ΦΩΤΟ: Η ιερά μονή Αγίων Πατέρων Περάματος
Του Στέλιου Τάτση
Κυριακή 9 Ιουνίου 2019.
Πέρασε ένας ολάκαιρος χρόνος κι’εγώ νομίζω πως ήταν σαν χθες που μαζί με τον αδελφό μου τον Παπά Λευτέρη από την Αυστραλία πίναμε το πρωινό καφεδάκι μας στην βεράντα. Κάπου κάπου σταματάγαμε τις ρουφηξιές, ήταν οι στιγμές που το μυαλό ξέφευγε, το δικό του έτρεχε στην Μελβουρνη και το δικό μου στην Νέα Υόρκη. Και ύστερα σου λένε οι αναθεματισμένοι ηλίθιοι πολιτικάντηδες και μερικοί επιστήμονες πως δεν υπάρχει Θεός.
Δεν είναι θαύμα να βλέπεις τον εαυτό σου να περπατά στην Νέα Υόρκη π.χ και να βρισκεσαι
στον Λιλικά; Δεν είναι θαύμα να βλέπεις τον εαυτό σου στον Λιλικά όπως τον πρωτογνώρισες στα παιδικά σου χρόνια και να τον αναπωλλεις; Σήμερα το πίνω μόνος με παρέα τις αναμνησεις, την θάλασσα, την φύση γενικά και ακούω μια σπουδαία λειτουργιά , ένα Αρχιερατικό συλείτουργο με πολλούς Αρχιερείς από την Ιεράν Μονή των Αγίων Πατέρων Σχιστού Περάματος. Άφησα την βεράντα και μπήκα να απολαύσω αυτό που άκουγα. Κάθισα στον καναπέ και απολάμβανα την σπάνια εικόνα, που την συνόδευε η Βυζαντινή μουσική. Αρχιερείς με άμφια σπάνιας τέχνης, κορώνες και πατερίτσες και ιεροψάλτες με σκούφους που μέσα από τα λαρύγγια τους, έβγαιναν εξαίσιες βυζαντινές νότες που σαν σφουγγάρι τις αποτύπωνε η ακοή βαθειά μέσα στον λαβύρινθό της. Τι κάλος τι ομορφιά, εικόνας και ήχου, καμία σύγκριση με τις γνωστές συναυλίες και όπερες. Σ’αυτές συμμετέχει μόνο ο άνθρωπος, ενώ στην Βυζάντινη ακολουθία υπάρχει ο συνδιασμός του ανθρώπου με το Θείον, ο Θεός σαν Άγιο Πνεύμα, συμμετέχει ευλογεί, καθοδηγεί και δια του τελετουργικού συνδέεται με τον άνθρωπο, ο ποίος εκείνες τις στιγμές κάνει ότι μπορεί για να τέρψει, να ευχαριστήσει τον δημιουργό του.
Αναλογίζομαι πολλές φορές πόσο ψηλά θα μπορούσαμε να είχαμε φθάσει, αν δεν είχαμε
άθεους πολιτικούς και κληρικούς (μάλιστα μην εκπλησεσθε και κληρικούς) να μας κυβερνούν. Είναι γνωστόν πως η Βυζαντινή μουσική που έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελληνική είναι η πλέον σπουδαία και ευχάριστη που σε συνδυασμό με το περιβάλλον των ναών, (αγιογραφίες κλπ.) όταν αποδίδεται σωστά, ανεβάζει τον άνθρωπο στα επουράνια. Αν πάμε πίσω στα χρόνια των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και εκκλησιαστούμε στο Ναό της Αγίας Σοφίας (στο ναό της Σοφίας) και ακούσουμε τις ψαλμωδίες και τα σήμαντρα να
χτυπούν θα αναρωτιόμασταν αν υπάρχει και άλλος Παράδεισος.
Έχουμε τέτοιο μεγαλείο και όμως κανένας, ταγός πολιτικός η κληρικός ποτέ δεν σκέφθηκε η
Βυζαντινή μουσική να περάσει μέσα από ένα είδος όπερας στις ανθρώπινες ψυχές όλου του κόσμου. Έχουμε ιεροψάλτες και μουσικούς (εν χορδές και οργάνοις) που θα μπορούσαν να δώσουν συναυλίες σε όλα τα μεγάλα κέντρα όπερας και οι ακροατές να τρίβουν τα μάτια τους. Δυστυχώς έχουμε Ταγούς που η νέα τάξη πραγμάτων τους ταγιζει ταγή για να είναι
τσιράκια της. Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι η ταγή , σας εξηγώ πως είναι ο φρέσκος πράσινος σανός ). Σήμερα τον αποκαλούμε δολάριο.
Την θέση της δόξας πλέον την πήρε ο πλούτος για τον οποίον ο ημίθεος Ηρακλής μίλησε στον Δία με τα χειρότερα λόγια. Η Ιερά Μονή των Αγίων Πατέρων, χτίστηκε πριν από εννέα χρόνια από τον Μητροπολίτη Νικαίας Αλέξιο. Χτίστηκε στην γυμνή κορυφή Σχιστού Περάματος. Στη βουνοκορφή αυτή το 480π.χ είχε στήσει τον θρόνο του ο Ξέρξης για να παρακολουθήσει την ναυμαχία της Σαλαμίνος με τα γνωστά αποτελέσματα. Σήμερα η φαλακρή βουνοκορφή έχει μετατραπεί σ´έναν κατάφυτο επίγειο Παράδεισο όπου οι πιστοί
βρίσκουν πνευματική και ψυχική ηρεμία και διά της προσευχής συνδέονται με το θείον.
Ήταν ένα Κυριακάτικο πολυδιάστατο πρωινό.
