to align with EU policy in the coming days to impose new sanctions on Moscow and to accept US demands for the widespread use of the port of Alexandroupolis, with the aim of transferring forces, material and all kinds of supplies to the North.

By ALEXANDROS TARKAS – newsbreak.gr

The taking of final decisions by the Prime Minister Mr. Mitsotakis is, however, evolving into a difficult process. Because, on the one hand, Greece, which faces a constant external threat and Turkey’s casus belli against the exercise of rights under international law, it would be unthinkable to be indifferent in the face of Russia’s invasion of Ukraine. Besides, the fact that President Putin is not in the mood to distance himself from his Turkish counterpart R.T. Erdogan and he is said to have praised him during his meeting with Mr. Mitsotakis in early December.

However, on the other hand, the government knows that Moscow’s reactions will be strong and the blow to Greek-Russian relations may prove to be long-term. The influence on the Mitsotakiw government of actors with interests directly or indirectly connected with Russia should not be overlooked either. That is why Mr. Mitsotakis, perhaps unaware of the diplomatic danger, planned to be the only Western leader to participate, in May 2020, in the Red Square celebrations for the victory in World War II, until they were canceled due to the Covid pandemic. The Prime Minister made similar erroneous assessments during his diplomatic flirtation with China, with the desire to accurately approve investment plans and readiness to cooperate in the 5G networks. Consultations were also held on the presence of Mr. Mitsotakis – who would, again, be the only representative of the West – at the Beijing Winter Olympics on February 4.

In this diplomatic context and following his telephone conversation with German Chancellor Scholtz a few days ago, the Prime Minister finally sent a message to the European Commission that he would not oppose the imposition of new sanctions (following those of 2014) against the Russian Federation. Athens links consensus on sanctions to need for EU concern to support the economies of its members, meaning gas prices and trade deficit losses. Unfortunately, as is usually the case in international crises and is already apparent from Brussels’ inaction on energy prices, the Greek term will not be taken into account when imposing sanctions.

In any case, the conversation between Mitsotakis and Scholtz proves decisive for the government’s stance, because – despite the initial image of a milder stance by Germany – Berlin rejects Moscow’s demands for a solution to the Ukrainian crisis. German diplomacy says Putin is seeking a change in European security relations and that Foreign Minister Lavrov is downgrading the EU and powerful players, such as Berlin and Paris, preferring to hold serious talks only with Washington. At the same time, the Ministries of Foreign Affairs and National Defense and the General Directorate of Defense are completing their rationale and planning for military cooperation with the United States in view of escalation in Ukraine.

Utilizing the Souda base for intelligence operations and supporting other (non-aggressive) air operations is absolutely certain and will not cause diplomatic complications.

But at the same time, there are dilemmas regarding the approval of all American moves through Alexandroupolis. The first government decision is in favor of the unimpeded use of only its port. Any consideration for restricting the movement of forces and material is rejected because it would essentially mean the annulment of the revised Mutual Defense Cooperation Agreement (MDCA) and the loss of Alexandroupolis’s strategic utility to the US and NATO.

On the contrary, the part of the demands, which is of great concern to the government, concerns the administrative support of the US forces. These are long-term plans, which will provoke the wrath of Moscow, with large facilities, the involvement of numerous political and military personnel and its exposure to the residents of neighboring areas and the media. It is not an easy decision for a prime minister who focuses on the communication image, is dragged by the polls and fishes in the murky waters of the Center-Left.

==================================

Η χρήση της Αλεξανδρούπολης από τις ΗΠΑ θέτει σε κινδυνο τις Ελληνορωσικές σχέσεις

Η κυβέρνηση αναμένεται να ευθυγραμμιστεί, τις προσεχείς ημέρες, με την πολιτική της Ε.Ε. για την επιβολή νέων κυρώσεων στη Μόσχα και να αποδεχθεί τα αμερικανικά αιτήματα για ευρεία χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, με σκοπό τη μεταφορά δυνάμεων, υλικού και πάσης φύσεως εφοδίων προς Βορρά.

• Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΤΑΡΚΑ*

Η λήψη οριστικών αποφάσεων, εκ μέρους του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη εξελίσσεται, πάντως, σε δυσχερή διαδικασία. Γιατί, από τη μια πλευρά, η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει διαρκή εξωτερική απειλή και το casus belli της Τουρκίας κατά της άσκησης δικαιωμάτων που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, θα ήταν αδιανόητο να αδιαφορήσει ενώπιον εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Άλλωστε, αξιολογείται και το γεγονός ότι ο πρόεδρος Βλ. Πούτιν δεν έχει διάθεση αποστασιοποίησης από τον Τούρκο ομόλογό του Ρ.Τ. Ερντογάν και φέρεται μάλιστα ότι τον εγκωμίασε κατά τη συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη στις αρχές Δεκεμβρίου.

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι αντιδράσεις της Μόσχας θα είναι έντονες και το πλήγμα στις ελληνορωσικές σχέσεις ίσως αποδειχθεί μακροπρόθεσμο. Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται, επίσης, η επιρροή στο Μαξίμου παραγόντων με συμφέροντα συνδεόμενα, άμεσα ή έμμεσα, με τη Ρωσία. Γι’ αυτό και ο κ. Μητσοτάκης, ίσως με άγνοια διπλωματικού κινδύνου, σχεδίαζε να είναι ο μοναδικός δυτικός ηγέτης που θα συμμετείχε, τον Μάιο του 2020, στις εορταστικές εκδηλώσεις της Κόκκινης Πλατείας για τη νίκη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι που ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας του Covid. Παρόμοιες λανθασμένες εκτιμήσεις έκανε ο πρωθυπουργός και κατά το διπλωματικό φλερτ του με την Κίνα, με βούληση άκριτης έγκρισης επενδυτικών σχεδίων και ετοιμότητα συνεργασίας στα δίκτυα 5G (μετέβαλε, βέβαια, πολιτική ύστερα από προειδοποιήσεις των Ντ. Τραμπ και Μ. Πομπέο και παρόμοια μηνύματα στην αρχή της προεδρίας Μπάιντεν). Εγιναν δε διαβουλεύσεις και για την παρουσία του κ. Μητσοτάκη -που θα ήταν, πάλι, ο μοναδικός εκπρόσωπος της Δύσης- στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου στις 4 Φεβρουαρίου.

Σε αυτό το διπλωματικό πλαίσιο και σε συνέχεια της προ ημερών τηλεφωνικής συνομιλίας του με τον Γερμανό καγκελάριο Ο. Σολτς, ο πρωθυπουργός έστειλε, τελικά, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το μήνυμα ότι δεν θα αντιταχθεί στην επιβολή νέων κυρώσεων (σε συνέχεια των αντίστοιχων του 2014) κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Αθήνα συνδέει τη συναίνεση στις κυρώσεις με την ανάγκη μέριμνας της Ε.Ε. προς στήριξη των οικονομιών των μελών της, εννοώντας τις τιμές του φυσικού αερίου και τις απώλειες στο εμπορικό ισοζύγιο. Δυστυχώς, όπως συνήθως συμβαίνει στις διεθνείς κρίσεις και ήδη προκύπτει από την αδράνεια των Βρυξελλών στις ενεργειακές ανατιμήσεις, ο ελληνικός όρος δεν θα ληφθεί ιδιαίτερα υπόψη κατά την επιβολή των κυρώσεων.

Σε κάθε περίπτωση, η συνδιάλεξη των κυρίων Μητσοτάκη και Σολτς αποδεικνύεται καθοριστική για τη στάση της κυβέρνησης, επειδή -παρά την αρχική εικόνα για ηπιότερη στάση της Γερμανίας- το Βερολίνο απορρίπτει τις απαιτήσεις της Μόσχας για επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Η γερμανική διπλωματία κρίνει ότι ο κ. Πούτιν επιδιώκει μεταβολή των ευρωπαϊκών συσχετισμών ασφάλειας και ότι ο υπουργός Εξωτερικών Σ. Λαβρόφ υποβαθμίζει τον ρόλο της Ε.Ε. και ισχυρών παικτών, όπως το Βερολίνο και το Παρίσι, προτιμώντας τη διεξαγωγή σοβαρών συνομιλιών μόνον με την Ουάσινγκτον. Παράλληλα, τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας και το ΓΕΕΘΑ ολοκληρώνουν το σκεπτικό και τον σχεδιασμό τους για τη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ εν όψει κλιμάκωσης στην Ουκρανία.

Η αξιοποίηση της βάσης της Σούδας για επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών και την υποστήριξη και άλλων αεροπορικών (μη επιθετικών) επιχειρήσεων είναι απολύτως βέβαιη και δεν θα προκαλέσει διπλωματικές περιπλοκές.

Όμως, ταυτόχρονα, υπάρχουν διλήμματα ως προς την έγκριση όλων των αμερικανικών κινήσεων μέσω της Αλεξανδρούπολης. Η κατ’ αρχάς κυβερνητική απόφαση είναι υπέρ της ακώλυτης χρήσης μόνον του λιμένα της. Οποιες σκέψεις για την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση δυνάμεων και υλικού απορρίπτονται, επειδή θα σήμαιναν, ουσιαστικά, ακύρωση της αναθεωρημένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) και απώλεια της στρατηγικής χρησιμότητας της Αλεξανδρούπολης για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Αντίθετα, το σκέλος των αιτημάτων, που προβληματίζει έντονα την κυβέρνηση, αφορά τη διοικητική υποστήριξη των δυνάμεων των ΗΠΑ. Πρόκειται για σχέδια μακράς διάρκειας, που θα προκαλέσουν την οργή της Μόσχας, με μεγάλες εγκαταστάσεις, εμπλοκή πολυάριθμου πολιτικού και στρατιωτικού προσωπικού και έκθεσή του στους κατοίκους γειτονικών περιοχών και στα μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι εύκολη απόφαση για έναν πρωθυπουργό που επικεντρώνεται στην επικοινωνιακή εικόνα, σύρεται από τα γκάλοπ και ψαρεύει στα θολά νερά της Κεντροαριστεράς.

* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.