Ο εορτασμός της Σταυροπροσκυνήσεως στο Χιώτικο χωριό, στην Αγία Μαρκέλλα του Λονγκ Αϊλαντ

Του Στέλιου Τάτση

Μια όμορφη εικόνα  μοιάζει με μια μικρή όαση, ένα μικρό Παράδεισο στον κακάσχημο παγκόσμιο σημερινό πίνακα στον οποίον δυστυχώς ζούμε όλοι. Αυτήν την όμορφη εικόνα, αυτόν τον μικρό παράδεισο, γεύθηκα και έζησα σήμερα στην μικρή μα όμορφη κοινότητα της Αγίας Μαρκέλλας. Στον τίτλο μου την αναφέρω χιώτικο χωριό, γιατί έτσι πράγματι ένιωσα . Ήταν ένας συνδυασμός γεγονότων που με ταξίδεψαν στο αγαπημένο μας νησί. Η ηλιόλουστη μέρα, η τοποθεσία του ναού που είναι χτισμένη μέσα στη φύση, ο τεράστιος
αυλόγηρος, στεριανό μουράγιο για παρκάρισμα αμέτρητων αυτοκινήτων, ο σημαζεμένος ναός με τις παραδοσιακές εικόνες, το ξυλόγλυπτο τέμπλο με την είκόνα του μυστικού δείπνου πάνω από την είσοδο της ωραίας Πύλης, δωρεά του Παγχιακού Συλλόγου Νέας Υόρκης “Κοραής” που είναι μια από τις πολλές προσφορές που έχει κάνει σε αυτήν την μικρή, όμορφη παραδοσιακή κοινότητα.

Όπως γνωρίζετε η Τρίτη Κυριακή των νηστειών ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σημαντικός Σταθμός για την πορεία μας προς την Ανάσταση. Γι’αυτό και ψάλλουμε: “Τον Σταυρό σου Προσκυνούμε Κύριε και την Ανάστασή σου Υμνούμεν και δοξάζομεν”. Με το προσκύνημα του Σταυρού παίρνουμε κουράγιο να διανύσουμε το υπόλοιπο της νηστείας και να αξιωθούμε της Ανάστασης του Χριστού και που δεν είναι τυχαίο γεγονός που συμπίπτει με την Άνοιξη που αναγεννάται όλη η φύση για να
υποδεχτεί ντυμένη σέ όλόκληρο το μεγαλείο της τον Αναστάντα Χριστό.

Η Σαρακοστή κατά κάποιον τρόπο είναι η Σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία που
αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού: “Οποίος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί
τον εαυτό του, ας σηκώσει τον Σταυρό του και ας με ακολουθεί. Και δεν εννοεί  αυτό που οι περισσότεροι νομίζουμε, δηλαδή να παρατήσουμε τις οικογένειές μας και να τρέχουμε
ξοπίσω του, αλλά να τον ακολουθούμε πιστά, με ειλικρίνεια, συνειδητά, νοερά και ψυχικά.
Η απομόνωση είναι άλλου είδους λατρείας , αυτοί αφοσιώνονται στον Χριστό για τις αμαρτίες των άλλων. Κατά την διαδρομή της νηστείας προς την Ανάσταση κατά κάποιον τρόπο ήμαστε συνοδοιπόροι με τον Χριστό.

Μετά το τέλος του κοινωνικού από τον Ιεροψάλτη ακούστηκε η πρόσκληση του Ιερέα, που νόμιζες πως άκουγες και έβλεπες τον Χριστό να λέγει: “Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε και ξεσκέπασε το Άγιον Ποτήριον για να μεταδώσει την θείαν μετάληψη, το σώμα Κα το αίμα του που δυναμώνει το σώμα και καθαρίζει την ψυχή, Θεέ μου τι Μέγα μυστήριο είναι αυτό, να μας χαρίζεις το σώμα και το αίμα του Μονογενούς σου Υιού και εμείς οι Ανάξιοι να σε αποποιούμεθα αντί να σε ευχαριστούμεν.

Έγινε και η περιφορά των λουλουδιών και ο καθένας μας πήρε το κρινάκι του σύμφωνα με
την παράδοση του εορτασμού. Να τονίσω πως πριν την Σταύρωση του Χριστού ο Σταυρός  ήταν κακής μορφής εργαλείον  αφού οι Ασσύριοι, οι Πέρσες και οι Ρωμαίοι εσταύρωναν σ’αυτόν τους εγκληματίες.

Μετά την Σταύρωση του Χριστού  έλαβε το χρίσμα του Τιμίου Σταυρού. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο Παπαγιώργης έκανε κάλεσμα σε όλους να περάσουν στην αίθουσα δεξιώσεων  όπου οι Κυρίες είχαν ετοιμάσει εδέσματα για όλους μεταξύ των οποίων και παραδοσιακή φασολάδα την οποίαν όπως μας είπε ο Παπαγιώργης έφτιαξε ο ίδιος.

Κατεβήκαμε όλοι στην αίθουσα ανταλλάξαμε ευχές για ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ξαφνικά έγινε η Μεγάλη έκπληξη , η Διευθύντρια του Σχολείου είχε προετοιμάσει εορτασμό της 25ης Μαρτίου με πολλά παιδιά ντυμένα με παραδοσιακές στολές που τραγούδησαν επετειακά τραγούδια και απέδωσαν συγκινητικά ποιήματα, έτσι ο εορτασμός της Σταυροπροσκυνήσεως κατέληξε σε διπλή γιορτή. Ηταν ένα πολύ όμορφο Πανηγύρι και αξίζουν όλοι οι Υπεύθυνοι και όλοι οι παρόντες πολλών συγχαρητηρίων, ξεχωριστά, η Διευθύντρια του Σχολείου, ο Παπαγιώργης και ο καλά κρατώντας το τιμόνι της κοινότητας

Ο δραστήριος Πρόεδρος Κώστας Γαλήτος. Ευχαριστώ όλους για την περιποίηση καθώς και τον φίλο Νίκο Τσάκο που μου πρόσφερε κάθισμα στο τραπέζι του. Ο Νίκος έχει προσφέρει πολλά στην κοινότητα την οποίαν αγαπά όπως αγαπά και την Χίο μας. Από όλα όσα είδα και έζησα, έβγαλα το συμπέρασμα πως η κοινότητα της Αγίας Μαρκέλλας έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που  μια μέρα θα αναδειχθεί και θα επιτελεί μεγάλο έργο.

Έχει τρία σοβαρά πλεονεκτήματα, μεγάλο αυλόγηρο , Ελληνικό Σχολείο και ΠΟΛΛΑ παιδιά
που είναι το στήριγμα και η Ελπίδα  για το παρόν και το Μέλλον. Ήταν μια γιορτή ένα πραγματικό Ελληνορθόδοξο Πανηγύρι  που δεν θα ξεθωριάσει ποτέ από την μνήμη μας.
Η φασουλάδα του Πατρός Γεωργίου ήταν για βραβείο.