By Nick Stamatakis
I saw the interview the same day it was posted at TANEA.GR (October 1st), and I was astonished. Responses were likely composed by the Fordhamite group of theologians that pretent to be Orthodox, but they worship alien Gods on the altar of Globalism. Unfortunately, the archbishop’s theological education and oratorical skills are subpar, to be polite: he cannot verbally articulate the anti-Orthodox defiance we read in this interview…
Others have already offered fine responses to his “Un-Orthodox” statements on all issues: Here is the link to our friend George Michalopulos detailed analysis… And you can link here for a more thorough debunking by Orthodoxreflections.org… Below you can read the full interview in English and the Greek Original.
I have to note that many missed the title “Moscow Patriarch Does Not Serve God, Neither Does He Serve His Flock”, which in itself proves the political goal of this interview. It also proves the panic and desperation that the whole “Globalist Cabal” feels, as they are losing their game not only in Ukraine but globally… Elpidophoros cannot ever swallow that Met. Epiphanios, “Metropolitan of Kyiv and All Ukraine” is now “Metropolitan of Kiyv and Half Ukraine” and soon may be “Metropolitan of No Ukraine”… (Parenthesis: Did Epiphanios or Elpidophoros or Bartholomew make any statements about the well-being of the 150,000 Greek faithful of Eastern Ukraine who speak Russian, voted to unite with Russia and are happy to be saved from the Ukro-Nazis? No, they didn’t. The subject is completely avoided… Thankfully, we are learning a few bits and pieces here and there, hidden in the margins of the Greek press and internet pages…)
Elpidophoros is a failed Archbishop in so many ways. The Greek-American community is totally against him, even though for different reasons each segment. The Greek-speaking side is alienated by his bows to Erdogan and his lack of support for Greece and Cyprus. (Recently, he made an effort to utter the word “Turkish” next to the 1974 invasion of Cyprus for the first time… It will take years to regain trust – and he does not have the time). All sides are disgusted by the abandonment of faith. Many Archons controlled by Karloutsos, along with TNH and Kalmoukos, have their self-interests in the game of his rejection…
From my observations, it is clear that:
- The faithful are abandoning GOARCH at a breakneck pace.
- Some priests have started to revolt, and it is mathematically certain that more will soon follow. The priests’ fear of losing their jobs (due to revenge from the headquarters) will be meaningless soon if they are in Churches without people. A small indication: The two biggest parishes in Queens, NY, parishes with annual contributions to GOARCH over $150,000 each, (and real estate properties valued at over two hundred million between the two), had reduced school registration, membership, attendance and any other metric you can use by at least 25% this year compared to last year. This is unsustainable.
- The faithful avoid the Archbishop on every occasion. If he announces that he will be at a certain church on a specific date, the Church will be half-empty. He reverted to forcing priests from neighboring parishes to attend along with parish council members and their families to avoid embarrassment…
Those who suggest that he is a cog of the Deep State and Globalist Cabal and is protected at all costs are correct. It is also probably right that he is looking to replace Bartholomew on the Throne of Constantinople. This is why he focuses on Greece (the interview is one of many indications) and not America: Half of Greece is under the Patriarchate ecclesiastically (“New Lands” plus Crete). And Greek society, at least in the cities, is more left-leaning and open to LGBTQ modernism than the traditionalist, “backward” Greek-Americans, who tend to keep and follow their immigrant fathers’ and grandfathers’ faith closely…
The Deep State can support him all they want, but they cannot force anyone to accept him and his Fordhamites. And there is no Church without followers… And it is not sure what kind of Patriarchate will be there for him to run on the other side of this war. God will have the last word – as many of us have said. But we can already see the initial signs of a complete collapse of the globalists and hopefully, this process will continue in the critical weeks and months ahead.
I, too, believe that this will be the most likely way for him and his faithless kind to go away, the coming total collapse of the system that supports them… Resistance of all kinds, such as described above, can help. But it will be the collapse of the edifice that will take all of the faithless pagans down…
Until then, stay strong and have faith…
October 8, 2022, n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com
DISCLAIMER: The views and statements expressed in this article constitute constitutionally protected opinions of this author.
BELOW IS THE INTERVIEW IN ENGLISH AND THE ORIGINAL GREEK
============================
INTERVIEW WITH AB ELPIDOPHOROS AT “TANEA.GR”
Moscow Patriarch Does Not Serve God, Neither Does He Serve His Flock
The hierarch with the pioneering ideas talks to “NEA” about the war in Ukraine, the baptism in Glyfada and same-sex marriage, abortion and immigration
Q: You took part in demonstrations over the murder of George Floyd, you supported the use of plastic spoons for Holy Communion, and you baptized the children of a gay couple. What kind of hierarch are you? What shaped you?
A: I come from the heart of the Ecumenical Patriarchate, the First Throne of the Church, where our Ecumenical Patriarch Bartholomew taught us that at the center of the Christian faith is love and solidarity with all people and without exception. Without prejudice and without conditions, except in matters of faith.
The Floyd protests, the issue of Holy Communion during the pandemic, and the baptism this past summer presented contemporary challenges to my everyday pastoral ministry. The question of the Church in every age should be how exactly it will embrace the world. Who do we invite to the great and holy banquet called the Church? And why are we afraid of progressing beyond those spaces where we feel comfortable? Let us not forget that Christ’s cross promises anything but comfort.
I must clarify, however, that during the pandemic, we suggested the possible alternative of a regular metal spoon, but it should be clear that this was for single use; under no circumstance was it a plastic spoon.
Q: What is important, you said, is Christ’s Body and Blood of Christ, not the method by which it is received. Why do you think this was so difficult for the Orthodox Church to understand?
A: I think that the unprecedented—at least for our generation—pandemic has led us to reevaluate many of our daily practices in activities we previously took for granted; the way we work, for example, as well as the way we go to church. And it is not at all a simple or easy matter to accept another, a new reality. But what is most important is to maintain a level-headed sense of judgment in responding to the call of the times and to be able to distinguish the “essence” of a spiritual inheritance from the “letter” of a practiced custom. As you know, metal spoons are historically a much later tradition and practice of the Church.
The Mystery of the Eucharist is not the metal spoon but the Holy Communion—the sacred Body and Blood of Christ Himself. In earlier times, before the introduction of a metal spoon, Holy Communion was transmitted in various ways. In the Apostolic era, it was transmitted separately as Body (bread) and Blood (wine), or the faithful could take it home with them. Even today, during the Divine Liturgy of St. James the Brother of God on October 23rd, the faithful do not receive Holy Communion with a spoon, but receive the Body first and then, separately, the Blood.
While the Holy Archdiocese of America clarified that the current tradition is not being abolished, it nevertheless gave our priests the freedom to decide, along with the members of their communities, regarding what their parishioners were most comfortable with during the exceptional and temporary circumstances of the pandemic—without forcing parishes to adopt a new method. In any case, as you know, we did the same with the issue of church attendance. The fact that we gave our faithful the opportunity to follow services from the internet does not mean that we eliminated or replaced physical church attendance in general.
Q. You received homophobic attacks following the baptism in Glyfada. But the Holy Synod of Greece also sent a letter of protest to you and to the Ecumenical Patriarchate. Can we speak of two “classes” of children in the Church: a “privileged” one and a “lesser” one？
A: Our Christian faith teaches that God loves all His children and does not separate them by means of any criteria whatsoever.
It is perhaps not well known, but the Church does not deny—and, in the case of an infant, cannot deny—the Holy Sacrament of Baptism to anyone. I would even say that the Holy Sacrament of Baptism is the ultimate mystery of God’s absolute grace. How can we block a child’s access to God’s infinite mercy? Even the Holy Synod of the Church of Greece recognized this in the letter which you say was sent to the Ecumenical Patriarchate. In this particular case, the tension emerged because the Church was again called upon to choose between “being” and “appearing.”
Q: The Greek Prime Minister has pledged to legalize same-sex marriage. Do you agree with him?
A: Mr. Mitsos, let me quote the scriptural “Render to Caesar the things that belong to Caesar.” The Prime Minister has the knowledge and discernment to make decisions in a way that serves the Greek people in its entirety. The Church, of course, will express the faith, conviction, and tradition that it has expressed and practiced for ages.
The issue, you know, is not that the Church understands things differently to the state or a section of the population. The issue lies in the process and reasoning whereby the Church deliberates and decides. As hierarchs today, we cannot groundlessly insist on things, expressing opinions or issuing decisions without any explanation. In today’s world, it is not enough to publish public “affirmations” or “statements” regarding the teaching of the Gospel, while ignoring the severe criticism from those who disagree or seek to hold a conversation with us. Dialogue with other points of view has always helped the Church to deepen its understanding of the Gospel’s teaching, while at the same time compelling it to speak the language of every generation and avoiding marginalization. As our Patriarch said recently: “In authentic dialogue, there are no losers.”
In fact, I would add that, today, we theologians cannot support our views by looking to the past alone, however sacred and mighty it may be. We should also respect contemporary developments in science, medicine, and psychology. And it is a great blessing and a great advantage that experienced clergy-physicians and theologian-psychologists serve the Church today.
Q: Six out of 10 American women now live in states hostile to abortion. Georgia Meloni, who will take over as prime minister in Italy, is against abortion. The Holy Synod of Greece recently circulated a statement against abortion that was read aloud in churches. What is your position?
A: My position is clear, and I expressed it in an address earlier this year. I unambiguously maintain the position of our Church, which believes in the sanctity of human life, born and unborn. Abortion has been in existence for millennia, and the church has never endorsed it. At the same time, however, we also believe in the fundamental freedom of every human person. As a general rule, women bear the full burden in giving birth and raising their children, while men, otherwise directly involved in the pregnancy, do not bear the same burden. Therefore, we must support women’s right to make reproductive decisions of their own free will, while at the same time—as Church and society—adopting every action and ensuring every provision that would render abortion unnecessary and supporting a woman to choose the birth of her child.
We support safe and effective birth control, which has been practiced in diverse ways since time immemorial. What we should strive to avoid is reducing women to mere “child-bearers,” as if this were their sole purpose in life. Let us remember that the Theotokos—who, as her title signifies, is the ultimate example and model of what it means to be a “bearer of God”—willingly and freely consented to receive the “incarnate” God in her sacred womb. She exercised her freedom when she said to the Archangel Gabriel, “Behold the servant of the Lord, let it be according to your will.” In other words, she did exactly the opposite of Eve, who—while also exercising her free will—refused to obey the divine will and violated the commandment. This is why the Church Fathers refer to the Theotokos as the “second Eve.”
In America, the issue of abortion has been completely politicized. It has reached the point where many consider the sole criterion for a politician’s election to be whether or not they are in favor of abortion. When addressing religious constituencies in particular, some political platforms argue that it is inconceivable for a proper Christian to vote for a politician who supports the right of a woman to a legal abortion, even if this ensures her health and her life. It is as if the only qualification for being a good Christian or a good politician depends on one’s stance on the issue of abortion. All other principles and doctrines of Christianity do not matter; you can be a crook, a liar, a swindler, a warmonger, violent, or a misogynist, but if you are against abortion, then you are a politician suitable enough for “pious people” to support.
This politicization of Christian principles disturbs me because we must not allow the teaching of the Gospel to be instrumentalized for secular and political purposes.
Q: You have been clear from the outset on the matter of the COVID vaccination: Yes to vaccination and no to exemption on religious grounds. So do you believe that there is no contradiction between science and faith? Can the two coexist?
A: Not only is there no contradiction between faith and science, but there is absolute harmony. Science is God’s gift to humankind; it is the gift of knowledge through which each of us discovers the miracle, the wealth, and the diversity of creation. And in all of these, we discover the God, Creator Himself.
There is a wonderful phrase in Church history, according to which “faith seeks understanding.” This perception is the stark opposite of the proverbial saying “believe and do not question.” We can never claim that our faith or our knowledge is perfect. As the Apostle Paul points out, “Now we only see a reflection as in a mirror.” (1 Cor. 13:12) Consequently, we navigate our lives with reason (insofar as science is concerned) and with faith (insofar as our church life is concerned). If our motivation is the power of love, and not the love of power, then we will be able to find the necessary balance. For science cannot replace religion, but neither is religion in a position to replace science. Such an argument would have been condemned by the Church Fathers as arrogant.
After all, science and the Church are not searching for different truths. There may be a distinction, but there must be no dichotomy between the transcendent and the worldly, between heaven and earth.
Q: The Church has been divided on the issue of the war in Ukraine, with Patriarch Kirill fully siding with the aggressor party. How do you explain this?
A: The Church is not divided. On the contrary, it is the Patriarch of Moscow who has disassociated himself from Christ’s teachings and the Orthodox tradition, while supporting a repulsive war, which has already claimed the lives of tens of thousands of Ukrainians as well as Russians—that is to say, Orthodox Christian brothers and sisters. He has participated in an illegal invasion, which has led to the razing of countless cities and villages in Ukraine, turning millions of its inhabitants into refugees. This has simultaneously led to a global food crisis with immense repercussions, especially for poorer countries, and an energy crisis affecting the whole world, especially the weakest among us.
It is unthinkable that the Patriarch of Moscow would bless a war that is principally “imperialistic” in the name of Christianity or Pan-Slavism. I am sorry to say it, but the Patriarch of Moscow serves neither God nor his flock, which ultimately suffers from this war. On the contrary, he serves the repulsive agenda of a group in the Kremlin, with which he has absolutely, uncritically, and indiscriminately identified.
We are all witnessing the consequences of the recent developments in Russia, with the forced recruitment that has given rise to a reaction by its people, who do not want to send their children to die in the fields of Ukraine. Patriarch Kirill should have tried, with all his power, to stop this fratricidal war, to separate himself from Putin’s criminal politics, and to identify with his Orthodox brethren, including our Ukrainian Orthodox friends. As our Ecumenical Patriarch said, the Patriarch of Moscow should even have chosen to step down from his throne, rather than bless weapons and become responsible for so many people lost in vain.
Q: You recently visited “The Ark of the World,” a youth protection center on the island of Chios, where you told refugees from Ukraine that they have “the support of the whole free and democratic world that shares the same values.” What do you have to say to those who offer a justification to President Putin for invading Ukraine?
A: Every visit to “The Ark of the World” deeply touches me and grounds me in the tragic reality that exists all around and so close to us. It reminds me of the responsibility that we all have to work within our power to eliminate child delinquency, especially by supporting wonderful initiatives like this. “The Ark of the World” is further proof of what we can achieve when inspired by examples of people of sacrifice, like Father Antonios.
And since I am speaking to Greek readers, I do not think it is necessary to remind us Greeks about what military invasion and refugee status mean. Unfortunately, even our recent history has been indelibly marked by such tragic events. That is why, with all peoples of the world, we agreed henceforth no longer to resolve our differences with deadly wars. In the third decade of the twenty-first century, it is inconceivable to me that we still need to explain why the invasion of Ukraine—with the horrific crimes that accompany it—is heinous. In Greece, where we have an excellent global example of intersection between the ideals of Democracy and Christianity, one cannot be but blatantly and unequivocally opposed to the military invasion of Ukraine.
Q: You were among the 227 professors and intellectuals who asked for the Russian president to be stripped of the title of honorary doctor bestowed by the University of Athens. Do you think activism has a place in religion?
A: To begin with, allow me to mention that before my election as Archbishop of America, I was an active academic, honored to teach at the Aristotle University of Thessaloniki, an academic post I never relinquished. Like numerous academic professors in Greece, I feel profoundly insulted when a Greek university institution continues to acclaim as an honorary doctor someone who has masterminded and is responsible for the bloody invasion into Ukraine.
Religion by its nature is “activist.” By which I mean that it is not an theoretical exercise, but a practical application, a way of life.
Truth and integrity should characterize all leaders, spiritual and political. A leader should also serve as an example; just as no politician is above state law, so too no person is above God’s law. And what is the law of God? It is to love God and our neighbor, just as we love ourselves. How, then, could such a war ever be considered an act of love?
Q: The refugee crises are a perennial blow to humanity. Beyond its political instrumentalization, how do you see the efforts of refugees from Syria, Afghanistan, or Ukraine to seek a better future, and what do you think the civilized world should do for them?
A: You know, Mr. Mitsos, I know very well what it means to be a refugee because I experienced it as a young child, when my family and I were forced to leave Constantinople and come to Thessaloniki with nothing but our clothes. The first night that we arrived in Greece, we slept on our suitcases. Being a refugee is hard, and the decision to abandon the land of your ancestors is a choice not taken very lightly at all.
The refugees from Syria, Ukraine, or Afghanistan are choosing the same as I think you and I would choose if we were in their place; if we faced war, persecution, imprisonment, and unbearable poverty. And if we also add to all these plights a rapidly accelerating climate change, which will push more and more people from rural areas to urban centers that cannot offer employment, then we will appreciate how immigration is not a wayward road.
To be justified in calling itself “civilized,” the world cannot turn its face from this problem. Time will tell whether we can ultimately demonstrate just how philanthropic we are as a nation, just how hospitable we are as a world, and just how Christ-loving we are as Christians. After all, the Lord Himself told us that we will be judged based on whether or not we offered food and hospitality and compassion to our fellow human beings; because in the face of our brother and sister, God Himself is revealed!
Q: You caused a commotion in Nicosia and Athens a year ago when you attended the inauguration of the “Turkish House” in New York. But recently, you welcomed the Greek Prime Minister to the newly-constructed St. Nicholas Church and National Shrine, where the Twin Towers once stood. Has the chilly relationship melted away?
A: There was never a chilly relationship with the Greek Prime Minister. How could that ever be? From the very beginning of my ministry as Archbishop of America, the Prime Minister tangibly demonstrated his support for the Archdiocese of America and its work by financially supporting Hellenic College / Holy Cross School of Theology in Boston. So we are personally grateful to him and we shall never forget his support and that of the Greek people at a time when we were in such great need. We were also in communication with the Prime Minister during the time of the pandemic. Indeed, last year, during the celebrations of the Bicentennial of the Greek Revolution, he honored us with an exclusive video message. Moreover, our relationship surpasses any temporary acquaintance or personal connection inasmuch as, in my person, the Prime Minister recognizes and honors the office of the Archbishop of America and what it represents—throughout history to this day—for the Omogeneia and our Ecumenical Patriarchate. It was with immense joy, then, that I welcomed the Greek Prime Minister to New York a few days ago for the third year in a row since my enthronement.
This time, we welcomed him and gave him a tour of our newly-constructed church, the St. Nicholas Greek Orthodox Church and National Shrine at Ground Zero, where I expressed to him my hope that the next time he returns to New York, he will enter the doors of the Church and attend a liturgical service in one of the most visited Greek Orthodox Churches in the world, which stands tall thanks to the sacrifices and perseverance of our Omogeneia, as a meaningful testimony to Orthodoxy and Hellenism at a location in Manhattan of enormous symbolic significance, not only for the United States but for the whole world.
Q: Greek-Turkish relations are going through a bad phase. Do you think that the Church can build bridges and indicate a way forward to politicians?
A: The Church always speaks the language of truth. This is the language I used when I spoke about the illegal occupation of Cyprus by Turkish troops during a recent event of the Federation of Cypriot Organizations in America in the presence of the President of Cyprus. You must understand that statements like these come at a cost. Every such statement that I have made in the past three years has elicited violent reactions against me personally, and these are recorded in both the Turkish press and on social media.
At the same time, however, Mr. Mitsos, the Church also speaks the language of understanding. The Church prays for peaceful coexistence and hopes that its prayers for the “peace of the world,” which the priest exclaims every Sunday during the Divine Liturgy, will be heard.
This is not an easy position to adopt, and it is sometimes attacked by our compatriots—sometimes out of ignorance, while at other times for personal interests. Fortunately, I have been greatly blessed in my life as a clergyman to have the Ecumenical Patriarch as my teacher and guide, who, despite difficulties, manages to serve the institution of the Mother Church in Constantinople and to preserve its light inextinguishable both in “difficult phases,” as you described them, and in easier ones.
In the past three years in the United States, I can attest to the fact that the Omogeneia—which has served Hellenic issues with self-sacrifice and responsibility—embraces and sustains the language of truth and concord.
Q: In Iran, women have risen up against the theocratic regime on the occasion of the death of a woman at the hands of the “morality police.” What do you feel when you look at them?
A: I feel that this is neither the first, nor the only, time in human history that an authority has used religion as an excuse to impose tyrannical behavior. Since I live in the United States, I will share one my favorite phrases by the Rev. Dr. Martin Luther King, who, in speaking about the oppression of Black Americans, said: “The arc of the moral universe is long, but it bends toward justice.” It may seem that justice is slow, but we believe it will prevail.
But perhaps it is also fitting to highlight the dynamic, bold, and sacrificial stance of the women in Iran. The snapshots we see on television and on the internet bear witness to their unparalleled courage. It is deeply moving that, at the same time that we behold the destructive influence of various authoritarian leaders, we also observe the daring protest of these women, who alone can bring down a discriminatory and theocratic regime.
Q: Many consider you as the most likely successor to Ecumenical Patriarch Bartholomew. And since the succession will be decided by people and not by God, do you associate this possibility with the attacks you occasionally endure?
A: We pray and believe that our Ecumenical Patriarch will still be with us for many years to come. Over the last few decades, when we have been greatly blessed to have him serving the Mother Church, Patriarch Bartholomew has steadfastly led the Ecumenical Patriarchate through enormous difficulties, and his work is far from over. But please allow me to disagree with you: the succession will be decided by God. This is how it always occurs in the history of the Church, which is full of surprises.
Q: Wars, nuclear threats, climate change: “Devastation on Earth never stops,” as you have said. Are you afraid for the future of humanity? Or are you incurably optimistic?
A: Above all, I try to be faithful, and indeed, as the Book of Revelation emphasizes, “faithful unto death.” Throughout the course of history, there has always been devastation and all kinds of “wars or rumors of wars,” as Christ says. Every generation has its concerns and fears before the possibility of experiencing some form of destruction of the world and life as we know it.
I belong to those who believe that faithlessness is what drives this kind of thinking. Christians are people of responsibility–responsibility for one another and for the creation that God has entrusted to us. Therefore, I would rather maintain hopefulness; call it optimism, if you like. But it is not a groundless or immature concept. It is a justified and loyal response to God’s call for us to act and live responsibly in the world, based on His unconditional love and exemplary compassion for every creature.
=======================
Ο Πατριάρχης Μόσχας δεν υπηρετεί ούτε τον Θεό ούτε το ποίμνιό του
Ο ιεράρχης με τις πρωτοποριακές ιδέες μιλά στα «ΝΕΑ» για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη βάφτιση στη Γλυφάδα και τον γάμο των ομοφύλων, τις αμβλώσεις αλλά και το μεταναστευτικό
Γεννημένος στο Μακρυχώρι Κωνσταντινουπόλεως στις 28 Νοεμβρίου 1967, ο Iωάννης Λαμπρυνιάδης αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Βόννης. Χειροτονήθηκε με το όνομα Ελπιδοφόρος από τον σημερινό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Τον Μάρτιο του 2011 εξελέγη Μητροπολίτης Προύσης, τον Μάιο του 2019 εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αμερικής και πολλοί θεωρούν ότι θα είναι ο επόμενος Οικουμενικός Πατριάρχης. Ο ιεράρχης με τις πρωτοποριακές ιδέες, που ανέλαβε και έφερε σε πέρας στη Νέα Υόρκη την ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Νικολάου ο οποίος είχε καταστραφεί από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, μας έκανε την τιμή να παραχωρήσει αποκλειστική συνέντευξη στα «ΝΕΑ»
Λάβατε μέρος σε διαδηλώσεις για τον φόνο του Τζορτζ Φλόιντ, υποστηρίξατε τη χρησιμοποίηση πλαστικών λαβίδων για τη θεία κοινωνία, βαφτίσατε τα παιδιά ενός γκέι ζευγαριού. Τι είδους ιεράρχης είστε; Aπό τι καλούπι βγήκατε;
Από τη μήτρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της πρωτόθρονης Εκκλησίας, όπου ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης Βαρθολομαίος μάς δίδαξε πως στο κέντρο της χριστιανικής πίστης είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη με όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς προϋποθέσεις, παρεκτός σε θέματα πίστης.
Οι διαδηλώσεις για τον Φλόιντ, η θεία κοινωνία την περίοδο της πανδημίας, και η βάπτιση το περασμένο καλοκαίρι παρουσιάστηκαν σαν σύγχρονες προκλήσεις στην καθημερινή μου ποιμαντική διακονία. Το ερώτημα της εκκλησίας σε κάθε εποχή θα πρέπει να είναι πώς ακριβώς θα αγκαλιάσει τον κόσμο. Ποιους προσκαλούμε στο μεγάλο ιερό δείπνο που λέγεται εκκλησία; Και γιατί φοβόμαστε να προχωρήσουμε πέρα από τους χώρους όπου αισθανόμαστε άνετοι; Ας μην ξεχνάμε πως ο Σταυρός του Χριστού κάθε άλλο παρά άνεση υπόσχεται.
Οφείλω, ωστόσο, να διευκρινίσω ότι τον καιρό της πανδημίας παρουσιάσαμε ως μία πιθανή λύση τη χρήση κανονικών μεταλλικών λαβίδων, με τη διαφορά ότι προτείναμε τη χρήση ατομικών, πάντως σε καμιά περίπτωση πλαστικών.
Αυτό που είναι σημαντικό, είπατε, είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όχι η μέθοδος με την οποία τα λαμβάνουμε. Γιατί πιστεύετε ότι είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει η Ορθόδοξη Εκκλησία;
Νομίζω πως η πρωτόγνωρη, τουλάχιστον για τη γενιά μας, πανδημία μας οδήγησε να επαναξιολογήσουμε πολλές από τις δεδομένες καθημερινές πρακτικές μας σε όλες τις δραστηριότητες που στο παρελθόν τις θεωρούσαμε δεδομένες: παραδείγματος χάρη στον τρόπο που εργαζόμαστε και στον τρόπο που εκκλησιαζόμαστε. Και δεν είναι καθόλου απλό ή εύκολο να αποδεχθούμε μια άλλη, νέα πραγματικότητα. Το σημαντικό όμως είναι να διατηρούμε νηφάλια την κρίση μας στις προκλήσεις των καιρών και να μπορούμε να διακρίνουμε την ουσία μιας παρακαταθήκης, από μια πρακτική συμπεριφορά, δηλαδή από τον τύπο. Οπως ξέρετε, η λαβίδα είναι ιστορικά πολύ μεταγενέστερη παράδοση και πρακτική της Εκκλησίας.
Το Μυστήριο της Ευχαριστίας δεν είναι η μεταλλική λαβίδα, αλλά η θεία μετάληψη, το ίδιο το τίμιο Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Σε προηγούμενους αιώνες, πριν δηλαδή καθιερωθεί η μεταλλική λαβίδα, η Θεία Κοινωνία μεταδιδόταν με διάφορους τρόπους: την αποστολική εποχή μεταδιδόταν ξεχωριστά ως Σώμα (άρτος) και Αίμα (οίνος), ή μπορούσαν οι πιστοί να τη μεταφέρουν στα σπίτια τους. Ακόμη και σήμερα, στη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, στις 23 Οκτωβρίου, η θεία μετάληψη μεταδίδεται στους πιστούς χωρίς λαβίδα, ξεχωριστά, πρώτα το Σώμα και μετά το Αίμα.
Ενώ λοιπόν διευκρινίσαμε ότι η ισχύουσα παράδοση δεν καταργείται, εν τούτοις στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής δώσαμε την ελευθερία στους ιερείς να αποφασίσουν με τα μέλη της κοινότητάς τους για το πώς ένιωθαν αναπαυμένοι οι ενορίτες τους κατά την εν λόγω εξαιρετική και προσωρινή περίπτωση της πανδημίας, χωρίς να επιβάλουμε υποχρεωτικά κάποια νέα μέθοδο. Οπως άλλωστε γνωρίζετε, το ίδιο κάναμε και με το θέμα του εκκλησιασμού. Το ότι δώσαμε την ευκαιρία στους πιστούς μας να παρακολουθούν τις ιερές ακολουθίες από το Διαδίκτυο δεν σημαίνει ότι καταργήσαμε ή ότι αντικαταστήσαμε τον φυσικό εκκλησιασμό γενικότερα.
Δεχθήκατε ομοφοβικές επιθέσεις για τη βάφτιση στη Γλυφάδα. Και η Ιερά Σύνοδος όμως έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας σε σας και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι «δύο ταχυτήτων» άραγε τα παιδιά, ενός ανώτερου κι ενός κατώτερου Θεού;
Η χριστιανική πίστη μάς διδάσκει ότι ο Θεός αγαπάει όλα τα παιδιά του και δεν τα διαχωρίζει με κανένα απολύτως κριτήριο. Πιθανώς να μην είναι γνωστό, αλλά η Εκκλησία δεν αρνείται – και στην περίπτωση ενός βρέφους δεν μπορεί να αρνηθεί – το ιερό μυστήριο της βάπτισης σε κανέναν. Θα έλεγα μάλιστα ότι το ιερό μυστήριο της βαπτίσεως είναι το κατεξοχήν μυστήριο της απόλυτης χάριτος του Θεού. Πώς μπορούμε να αποκλείσουμε την πρόσβαση ενός παιδιού στο άπειρο έλεος του Θεού; Αυτό το αναγνώρισε ακόμα και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο γράμμα που αναφέρεται ότι έστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ένταση προκλήθηκε διότι η Εκκλησία εκλήθη και πάλι να επιλέξει μεταξύ του «είναι» και του «φαίνεσθαι».
Ο έλληνας Πρωθυπουργός έχει δεσμευθεί ότι θα νομιμοποιήσει τον γάμο των ομοφύλων. Συμφωνείτε μαζί του;
«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», κ. Μητσέ. Ο Πρωθυπουργός έχει γνώση και ευθυκρισία για να πάρει τις αποφάσεις με τρόπο που να υπηρετούν την εντολή του ελληνικού λαού. Η Εκκλησία ασφαλώς θα εκφράσει την πίστη, την πεποίθηση, και την παράδοσή της που για αιώνες εκφράζει και εφαρμόζει.
Το ζήτημα, ξέρετε, δεν είναι εάν η Εκκλησία έχει διαφορετική αντίληψη απ’ αυτήν του κράτους ή ενός μέρους του λαού. Το ζήτημα έγκειται στον τρόπο και στους λόγους με τους οποίους αποφαίνεται και συνδιαλέγεται η Εκκλησία. Δεν μπορούμε σήμερα οι ιεράρχες να επιμένουμε χωρίς επιχειρήματα, να εκφέρουμε γνώμες ή να διακηρύσσουμε αποφάσεις χωρίς εξηγήσεις. Δεν αρκεί στη σημερινή εποχή να δημοσιεύουμε δημόσια «αφορισμούς» ή «διακηρύξεις» με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου «ρίχνοντας στην πυρά» της σκληρής κριτικής μας όσους διαφωνούν μαζί μας ή απλά θέλουν να το συζητήσουν μαζί μας. Ο διάλογος με τη διαφορετική άποψη πάντα βοηθούσε την Εκκλησία να εμβαθύνει η ίδια στη διδασκαλία του Ευαγγελίου και την υποχρέωνε να μιλήσει τη γλώσσα της κάθε εποχής, αποφεύγοντας έτσι την περιθωριοποίηση. Οπως είπε πρόσφατα και ο Πατριάρχης μας «στον αυθεντικό διάλογο δεν υπάρχουν χαμένοι».
Θα έλεγα μάλιστα ότι δεν μπορούμε σήμερα οι θεολόγοι να στηρίζουμε τις απόψεις μας μονάχα κοιτάζοντας το παρελθόν, όσο ιερό και πειστικό κι αν είναι αυτό. Θα πρέπει επίσης να σεβόμαστε τη σύγχρονη επιστήμη, την ιατρική και την ψυχιατρική. Και είναι μεγάλη ευλογία και μεγάλο πλεονέκτημα ότι η Εκκλησία σήμερα κατέχει έμπειρους κληρικούς-ιατρούς και θεολόγους-ψυχίατρους.
Εξι στις 10 Αμερικανίδες ζουν πλέον σε πολιτείες που διάκεινται εχθρικά απέναντι στις αμβλώσεις. Η Τζόρτζια Μελόνι, που θα αναλάβει πιθανότατα την πρωθυπουργία στην Ιταλία, τάσσεται κατά των αμβλώσεων. Η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας ανέγνωσε πρόσφατα στις εκκλησίες εγκύκλιο κατά των αμβλώσεων. Ποια είναι η θέση σας;
Η θέση μου είναι ξεκάθαρη και την επανέλαβα σε μία ομιλία μου νωρίτερα φέτος. Και η θέση μου δεν μπορεί παρά να είναι η θέση της Εκκλησίας μας, η οποία τονίζει την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, γεννημένης και αγέννητης. Η άμβλωση είναι γνωστή τεχνική εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά η Εκκλησία ουδέποτε την υποστήριξε, ούτε την ευλόγησε. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύουμε βαθύτατα και στις θεμελιώδεις ελευθερίες του ανθρώπου. Οι γυναίκες φέρουν κατά κανόνα όλο το βάρος μιας γέννησης και ανατροφής των παιδιών, ενώ οι άνδρες, αν και είναι άμεσα εμπλεκόμενοι σε μία εγκυμοσύνη, δεν σηκώνουν το ίδιο βάρος. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να υποστηρίξουμε το δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουν με τη θέλησή τους αν θέλουν να γίνουν μητέρες και παράλληλα να αναπτύξουμε ως εκκλησία και ως κοινωνία κάθε δράση και πρόνοια που θα καθιστά περιττή την άμβλωση και θα στηρίζει τη γυναίκα που θα επιλέξει να γεννήσει το παιδί της.
Υποστηρίζουμε τον ασφαλή και αποτελεσματικό έλεγχο των γεννήσεων, ο οποίος επίσης εφαρμόζεται από αμνημονεύτων ετών με διάφορους τρόπους. Θα πρέπει να αποφύγουμε να αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες απλώς και μόνο ως γεννήτορες, σαν να είναι αυτός ο μοναδικός σκοπός της ζωής τους. Ας θυμηθούμε την περίπτωση της Παναγίας, η οποία αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα του τι σημαίνει να είσαι «Θεο-τόκος». Είναι η γυναίκα εκείνη, η οποία, όπως δηλώνει και το προσωνύμιό της, συναίνεσε πρόθυμα και ελεύθερα να λάβει μέσα στην αγία μήτρα της τον Θεό «εν σαρκί». Συγκατένευσε ασκώντας την ελευθερία της στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, λέγοντας «ιδού η δούλη Κυρίου, γεννηθήτω μοι κατά το θέλημά σου». Εκανε δηλαδή το αντίθετο από αυτό που έκανε η Εύα, η οποία επίσης ασκώντας την ελευθερία της αρνήθηκε να υπακούσει στο θείο θέλημα και παραβίασε την εντολή. Γι’ αυτό και η Παναγία μας ονομάζεται και «δεύτερη Εύα» από τους πατέρες της Εκκλησίας.
Στην Αμερική το θέμα των αμβλώσεων πολιτικοποιήθηκε πλήρως. Εφθασε στο σημείο να θεωρείται ως αποκλειστικό κριτήριο της εκλογής ενός πολιτικού το εάν είναι υπέρ των αμβλώσεων ή όχι. Ιδιαίτερα για τους πιστούς, διαδίδεται από πολιτικά κέντρα το επιχείρημα ότι είναι αδιανόητο ένας σωστός χριστιανός να ψηφίσει κάποιον πολιτικό, εάν αυτός υποστηρίζει το δικαίωμα της γυναίκας να κάνει νόμιμη άμβλωση με τρόπο που να διασφαλίζεται η υγεία της και η ζωή της. Λες το μόνο κριτήριο που σε κάνει καλό χριστιανό ή καλό πολιτικό είναι η στάση σου στο θέμα των αμβλώσεων. Ολες οι υπόλοιπες αρχές και τα δόγματα του χριστιανισμού δεν έχουν σημασία. Μπορείς να είσαι απατεώνας, ψεύτης, εκμεταλλευτής, φιλοπόλεμος, βίαιος, μισογύνης, αλλά αν είσαι κατά των αμβλώσεων, τότε είσαι κατάλληλος πολιτικός για να τον ψηφίζουν οι «ευσεβείς».
Η πολιτικοποίηση των αρχών του χριστιανισμού με ενοχλεί, διότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε την εργαλειοποίηση της διδασκαλίας του Ευαγγελίου για σκοπούς κοσμικούς και πολιτικούς.
Ησασταν εξαρχής ξεκάθαρος στο θέμα του εμβολιασμού για την Covid-19: ΝΑΙ στον εμβολιασμό, ΟΧΙ σε εξαιρέσεις για θρησκευτικούς λόγους. Πιστεύετε λοιπόν ότι δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στην επιστήμη και τη θρησκεία και ότι μπορούν να πορευτούν μαζί;
Οχι απλώς δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ πίστης και επιστήμης, αλλά υπάρχει απόλυτη εναρμόνιση. Η επιστήμη είναι δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι το δώρο της γνώσης, μέσα από την οποία ανακαλύπτει ο καθένας μας το θαύμα, τον πλούτο και την ποικιλία της δημιουργίας. Και μέσα από αυτά, ανακαλύπτουμε τον ίδιο τον Δημιουργό, τον Θεό.
Υπάρχει μία υπέροχη φράση στην ιστορία της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία «η πίστη προϋποθέτει την κατανόηση». Αυτή η αντίληψη είναι το άκρως αντίθετο της λαϊκής αντίληψης «πίστευε και μη ερεύνα». Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η πίστη μας ή η γνώση μας είναι τέλειες. Οπως υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος «βλέποµεν ἄρτι δι ̓ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγµατι» (Α’ Κορ. 13:12). Κατά συνέπεια, βαδίζουμε στη ζωή μας με τη λογική (σε ό,τι αφορά την επιστήμη) και με την πίστη (σε ό,τι αφορά την εκκλησιαστική μας ζωή). Αν το κίνητρό μας είναι η δύναμη της αγάπης και όχι η αγάπη της δύναμης, τότε θα μπορέσουμε να βρούμε τις απαιτούμενες ισορροπίες. Γιατί ούτε η επιστήμη μπορεί να αντικαταστήσει τη θρησκεία, αλλά ούτε και η θρησκεία είναι σε θέση να αντικαταστήσει την επιστήμη. Μια τέτοια θέση θα την καταδίκαζαν οι Πατέρες της Εκκλησίας ως αλαζονική.
Στο κάτω κάτω, η επιστήμη και η εκκλησία δεν αναζητούν διαφορετικές αλήθειες. Μπορεί να υπάρχει διάκριση, αλλά δεν πρέπει να υπάρχει διχοτόμηση μεταξύ του υπερβατικού και του εγκόσμιου, μεταξύ ουρανού και γης.
Η Εκκλησία έχει διχαστεί στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, με τον Πατριάρχη Κύριλλο να συντάσσεται πλήρως με το επιτιθέμενο μέρος. Πώς το εξηγείτε;
Η Εκκλησία δεν έχει διχαστεί. Αντιθέτως, ο Πατριάρχης Μόσχας είναι αυτός που έχει διαχωρίσει τη θέση του από τη διδασκαλία του Χριστού και την παράδοση της Ορθοδοξίας, ενώ έχει συνταχθεί με έναν αποκρουστικό πόλεμο, που έχει ήδη στοιχίσει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων Ουκρανών αλλά και Ρώσων, δηλαδή αδελφών ορθοδόξων χριστιανών. Με μια παράνομη εισβολή που έχει οδηγήσει στην ισοπέδωση αμέτρητων πόλεων και χωριών της Ουκρανίας και έχει καταστήσει πρόσφυγες εκατομμύρια κατοίκους της. Ταυτόχρονα έχει οδηγήσει σε παγκόσμια επισιτιστική κρίση με τεράστιες συνέπειες, ειδικά για φτωχότερες χώρες, και σε ενεργειακή κρίση που πλήττει όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους.
Είναι αδιανόητη η στάση του Πατριάρχη Μόσχας, να ευλογεί έναν κατ᾽ εξοχήν «ιμπεριαλιστικό» πόλεμο στο όνομα του χριστιανισμού ή του πανσλαβισμού. Λυπάμαι που το λέω, αλλά ο Πατριάρχης Μόσχας δεν υπηρετεί ούτε τον Θεό, ούτε το ποίμνιό του, που και αυτό δοκιμάζεται από τον πόλεμο. Αντιθέτως, εξυπηρετεί την αποκρουστική ατζέντα μιας ομάδας στο Κρεμλίνο με την οποία έχει απόλυτα, άκριτα και αδιάκριτα ταυτιστεί.
Ολοι είμαστε μάρτυρες των συνεπειών των τελευταίων εξελίξεων στη Ρωσία, με την αναγκαστική επιστράτευση στην οποία αντιδρά πλέον ο λαός της που δεν θέλει να στείλει τα παιδιά του να πεθάνουν στις πεδιάδες της Ουκρανίας. Ο Πατριάρχης Κύριλλος θα έπρεπε να προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να σταματήσει ο αδελφοκτόνος αυτός πόλεμος, να διαχωρίσει τη θέση του από την εγκληματική πολιτική του Πούτιν, και να ταυτιστεί με τους αδελφούς του Ορθοδόξους, μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι φίλοι μας ουκρανοί ορθόδοξοι. Και όπως είπε και ο Πατριάρχης μας, ο Πατριάρχης Μόσχας θα έπρεπε να επιλέξει ακόμα και την παραίτηση από τον θρόνο του, παρά να ευλογήσει τα όπλα παίρνοντας το κρίμα τόσων αδικοχαμένων ανθρώπων.
Επισκεφθήκατε πρόσφατα το χωριό παιδικής προστασίας της «Κιβωτού του Κόσμου» στη Χίο και είπατε σε πρόσφυγες από την Ουκρανία ότι έχουν «την υποστήριξη όλου του ελεύθερου και δημοκρατικού κόσμου που μοιράζεται τις ίδιες αξίες». Τι έχετε να πείτε σε αυτούς που βρίσκουν ελαφρυντικά στον πρόεδρο Πούτιν για την εισβολή;
Κάθε επίσκεψη στην «Κιβωτό του Κόσμου» με συγκινεί βαθύτατα και με γειώνει στην τραγική πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας, τόσο κοντά μας, και μου υπενθυμίζει την ευθύνη όλων μας να εργαζόμαστε για την εξάλειψή της, στηρίζοντας με όλες μας τις δυνάμεις θαυμάσιες πρωτοβουλίες όπως η συγκεκριμένη, η οποία αποτελεί άλλη μία απόδειξη για το τι μπορούμε να πετύχουμε όταν εμπνεόμαστε από τα παραδείγματα ανθρώπων της θυσίας, όπως είναι ο πατήρ Αντώνιος.
Μια που μιλάω σε ελληνικό αναγνωστικό κοινό, θεωρώ πως δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω σε εμάς τους Ελληνες τι σημαίνει πολεμική εισβολή ή προσφυγιά. Δυστυχώς μέχρι και η πρόσφατη ιστορία μας έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα από τέτοια τραγικά γεγονότα. Για αυτό και όλοι οι λαοί του κόσμου συμφωνήσαμε πως δεν θα λύνουμε στο εξής τις διαφορές μας με θανατηφόρους πολέμους. Την τρίτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα μού είναι αδιανόητο ότι ακόμα είναι αναγκαίο να εξηγήσουμε γιατί η εισβολή στην Ουκρανία, και μαζί και τα φρικτά εγκλήματα που τη συνοδεύουν, είναι αποτρόπαιη. Στην Ελλάδα όπου έχουμε ένα εξαιρετικό παγκόσμιο παράδειγμα διασταύρωσης των ιδεωδών της Δημοκρατίας και του Χριστιανισμού, δεν μπορεί παρά να είναι κανείς ξεκάθαρα και απερίφραστα αντίθετος στην πολεμική εισβολή στην Ουκρανία.
Ησασταν μεταξύ των 227 καθηγητών και διανοουμένων που ζήτησαν να αφαιρεθεί από τον ρώσο πρόεδρο ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα του ΕΚΠΑ. Πιστεύετε ότι έχει θέση ο ακτιβισμός στη θρησκεία;
Κατ’ αρχάς να μου επιτρέψετε να σας πω ότι πριν εκλεγώ Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ήμουν ενεργός πανεπιστημιακός, έχοντας την τιμή να διδάσκω στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μια ιδιότητα που δεν απεμπόλησα ποτέ. Και εγώ, όπως και πλήθος ακαδημαϊκών δασκάλων στην Ελλάδα, αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος όταν ένα ελληνικό πανεπιστημιακό ίδρυμα συνεχίζει να τιμά τον εμπνευστή και υπεύθυνο της αιματηρής εισβολής στην Ουκρανία με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.
Η θρησκεία από τη φύση της είναι «ακτιβιστική». Εννοώ, δηλαδή, ότι δεν είναι μια θεωρητική άσκηση, αλλά μία πράξη, ένας τρόπος ζωής.
Η αλήθεια και η ειλικρίνεια οφείλουν να χαρακτηρίζουν όλους τους ηγέτες, πνευματικούς και πολιτικούς. Ο ηγέτης, επίσης, θα πρέπει να λειτουργεί ως παράδειγμα. Ακριβώς όπως κανένας πολιτικός δεν είναι υπεράνω του κρατικού νόμου, έτσι και κανένας άνθρωπος δεν είναι υπεράνω του νόμου του Θεού. Και ποιος είναι ο νόμος του Θεού; Να αγαπάμε τον Θεό και τον πλησίον μας, όπως αγαπάμε τον εαυτό μας. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, ένας τέτοιος πόλεμος να θεωρηθεί ως πράξη αγάπης;
Το μεταναστευτικό είναι μια μόνιμη μαχαιριά στον ανθρωπισμό μας. Πέρα από την εργαλειοποίησή του, πώς βλέπετε εσείς την προσπάθεια των προσφύγων από τη Συρία, το Αφγανιστάν ή την Ουκρανία να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον και τι θεωρείτε ότι πρέπει να κάνει ο πολιτισμένος κόσμος γι’αυτούς;
Ξέρετε κ. Μητσέ, γνωρίζω καλά τι σημαίνει προσφυγιά γιατί το έχω ζήσει ως μικρό παιδί, όταν με την οικογένειά μου αναγκαστήκαμε να φύγουμε από την Κωνσταντινούπολη και να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη μόνο με τα ρούχα μας. Το πρώτο βράδυ που φθάσαμε στην Ελλάδα, κοιμηθήκαμε πάνω στις βαλίτσες μας. Είναι σκληρή η προσφυγιά και η απόφαση να εγκαταλείψεις τον τόπο των προγόνων σου είναι μια επιλογή που δεν την παίρνεις «ελαφρά τη καρδία».
Οι πρόσφυγες από τη Συρία, την Ουκρανία ή το Αφγανιστάν επιλέγουν, νομίζω, όπως θα επιλέγατε και εσείς και εγώ στη θέση τους, αν σήμερα αντιμετωπίζαμε πόλεμο, διώξεις, φυλακίσεις, και αβάστακτη φτώχεια. Και σε όλα αυτά τα δεινά, προσθέστε και την κλιματική αλλαγή που επιταχύνεται, και που θα εξωθήσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους από την ύπαιθρο στα αστικά κέντρα, που δεν θα μπορέσουν να τους δώσουν δουλειά, και τότε η πορεία για τη μετανάστευση θα είναι μονόδρομος.
Ο κόσμος, για να δικαιούται να αυτοαποκαλείται «πολιτισμένος», δεν μπορεί να αποστρέφει το πρόσωπό του από αυτό το πρόβλημα. Θα δούμε και θα δείξουμε πόσο τελικά φιλάνθρωποι είμαστε ως γένος, πόσο τελικά φιλόξενοι είμαστε ως κόσμος και πόσο τελικά φιλόχριστοι είμαστε ως χριστιανοί. Αλλωστε, ο ίδιος ο Κύριός μας είπε ότι θα κριθούμε για το αν προσφέραμε τροφή και φιλοξενία και συμπόνια στον συνάνθρωπό μας γιατί στο πρόσωπο του αδελφού και της αδελφής μας αποκαλύπτεται ο ίδιος ο Θεός!
Thank God some Priests are starting to revolt! They can join us in future
demonstration outside 79th Street with
bullhorns.
This man should not be in the priesthood, let alone being an Archbishop. It is a shame that this is what the church of Constantinople now produces. A tragedy that the Church that once had Saint John Chrysostom and Saint Photios the Great now produces poorly educated and spiritually illiterate clerics such as our Archbishop.
The only bright side is that he is unlikely to last long term. His destructive behavior and mad actions guarantee he will not become Patriarch or last as Archbishop.
What I find most baffling is why the Church of Greece has surrendered to Bartholomew and Elpidophoros in Ukraine and other matters. If only the late Archbishops Serapheim or Chrisodoulos were still alive the church of Greece would have resisted the phanariot dictatorship over the Greek Churches.
We need a demonstration now! Elpi is a fraud and getting away with it – because we are passive. Anybody with me? I invite people to respond.
Notice typical leftist interviewer asking Elpidophoros about getting “homophobic”
attacks?
He’s the one doing all “attacking” on sacred Church!
ABp Spyridon did far less & deposed…
The GOA must be dismantled. I do not know how this can be done, but certainly, it’s obvious more each day that the hierarchs are not practicing Orthodox Christianity. Does anyone have any idea what this evil has done to American converts who who are aware what’s going on? These hierarchal beasts have fractured the minds and hearts of American converts. I am horrified!
At a simple first pass of this disappointing interview, I highlighted 17 statements that I would label as “false statements”, and an ADDITIONAL 25 statements that I would label as “outright deceptive”, and contrary to Patristic tradition and teaching.
It would require multiple pages & hours of effort to offer specific rebuttals for each of the aforementioned statements (and they can be produced if requested), but I trust Helleniscope readers get the basic idea of what’s happening here…
The continual baseline assumption that the lay people are “stupid”, “uneducated”, “sheep”, and were conveniently “conditioned” to bow down to the “raso” at all times by their grandmothers allows arrogance and hubris to continue to allow “wolves in sheepskins” to ravage and pillage… Laypeople, ask yourselves, do you like being “ravaged” like this?
The solution is easy…Flock to real Orthodox hierarchs (they do exist), and leave the “ravagers” with empty buildings and empty coffers…zero tolerance for those who preach a “different Gospel” that does not align with the teachings of our Patristic tradition…
Nick, thanks for your insight! Though, I wonder, when you say that “…the faithful are abandoning GOARCH at a breakneck pace.” Where are these GOA members now attending church? Are they leaving for the OCA or AOCA? My OCA parish in Chicago has several Greek families, though they started attending years back because of the language issue. But to date, no new faces because of the goofball antics of Elpidophoros. Are these poor souls not just going to Church anymore? Just wondering.
Some are going to other Orthodox churches. My feeling is that many are not going to Church for now or are just undecided.
I know many families including myself that were going to church regularly every week and on major holidays now stay home and listen to the liturgies on the radio or on Greek channels. They went from being weekly church goers to attending services 5-6 times a year. We are disgusted with the Greek Orthodox Archdiocese and await better options depending on where we all live. One thing that I have come to realize is that the Greek speaking people prefer to go to churches where services are conducted predominantly in Greek and very little to no English. Depending on demographics this is very difficult to find outside of GOARCH, therefore we await better options. I would attend church services in a garage or basement of a home if I knew we had a truly spiritual priest to join in prayer with. Spiritual people don’t want to be superficial church goers. God willing more priests will realise that they can have a very large potential following outside the GOARCH!!!
Elpidoforos must leave America
go back to Turkey with his bf Vassily & let us forget him like a bad nightmare.
Elias, you are probably correct in saying that Greek speaking people prefer to hear the liturgy in Greek, but please know that the majority of the people in the GOA do not know Greek. Incidentally, I speak Greek but prefer to hear the liturgy in a language I fully understand-English.
Decrease in school registration is because Greeks want to be western, marry Italian, and stay away from Slavs and Arabs and Scum Vodkomir agitprop. All the new priests are full of SVS propaganda and even the cathedral introduced their commie union prayer in the new service books. Even Jews used to send their kids to Greek school to learn Greek, Tridentine refugees prefer mass in Greek to English, buit thanks to SVS agitprop, the churches no longer provide it.
Yes, and the majority of Catholics do not know Latin but prefer Tridentine. And when they can’t find Tridentine, they prefer Greek to English. And good luck finding a single synagogue that has their service entirely in English without Hebrew.
Charlie, you present misinformation. I live in city where there is a Latin/Tridentine mass weekly at one of the parishes and about 25 people attend, so to say that Catholics prefer the Mass in Latin is ridiculous.
Does anyone know if the Archdiocese DAD has published/disclosed their salaries? Did they publish any salaries with a list of how much clergy is being paid?
They have not done that. They are not obligated by law either. But they should have published their payroll if they wanted to regain trust. I have asked several times.
I think it’s time they become transparent and disclose all salaries. If they don’t then communities should stop paying stewardship memberships. If all the churches stop paying their monthly total commitments that would forced their hand to publish this information that should not be a secret.
The word sycophant means slander in Greek but flatter in English. Fornication, porneia means prostitution, not premarital sex. Meek, praos means gentle not humble. So how are you going to trust English in Church? Americans and Jews and Westerners LOVE the Greek language, but Russians hate it.
Typically Archdiocese department heads get $125,000 and clergy $80-100,000. When Frank Marangos replaced Fr Bob Stephanopoulos, he stepped down from department head and demanded the rectory where Fr Bob lived to compensate for the lesser salary. Nikki Stephanopoulos said the rectory was the only time in her marriage she unpacked the boxes most of their possessions travelled in.