Πολλά τα αξιοσημείωτα, ορισμένα αρνητικά αλλά και πολλά θετικά στην χθεσινή εκδήλωση για την επέτειο του ξεσηκωμού της ΕΟΚΑ στην Κύπρο το 1955… Αλλά οι μαθητές της Β’ Δημοτικού του σχολείου της κοινότητας Αγ.Δημητρίου Αστόριας υπό την εξαίρετη δασκάλα τους Ειρήνη Γράψια άφησαν εκπληκτικές εντυπώσεις και απέσπασαν τον ενθουσιώδη έπαινο – αλλά και υπόσχεση οικονομικής ενίσχυσης του σχολείου από την ΠΣΕΚΑ και προσωπικά από τον Φίλιπ Κρίστοφερ.
Του Νίκου Σταματάκη
Με μια εξαιρετικού επιπέδου καλλιτεχνική εκδήλωση τίμησαν οι Κυπριακές οργανώσεις της Αμερικής και η Ομογένεια της Ν.Υόρκης την 67η επέτειο της ηρωϊκής εξέγερσης της ΕΟΚΑ την 1η ΑΠριλίου του 1955 εναντίον των Αγγλων αποικιοκρατών. Της καλλιτεχνικής εκδήλωσης προηγήθηκαν οι συνήθεις εισαγωγές και ομιλίες που αποτέλεσαν και το μελανό σημείο της οργάνωσης. Γιατί; Οχι μόνο επειδή είναι συνήθως στεγνές και επαναληπτικές αλλά επειδή στην φετεινή συγκυρία η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για συγκρίσεις εύκολες αλλά ταυτόχρονα άστοχες. Και για συμπεράσματα ακόμη ευκολότερα αλλά απαράδεκτα. Το στίγμα αυτό έδωσαν οι δύο πρώτοι χαιρετισμοί, του απόντος Αρχ.Ελπιδοφόρου και του παρόντος εκπροσώπου του, Επισκόπου Μηδείας Απόστολου (Κουφαλάκη), που απέφυγαν “όπως ο διάβολος το λιβάνι” να εκφέρουν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ τη λέξη “Τουρκία” και “τουρκικός”. Αλλά την “Ουκρανία” την θυμήθηκαν κατ’επανάληψη μάλιστα… Νομίζουν άραγε και οι δύο ότι το ακροατήριο δεν το παρατήρησε; Πλανώνται πλάνην οικτράν… Η Ομογένεια και ώτα έχει αλλά και μνήμη κε. Απόστολε…
Παραθέτω εδώ το πρόγραμμα της βραδιάς για να επικεντρωθώ στα δημοσιογραφικά – που είναι και τα σπουδαία. (Συμπαθώ ιδιαίτερα τους αρκετούς φωτογράφους που ήταν παρόντες αλλά… Αγαπητοί “συνάδελφοι” η Ομογένεια χρειάζεται περισσότερη δημοσιογραφία και λιγότερη φωτογραφία. Αλλωστε είναι κοινώς αποδεκτό ότι η πολλή “φωτογραφία” και η άχρηστη “προβολή” ψευτο-ηγετών μας προξένησε ζημία ανυπολόγιστη…)
Ευτυχώς οι ομιλητές που ακολούθησαν (Παπαστυλιανού, Φίλιπ Κρίστοφερ, και οι πρόξενοι Κύπρου και Ελλάδας Φιρίλας και Κούτρας) απέφυγαν τις υπερβολές και έθεσαν το σωστό πλαίσιο στην εκδήλωση και μάλιστα με το παραπάνω. Ειδικά ο κ.Φιρίλας έδωσε το στίγμα της βραδιάς με την πολύ σωστή επισήμανση ότι οι μέρες μνήμης έχουν νόημα όταν οι επόμενες γενιές “μετέχουν” των ηρωϊκών δρωμένων και βιώνουν το πάθος των νεκρών ηρώων μας.
Και πράγματι στην χθεσινή εκδήλωση αυτή η επισήμανση έλαβε σάρκα και οστά κυρίως λόγω της συμμετοχής των νεώτερων γενεών ελληνοκυπρίων της Αμερικής αλλά περισσότερο χάρη στα παιδιά της 2ας Δημοτικού του σχολείου του Αγ.Δημητρίου που μας άφησαν όλους έκπληκτους με τα ποιήματα και τα τραγούδια τους – και όχι μόνο τα συνήθη παραδοσιακά για την περίσταση αλλά και εκείνα που τα ίδια έγραψαν και μελοποίησαν! Μα πώς έγινε αυτό θα αναρωτηθείτε; Αγαπητοί ομογενείς τέτοια “θαύματα” συμβαίνουν όταν κάποιοι πραγματικά παθιασμένοι δάσκαλοι, ξεχνούν την μιζέρια που τους περιβάλλει και “τα δίνουν όλα” μέχρι την τελευταία ρανίδα της αγάπης τους για τα ελληνόπουλα της Ν.Υόρκης.
Μιλώ φυσικά για την δασκάλα της Β’Δημοτικού, την Ειρήνη Γράψια, που συμμετείχε με τα παιδιά της τάξης στον 8ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό «Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια: εκπαιδευτικές γέφυρες» και κέρδισαν πολλά βραβεία. Αλλά συτό που είδαμε χθες ήταν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία (εδώ ο σύνδεσμος με τη χθεσινή τους ερμηνεία του ποιήματος που μελοποίησαν τα ίδια...) Και παρακάτω η μουσική και οι στίχοι…
Οσοι έχουμε διδάξει σε ελληνικά σχολεία της Αμερικής καταλαβαίνουμε την αξία αυτής της αφοσιωμένης δασκάλας.. Τι ταλέντο αυθεντικό, τι γνώσεις και τι κόπος!… Εχει δει κανείς το βιογραφικό της σημείωμα; Δέκα σελίδες γεμάτες διδακτορικό, μεταπτυχιακά πτυχία και ειδικεύσεις… Απολαύστε το εδώ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΡΑΨΙΑ Και κατόπιν αναρωτηθείτε γιατί η Ομογένεια της Ν.Υόρκης, η Εκκλησία, το σχολείο Αγ.Δημητρίου κλπ δεν έχουν αξιοποιήσει αυτή την άξια εκπαιδευτικό και επιστήμονα – που μάλιστα συνδυάζει την γνώση με ελληνοχριστιανικό ήθος – καλύτερα. Γνωρίζετε πολλούς με τέτοια μόρφωση και ήθος ανάμεσά μας; Γιατί να προωθούνται πάντα οι γνωστοί άχρηστοι και τέτοια διαμάντια να παραμερίζονται; Και μη με ρωτήσετε πως είμαι τόσο βέβαιος. Σας βεβαιώνω ότι έπραξα το δημοσιογραφικό μου καθήκον στο ακέραιο. Ως εδώ…
Ο Φίλιπ Κρίστοφερ, προς τιμήν του, προσέφερε $5,000 στον σχολείο του Αγ.Δημητρίου για να τιμήσει την άξια αυτή δασκάλα… Μπράβο, αλλά αξίζει πολλά περισσότερα και από όλους…
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στην εξαίρετη μουσική επένδυση της βραδιάς στην οποία πρωτοστατούσε ο έξοχος Δημήτρης Μιχαήλ. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους μουσικούς συντελεστές..
Θα κλείσω με μια προσωπική σημείωση. Η χθεσινή εκδήλωση με άγγιξε ιδιαίτερα για ένα πολύ προσωπικό λόγο. Επειδή πριν περίπου 34 χρόνια αποφάσισα να κάνω τη διδακτορική μου διατριβή για το Κυπριακό (κοινωνική ανθρωπολογία, γλωσσολογία, ιστορία ανάμεσα σε άλλους κλάδους) και ξόδεψα 5-6 χρόνια της νεανικής ζωής μου μελετώντας το – κάτι που συνεχίζω ως σήμερα. Το 1989-90 πέρασα ένα σχεδόν ακαδημαϊκό έτος στην Κύπρο για επιτόπια έρευνα. Το θέμα μου και ο τίτλος της διδακτορικής μου διατριβής “Ιστορία, Γλώσσα και Εθνικές Τελετές: Η κατασκευή της Ελληνοκυπριακής ταυτότητας” που ενεκρίθη από το πανεπιστήμιο Stony Brook to 1994.
Τις πρώτες μέρες του Μαρτίου 1990, στην επέτειο του θανάτου του Γρηγόρη Αυξεντίου, μια ομάδα μαθητών του Λυκείου Ακροπόλεως – στην τάξη των οποίων παρακολουθούσα μαθήματα γλώσσας και ιστορίας για πολλές εβδομάδες (έτσι ώστε να μελετήσω τις αντιδράσεις τους) – έκανε πορεία στην πράσινη γραμμή στην Πύλη της Πάφου – στο γνωστό οδόφραγμα. Στην επιστροφή ένας από τους μαθητές, ο Πέτρος Παπαλεοντίου, σκαρφάλωσε στα ενετικά τείχη σε μια έπαλξη, και ανέβηκε στον ιστό της τουρκικής σημαίας με σκοπό να την κατεβάσει. Ενας τούρκος στρατιώτης έτρεξε και τον πυροβόλησε στον αέρα με στόχο να τον τρομάξει. Τελικά συνελήφθη και κρατήθηκε για αρκετές εβδομάδες από τους Τούρκους μαζί με αρκετούς άλλους μαθητές που, σε ξεχωριστά επεισόδια, συμβολικά και πρακτικά “έσπασαν τα δεσμά της πράσινης γραμμής”. Οχι μόνο έζησα τα γεγονότα αλλά τα φωτογράφησα και τα κατέγραψα και έγινε βασικό κομμάτι της μελέτης μου…
Μιας μελέτης που κατέδειξε το βασικό νόημα της χθεσινής εκδήλωσης: To νόημα των επετείων και των τιμών στους ήρωες μας δεν είναι η απλή θύμιση αλλά η ενεργός μνήμη, η μνήμη που στην κατάλληλή στιγμή θα γίνει πράξη για την διαιώνιση του έθνους μας.
4 Απριλίου 2022, n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com
