Του Στέλιου Τάτση
Επειδή και άλλες φορές μου έκαναν την ερώτηση: “Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ πλοιοκτήτη και εφοπλιστή” η διαφορά που υπάρχει έχει ως κάτωθι: Πλοιοκτήτης: είναι ο κύριος ιδιοκτήτης του πλοίου το εκμεταλλεύεται. Συνδυασμός κυριότητας και εκμετάλλευσης, γι’αυτό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από την γέννηση της ναυτιλίας μέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ο όρος εφοπλιστής ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και κυκλοφορούσε μόνο ο όρος πλοιοκτήτης. Ο πλοιοκτήτης αγαπούσε το πλοίο όπως το σπίτι του και τα πληρώματα των πλοίων τα θεωρούσε οικογένειά του και στις οικογενειακές ανάγκες βοηθούσαν με δωρεές η ακόμα και με άτοκα δάνεια. Σήμερα οι παραδοσιακοί πλοιοκτήτες αν υπάρχουν θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Εφοπλιστής : Είναι το πρόσωπο που εκμεταλλεύεται μόνο το πλοίο ενός άλλου. Κύριος πλοίου είναι το πρόσωπο που έχει το εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητας του πλοίου χωρίς την εκμετάλλευση, δουλειά την οποίαν κάνει ο εφοπλιστής. Οι σχέσεις του εφοπλιστή με το πρόσωπο η πρόσωπα η εταιρείες που έχουν την κυριότητα του πλοίου- πλοίων, διέπονται με συμβάσεις σύμφωνα με το ναυτιλιακό δίκαιο στο οποίο ειδικεύονται νομικοί, οι οποίοι αναλαμβάνουν οποιαδήποτε υπόθεση που έχει σχέση με το πλοίο. Το γεγονός πως ο χώρος της ναυτιλίας εισήλθε στο χρηματιστήριο δεν είναι τυχαίος, είναι αποτέλεσμα του ότι επενδύθηκαν τεράστια κεφαλαια από διάφορα funds στην ναυτιλία που ανεβάζει το κέρδος και περιορίζει το ρίσκο της χασούρας που μοιράζεται σε όλους τους κατέχοντας μετοχές.
Γεγονός είναι πως όλοι οι επενδυτές ενδιαφέρονται περισσότερο για το κέρδος και όχι από αγάπη προς τον Ελληνισμό και αν η Ελλάδα και οι Έλληνες εφοπλιστές κρατούν τα σκήπτρα
στο παγκόσμιο ναυτιλιακό κράτος, είναι γιατί η σχέση του ανθρώπου με την θάλασσα ξεκίνησε από την Ελλάδα. Οι Έλληνες ήταν βαπτισμένοι στη θάλασσα, και η θάλασσα ήταν πάντα αρωγός και εν Ειρήνη και εν πολέμω. Εάν ο Οδυσσέας κατάφερε εκείνη την εποχή να επιστρέψει στην Ιθάκη, σημαίνει πως αυτός ο χώρος που περιβάλλεται από μια θάλασσα στολισμένη από τη φύση με τόσα πολλά μαργαριτάρια (νησιά) δεν μπορεί παρά να γεννά συνεχώς Οδυσσείς που έχουν την δυνατότητα και την ικανότητα να δρούν και πέραν των Ηρακλειδών στηλών κατακτώντας ολόκληρο το υγρό αλμυρό κομμάτι του πλανήτη μας.
Αυτό μου είχε πει ένας Αμερικανός Καπετάνιος στο Providence του Rode Island που ήταν port captain της American Oil Co. και ήμουν τότε υποπλοίαρχος με το tanker της εταιρείας Χανδρή και ξεφορτώναμε fuel. Πριν μεσολαβήσει η ρύση του είχαμε μια κόντρα οι δυό
μας επειδή το πλοίο δεν ξεφόρτωνε γρήγορα και εγώ του έλεγα πως οι αποθήκες που πήγαινε το πετρέλαιο ήταν μακρυά, ενώ στην πραγματικότητα είχαμε κλείσει το ένα από τα δυό καζάνια για να κάνουμε επισκευές και ο ατμός με το ένα δεν ήταν αρκετός για τις αντλίες. Ο λόγος που το κάναμε ήταν για να μην χάσουμε χρόνο από την χρονοναύλωση που θα στοίχιζε πολλά χρήματα για την εταιρεία. Αφού τον έπεισα πως το πρόβλημα ήταν η απόσταση και όχι οι αντλίες τον κάλεσα για φαγητό και πάνω στην κουβέντα μου είπε όλα αυτά τα ωραία. Το όνομά του ήταν Captain Philips
Οι ιστορίες σαν και τούτη που ξελασπώναμε τους πλοιοκτήτες- εφοπλιστές αμέτρητες.
Η συμβολή των Ελλήνων ναυτεργατών και αξιωματικών στην ιστορία της Ελληνικής ναυτιλίας ΟΓΚΩΔΗΣ γι’αυτό ο Οίκος του Ναύτη θα έπρεπε να ήταν ένας Οργανισμός δισεκατομμυρίων, που να αγκαλιάζει και να ακουμπά τις οικογένειες ναυτικών που υποφέρουν και να σπουδάζει δωρεάν τα παιδιά τους.
Ας ταξιδέψουμε νοερά σε όλους τους Ωκεανούς και τις θάλασσες στον βυθό των οποίων
αναπαύονται αμέτρητα αδέλφια μας, να τους ρίξουμε μια ματιά και να τους ευχηθούμε μέσα από τα βάθη της ψυχής μας την καλήν των νεκρών ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Every Greek is a caique shippowner