July 20th 1974 – 2022

By Nikos Inglesis

It has been 48 years since the illegal Turkish invasion of Cyprus on July 20, 1974. For almost half a century, Turkey has occupied 37.5% of the territory of the Republic of Cyprus, has changed the population composition of the occupied territories (expulsion of Greek Cypriots and transfer of settlers from Anatolia), and on these territories has declared the self-styled “Turkish Republic of Northern Cyprus” – TRNC.”

Turkey is the only country that recognizes the “TRNC” while at the same time not recognizing the Republic of Cyprus, considering it “defunct” and calling it the “Greek Cypriot Administration of the South.” The current status quo is also contrary to the founding Zurich-London Agreements, which did not foresee any occupation of territory, except for British bases, by the three Guarantor Powers (Greece, Turkey, and Britain) and no independent state on the territory of the Republic of Cyprus.

This year, the Turks celebrated the anniversary of July 20 with a military parade on Fazel Kuciuk Avenue in occupied Nicosia, with the berthing in the port of Kyrenia of a frigate and a submarine, with the berthing in Famagusta of two ships of the Naval War School of the Ministry of Defense, while demonstrations were carried out by the “Turkish Stars” aircraft of the Turkish Air Force.

Greece, who also is a guarantor power of the Republic of Cyprus, what did it do? It did not send a single warship to display its flag to demonstrate its presence and its determination to defend Cypriot Hellenism. Why? Turkey maintains approximately 35,000 soldiers in Cyprus to protect, as it says, its compatriots. Greece only 950 men of ELDYK.

While Ankara demonstrates its determination for the umpteenth time, the Cypriot and Greek leadership are limited to the repeated, for 48 years, “demonstrations of memory and honor in favor of the fallen and missing officers and soldiers during the Turkish invasion”. But the fallen will only be vindicated if their descendants repel the enemy and liberate occupied Cyprus. Official ceremonies, memorials, and tears are no match for the betrayed heroes of 1974, who gave their lives to keep the Turks from passing.

But in Athens, the dominant political system considers the Republic of Cyprus “another state”. He considers that Cyprus “is far away”. He believes that 800,000 Greek Cypriots can face the “Turkish beast” on their own without the help of the motherland. He considers the only solution to be the creation of a Bizonal-Bicommunal Federation in which, through the veto of the Turkish Cypriots, Ankara will politically control the entire island. He believes that he should not irritate the enemy but rather appease him (appeasement policy). Finally, he believes that all problems will be solved if Turkey complies with International Law and the decisions of the United Nations. What geopolitical naivete!

In Nicosia, also, almost all (there are small exceptions) political formations and candidates for the next presidential elections favor a Bizonal-Bicommunal Federation in which everyone gives their content. The Anastasiades Government proposes Confidence Building Measures (CBM) with the Turkish Cypriots to keep the dialogue between the two communities “alive”. Turkey demands recognition of the “TRNC” and equal international status. The Cyprus issue is not between the Greek majority and the Turkish minority. The Cyprus issue is a matter of illegal Turkish invasion, occupation, ethnic cleansing, and settlement.

The ridiculous contacts and discussions with the Turkish Cypriots to supposedly find a solution must stop because they lead the Greek side to continuous retreats and exonerated occupying Turkey. The liberation of Cyprus will only be achieved when Ankara is forced politically, diplomatically, and militarily to withdraw its army from the territory of the Republic of Cyprus.

For this to happen, decisive leadership is required in Athens and Nicosia, drawing up a long-term strategy, strengthening, by any means and at any cost, the armed forces and the domestic defense industry, a Unified Defense Doctrine between Greece and Cyprus, and reliable alliances. Only in this way will the status quo imposed by Turkey on the Megalonisos be overturned for 48 years.

Unfortunately, however, in Athens and Cyprus, the political staff, dependent, cowardly and phobic, are consumed with the defense of Ukrainians, with the rights of illegal immigrants and LGBTI+ people rather than the rights of the Greeks of Cyprus.

He does not want to realize that Cyprus is the advanced outpost of Hellenism.

PS. If soon Turkey drills within the legally demarcated EEZ of Cyprus, what will Greece do? Will it limit itself to the usual diplomatic protests, or will it protect, on the ground, the sovereign rights of the Republic of Cyprus, of which it is a guarantor power? Why is Turkey allowed to pretend that it is defending the non-existent rights of the Turkish Cypriots in the maritime zones of the Eastern Mediterranean? Only internationally recognized states are entitled to maritime zones, not a minority or an occupied territory.

================================    

20^η Ιουλίου 1974 – 2022

Του Νίκου Ιγγλέση

Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από την παράνομη τουρκική εισβολή, της 20^ης Ιουλίου 1974, στην Κύπρο. Επί σχεδόν μισό αιώνα η Τουρκία κατέχει το 37,5% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει μεταβάλλει την πληθυσμιακή σύνθεση των κατεχομένων (εκδίωξη Ελληνοκυπρίων και μεταφορά εποίκων από την Ανατολία) και επί αυτών των εδαφών έχει ανακηρύξει την αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου – ΤΔΒΚ».

Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που αναγνωρίζει την «ΤΔΒΚ» ενώ παράλληλα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, την θεωρεί «εκλιπούσα» και την αποκαλεί «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση του Νότου». Το σημερινό status quo είναι αντίθετο και με τις ιδρυτικές Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου που δεν προέβλεπαν καμιά κατοχή εδάφους, με την εξαίρεση των Βρετανικών βάσεων, από τις τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία) και κανένα ανεξάρτητο κράτος στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι Τούρκοι εφέτος εόρτασαν την επέτειο της 20^ης Ιουλίου με στρατιωτική παρέλαση στη λεωφόρο Φαζέλ Κιουτσιούκ της κατεχόμενης Λευκωσίας, με τον κατάπλου στο λιμάνι της Κερύνειας μιας φρεγάτας και ενός υποβρυχίου, με τον κατάπλου στην Αμμόχωστο δύο πλοίων της Σχολής Θαλάσσιου Πολέμου του υπουργείου Άμυνας, ενώ επιδείξεις  πραγματοποιήθηκαν από τα αεροσκάφη «Τουρκικά Αστέρια» της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.

Η Ελλάδα, επίσης εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι έκανε; Δεν έστειλε ούτε ένα πολεμικό πλοίο να κάνει επίδειξη σημαίας για να διατρανώσει την παρουσία της και την αποφασιστικότητά της να υπερασπιστεί τον κυπριακό Ελληνισμό. Γιατί; Η Τουρκία διατηρεί περίπου 35.000 στρατιώτες στην Κύπρο για να προστατεύει, όπως λέει, τους ομοεθνείς της. Η Ελλάδα μόνο  950 άνδρες της ΕΛΔΥΚ.

Ενώ η Άγκυρα επιδεικνύει για πολλοστή φορά την αποφασιστικότητά της, η Κυπριακή και Ελλαδική ηγεσία περιορίζονται στις επαναλαμβανόμενες, εδώ και 48 χρόνια, «εκδηλώσεις μνήμης και τιμής υπέρ των πεσόντων και αγνοουμένων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή». Οι πεσόντες όμως θα δικαιωθούν μόνο αν οι επίγονοί τους απωθήσουν τον εχθρό και απελευθερώσουν την κατεχόμενη Κύπρο. Οι επίσημες τελετές, τα μνημόσυνα και τα δάκρυα  δεν ταιριάζουν στους προδομένους ήρωες του 1974, που έδωσαν τη ζωή τους για να μην περάσουν οι Τούρκοι.

Αλλά στην Αθήνα, το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία «άλλο κράτος». Θεωρεί ότι η Κύπρος «κείται μακράν». Θεωρεί ότι 800.000 Ελληνοκύπριοι μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το «τουρκικό θηρίο», χωρίς τη βοήθεια της μητέρας πατρίδας. Θεωρεί μοναδική λύση τη δημιουργία μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην οποία, μέσω του veto των Τουρκοκυπρίων, η Άγκυρα θα ελέγχει πολιτικά ολόκληρο το νησί. Θεωρεί ότι δεν πρέπει να ερεθίζει τον εχθρό, αλλά, να τον καλοπιάνει (κατευναστική πολιτική). Τέλος θεωρεί ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν αν η Τουρκία συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οποία γεωπολιτική αφέλεια!

Στη Λευκωσία, επίσης, όλοι σχεδόν (υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις) οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι υποψήφιοι για τις επόμενες προεδρικές εκλογές τάσσονται υπέρ μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην οποία ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο. Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη προτείνει Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με τους Τουρκοκύπριους για να διατηρήσει «ζωντανό» το διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Η Τουρκία απαιτεί αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» και ισότιμο διεθνές καθεστώς. Μόνο που το Κυπριακό δεν είναι θέμα μεταξύ της ελληνικής πλειοψηφίας και της τουρκικής μειοψηφίας. Το Κυπριακό είναι θέμα παράνομης τουρκικής εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού.

Οι γελοίες επαφές και συζητήσεις με τους Τουρκοκύπριους για δήθεν εξεύρεση λύσης πρέπει να σταματήσουν γιατί οδηγούν την ελληνική πλευρά σε συνεχείς υποχωρήσεις και απενοχοποιούν την κατοχική Τουρκία. Η απελευθέρωση της Κύπρου θα επιτευχθεί μόνο όταν η Άγκυρα εξαναγκαστεί πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά να αποσύρει το στρατό της από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Για να συμβεί αυτό απαιτείται αποφασιστική ηγεσία σε Αθήνα και Λευκωσία, χάραξη  μακροπρόθεσμης στρατηγικής, ενίσχυση, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος των ενόπλων δυνάμεων και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου και αξιόπιστες συμμαχίες. Μόνο έτσι θα ανατραπεί το status quo που έχει επιβάλλει επί 48 χρόνια η Τουρκία στη Μεγαλόνησο.

Δυστυχώς όμως στην Αθήνα και την Κύπρο το πολιτικό προσωπικό, εξαρτημένο, δειλό και φοβικό, αναλώνεται με την υπεράσπιση των Ουκρανών, με τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των ΛΟΑΤΚΙ+ παρά με τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κύπρου.

Δε θέλει να αντιληφθεί ότι η Κύπρος είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού.

 Υ.Γ. Αν το προσεχές διάστημα η Τουρκία πραγματοποιήσει γεώτρηση εντός της νόμιμα οριοθετημένης ΑΟΖ της Κύπρου, τι θα πράξει η Ελλάδα; Θα περιοριστεί στις συνήθεις διπλωματικές διαμαρτυρίες ή θα προστατεύσει, επί του πεδίου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας είναι εγγυήτρια δύναμη; Γιατί αφήνεται η Τουρκία να προφασίζεται ότι υπερασπίζεται τα ανύπαρκτα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στις θαλάσσιες ζώνες της Α. Μεσογείου; Θαλάσσιες ζώνες δικαιούνται μόνο τα διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, όχι μια μειονότητα  ή μια κατεχόμενη περιοχή.

 Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr