Οι αρουραίοι και ο γάτος…

Του Στελιου Τατση

Πριν αναφερθω στο κυριως θεμα  που ειναι οι Αρουραίοι  οι οποίοι  και επι των ημερων μας παρα τα επιστημονικα επιτευγματα  δυστυχως  ειναι αφθονοι αναμεσα μας, θα ηθελα  να
ενημερωσω   αμφοτερους   καλοπιστους και κακοπιστους αναγνωστες   πως τα κειμενα μου ειναι προσωπικη μου γνωμη  και ειναι  φυσικο να μην συμφωνουν ολοι. Θα ηθελα επισης να γνωριζουν πως  πολιτικα καποτε στεκομουν δεξια, στη διαδρομη αντεληφθηκα πως η βρωμια ειναι και πολιτικο φαινομενο και απο τοτε  απεβαλα καθε ιχνος της απο την πλατη μου  και δεν ανηκω πουθενα   ετσι ανετα μπορω να μιλω για ολους και για ολα  αναλογα με την προσφορα η την ζημια , εκφεροντας παντα την δικη μου  αμερολιπτη γνωμη. Η εφημεριδα που γραφω ειναι φιλελευθερη και   ο καθενας που εχει διαφορετικη γνωμη μπορει να στειλλει το δικο του κειμενο  χωρις προσωπικες υβρεις η επιθεσεις διοτι εν τιαυτη περιπτωσει δεν θα δημοσιευθει.

Το θεμα μας λοιπον σημερα ειναι οι Αρουραιοι και ειμαι   βεβαιος πως δεν υπαρχει κανένας που να διακειται ευνοικα μαζι τους  εκτος και αν ειναι   υπερ το δεον φιλοζωος. Η θεα ενος τετοιου τροκτικου ηταν η αιτια  να αναψει φωτια στην μνημη μου  η οποια εν συνεχεια μου  συνεδεσε σε βιντεο παλιες και καινουργιες εικονες. Προχθες   το βραδι που εφευγα απο το Μακτοναλντ ειδα εναν τεραστιο Αρουραιο ο οποιος μολις με ειδε πηρε δρομο και τρυπωσε προφανως σε καποιο Βοθρο. Σαν αστραπη λοιπον  το υπεροπλον  που μας χαρισε ο Θεος  το μυαλο με μετεφερε παραυτα στο 1960.

Ηταν Απριλης  ημουν κανενα μηνα περιπου ξεμπαρκος  μετα απο τριαντα δυο μηνες μπαρκαρισμα σ’ενα τανκερ της εταιρειας Χανδρη. Ηθελα να μεινω μερικους μηνες να ξαναζησω το πανηγυρι του  χωριου μου (του Αγιου Γεωργιου), αλλα  η εταιρεια με χρειασθηκε  και επρεπε να φυγω αμεσα για την Αυγουστα της Σικελιας οπου θα αναλαμβανα την ευθυνη ενος αλλου δεξαμενοπλοιου  τυπου Τ2  το οποιον ηταν φουνταρισμενο στο λιμανι της Αυγουστας και συμφωνα με τους κανονες του τοπικου Λιμεναρχειου επρεπε να εχει πληρωμα ασφαλειας εναν αξιωματικο και εικοσι ατομα πληρωμα. Τα χρηματα για εκεινην την εποχη ηταν θησαυρος  και  η ζωη σχεδον τουριστικη. Εκεινο τον καιρο υπηρχε κριση στην ναυτυλια και τα  παροπλισμενα καραβια παρα πολλα σε μερικα μαλιστα λιμανια ηταν σε ντανες  το ενα διπλα στο αλλο  και εμοιαζαν σαν ενας τεραστιος καλαμιονας οπως  π.χ στην Ελευσινα.

Παραλληλα  με το δεξαμενοπλοιο υπηρχαν αλλα δυο πλοια παροπλισμενα της ιδιας εται ριας το ενα ηταν στο Ρετζιο της Καλαβριας ενα πολυ παλαιο φορτηγο με χαβουζες  και ενα Λιμπερτυ στην Κατανια  της Σικελιας. Σ’αυτα τα δυο πλοια  υπηρχαν  απο δυο ατομα  βατσιμανεοι στην ναυτικη διαλεκτο (δηλαδη φυλακες) που αυτος ηταν και ο σκοπος τους να φυλαγουν τα πλοια. Το τανκερ που ηταν η βαση μου ηταν αγκυροβολημενο γιατι η Αυγουστα δεν ειχε λιμανι με προβλητες για να πεφτουν διπλα πλοια. Η δικη μου δουλεια για τα δυο αλλα πλοια ηταν να πηγαινω μια φορα τον μηνα να ριχνω μια ματια στο πλοιο και να κανω μισθοδοσια και να στελλω χρηματα στις οικογενειες τους. Να ειναι καλα ολοι τους εκει που βρισκονται καθε φορα που πηγαινα εβαζαν τα δυνατα τους να μου προσφερουν το καλυτερο γευμα  και την καλυτερη ζεστασια.

Ποτε μου δεν θα ξεχασω θαλασσοδαρμενο γεροντακο απο την Λαγκαδα της Χιου με τις πολλες κορες τον Μπαρμπα Φυκαρη ο οποιος ειχε φαει κυριολεκτικα την θαλασσα με το κουταλι. Με αγαπουσε σαν παιδι του μου ελεγε ατελειωτες ιστοριες της θαλασσας, ειχε χιουμορ και  παρα την μεγαλη του ηλικια ολο μου ελεγε για τις γυναικες. Εκει στο Ρετζιο της Καλαβριας κοντα στο πλοιο ηταν ενα μπακαλικο και ενα μαναβικο απο οπου ψωνιζε  για το καθημερινο τους. Ελα μου ελεγε παμε να τις δουμε ειναι και οι δυο πανεμορφες Ιταλιδες μοιαζουν σαν Θεες. Πραγματι ειχε δικαιο ηταν  ψηλες με ωραιο σωμα και το αβαφο προσωπο τους τις εκανε πραγματικες  καλλονες. Με συστηνε  και τους ελεγε με υπερηφανεια μιο κομανταντε  Καπεταν Στελιος κι’εκεινες του εσπαγαν ενα υπεροχο χαμογελο  που ο ιδιος το λατρευε.

Ο χρονος κυλουσε ομορφα και ωραια  ειδικα στην Αυγουστα με γνωριζαν ολοι γιατι σε καθημερινη βαση ψωνιζα για εικοση ατομα  και αφηνα πολλα χρηματα στον μαναβη, τον Χασαπη, τον φουρναρη, τον ψαρα , στον μπακαλη στα εστιατωρια και τις ιταλικες τρατοριες με τα απολαυστικα μεζεδακια . Ειχα πιασει φιλια με τον Λιμεναρχη και καναμε τραπεζια στο πλοιο κ’εκεινος κουβαλουσε  ολοκληρη συνοδεια απο ομορφες Ιταλιδες .Μην ξεχνατε οτι τοτε   στην Ιταλια υπηρχε μεγαλη φτωχεια λογω του πολεμου που ειχε προηγηθει. Οταν ετρωγαν δικη μας μακαροναδα με κυμα και τυρι ελεγαν πως τετοια μακαροναδα δεν ειχαν ξαναφαει ποτε και ολο ελεγαν στον Λιμεναρχη παμε στο ΜΑΡΙΠΟΖΑ  (ονομα του πλοιου)  να φαμε μακαροναδα. Σε  μια απο τις επισκεψεις μου στο Ρετζιο και την Κατανια  οι φυλακες μου εκαναν το ιδιο παραπονο. Μου παραπονεθησαν πως και τα δυο πλοια ειχαν γεμισει ΑΡΟΥΡΑΙΟΥΣ  σε τετοιο σημειο που αρχισαν να φοβουνται.

Εκεινα τα χρονια  δεν υπηρχαν οι ποντικερες που σημερα βαζουμε στους καβους των πλοιων , ετσι οι Αρουραιοι περπατουσαν επανω στους καβους και γινοντουσαν αυτοματως υπηκοοι του πλοιου.Συζητησαμε το θεμα αγορασαμε  δηλητηρια  με αποτελεσμα  να τρυπωνουν και να ψοφανε σε δυσκολα σημεια και βρομαγε ολο το πλοιο. Σκεφθηκαμε ξανα κα ξανα  και βρηκα τη λυση. Δεν υπαρχει αλλη λυση απο το να βρειτε γατους τους ειπα. Ειναι πολυ δυσκολα μου απαντησαν γιατι οι Ιταλοι τρωνε τις γατες και ειναι δυσευρετες.

Τοτε  πηγα σε ολα τα μαγαζια που τους αφηνα πολλα χρηματα  και τους ειπα θελω να μου βρειτε το συντομωτερο γατους και τους εξηγησα τον λογο. Δεν περασε μια εβδομαδα και μου μαζεψαν τεσσερις γατους πραγματικα θηρια. Πηρα ενα απο το πληρωμα και με μια κλουβα τους μεταφεραμε και στα δυο πλοια. Την επομενη φορα που επισκεφθηκα τα πλοια  ειχαν χαρας ευαγγελια  ολοι οι αρουραιοι  εφυγαν πηγαν απο εκει που ηλθαν, αλλοι πηδηξαν στην θαλασσα και αλλοι στην στερια περπατοντας σαν στρατος  επανω στους καβους. Οταν τελειωσε η εικονα των Αρουραιων της Ιταλιας το βιντεο αρχισε να μου δειχνει την σημερινη εικονα  των Αρουραιων, των τρωκτικων της Πατριδας μου που κυριολεκτικα την εχουν αλωσει την εχουν καταφαγει. Τους συναντας παντου στην πολιτικη στον Λαο στους νεους τους γερους  στους ανδρες και τις γυναικες. Πως δημηουργηθησαν  αφου επι των ημερων μας υπαρχουν ποντικερες;

Ποιος ξερει  παντως απεδειχθησαν ανωτεροι της τεχνολογιας ισως γιατι καταφεραν να μοιραζονται ενα μερος των κλεμενων με τα ποντικια για να συμβιβαζονται  και να μην τους ενοχλουν. Θα μου πειτε  υπαρχει λυση και ποια ειναι;

Κατα τον  Πυθαγορα μας δεν υπαρχει προβλημα χωρις λυση. Υπαρχει λυση και η λυση ειναι η ΚΑΛΠΗ…..Ο καθε Ελληνας ψηφοφορος  να ριξει τον ΓΑΤΟ  μεσα στην καλπη   και  ω του θαυματος ολοι οι Αρουραιοι θα πεσουν στην θαλασσα…..και θα πνιγουν. Μονο ετσι μπορει να σωθει η Πατριδα μας ετσι λεγει η λογικη τωρα αν αυτος ο Γατος δεν ικανοποιησει τις προσδοκιες  μας  τοτε ο αγωνας κατα των Αρουραιων θα ειναι μακρυς και δυσκολος  ισως χωρις τελος  γιατι θα γινεται για τα ματια καποια ανακοχη και σε λιγο ξανα …και ξανα….Ομως ειναι αδιανοητο να ριξεις ξανα  στην καλπη την ψηφο σου σε γνωστους Αρουραιους.

Τωρα στο ερωτημα σας ποιοι ειναι οι Αρουραιοι και ποιος ο Γατος  αυτο το αφηνω στην δικη σας φαντασια  και ο νοων νοητω.

Στελιος Τατσης

Πρωινο Παρασκευης 17ης Ιανουαριου 2015
Νεα Υορκη