The Attacks On the Archbishop Expose Heretic Pat. Bartholomew

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

“This is who we had, this is who we sent you, ” Pat. Bartholomew had said not too long ago (regarding the election of Elpidophoros), summarizing in a few words his disastrous leadership… 

By Nick Stamatakis

Almost out of breath, many people have called me this past week about a TNH interview with a Professor of Theology at the Univ. of Thessaloniki, Despo Laliou, (you can see it here in Greek and English). She has been the advisor of AB Elpidophoros during many years of studies, and she seems quite eager to unload all the dirt on him while praising unconditionally – and without serious reason – the only authority responsible for Elpidophoros’s election, Pat. Bartholomew.

It’s an unnecessarily long interview, winding through the details of the connection of (now retired) Prof. Laliou with the Archbishop.  Prof. Laliou could have said what she had to say in half the space or less.  But the combination of her confusing and verbose recounting of events with the habitually unclear and “Lost in Space,” “Theologian,” Theodore Kalmoukos, proved disastrous.  Kalmoukos’ goal is political, as his venomous introduction proves, and the professor obliges.

But both Kalmoukos and Laliou fail to achieve their political goal and successfully expose Pat. Bartholomew’s great mistakes and ultimate responsibilities.  I consider the central point of this interview a response by Pat. Bartholomew (in a previous interview with Kalmoukos) on why he sent Elpidophoros to America: “This is who we had, this is who we sent you.” (“Αυτόν είχαμε, αυτόν σας στείλαμε”).  In other words, “he was the best of all our candidates”… 

As simple as that, with just a few words, one of the worst Patriarchs Orthodoxy ever had, a heretic, an ecumenist, and a globalist, summarizes his disastrous leadership.  While for decades, the clergy and laity of America had been telling him in myriad ways that GOARCH needs and deserves a great degree of autonomy, he did not listen to anyone but his EGO. A contrarian by character (“κόντρος” is the epithet we use in the Greek islands for fellows of his personality), unable to reach a brotherly or amicable solution on any issue, he picked Elpidophoros.

Before deciding on Elpidophoros, he was forever jealous of the historical figure of AB Iakovos (whose world-class leadership stature he will never reach…) And so, following the principle of “divide and conquer,” he split the former Archdiocese of North and South America into several parts.  The results we saw again recently: Local Synods or hierarchs await the bunch of mostly senile, degenerate Phanar “Unholy” Synod members to make decisions for “Eparchies” they do not honestly know anything about. 

Any wise and fatherly Patriarch would have found ways to give increased autonomy to GOARCH. The model of the “Autocephaly of Crete” has been repeatedly proposed.  In the absence of such a solution, or in the case the American (born or serving) candidates were not satisfactory, he could have expanded the “selection pool” of the Archbishop of America to include all other Eparchies of the Patriarchate and, more particularly, Greece and Cyprus.  With one condition: the candidate would have sufficient knowledge and experience in America – a condition already part of the GOARCH Charter. One such candidate was Nikolaos of Mesogaias, and we have often explained why.

But Bartholomew’s main concern was to pick someone faithful to the “Mother Church.”  And he did.  Elpidophoros proved very faithful to the “Mother Church,” – but unfortunately, the American flock did not prove faithful to either.  They have been abandoning the Church by the tens of thousands, and as a result, most parishes face grave financial problems.  This is precisely what happens when your primary concern as a leader is your ego and superficial status, and you do not care about serving your flock.

Photo: The apogee of hubris – this is how arrogant Bartholomew truly is… He accepted putting himself on the same level as Saint Nicholas instead of bending on his knees and asking for forgiveness…

Like his pick Elpidophoros, Pat. Bartholomew is of relatively low theological education (despite what Prof. Laliou says); he has little charisma and no interest in serving his flock.  He cares mostly about playing politics, supporting a heretical approach to unifying with the Catholics, promoting Ecumenist, Pan-religious, monstrous projects such as the Abrahamic House in Abu Dhabi, and corrupt globalist games such as the one which just failed in Ukraine.

PHOTO: The Abrahamic House in Abu Dhabi

Yours truly had warned very early about Elpidophoros; we did not wait four years to do so. We proposed Nikolaos of Mesogaias, and on the day of Elpidophoros’s election, the title of our article was: “Will he prove Elpidophoros or Elpidoktonos?” (“Hope-bearer or Hope-killer”). Because he had already given us proof of : 1) His ties to the Turkish “Deep State”.  2) His devotion to “Papism”, as he had written the infamous essay on “Primus sine Paribus” and 3) A mediocrity in Theology, he had proclaimed to be a geopolitical expert with another essay on “Religion and Geopolitics in Ukraine”, to show the globalist cabal he will be “useful.”

Elpidophoros’s choice mirrors the numerous failures of Pat. Bartholomew.  The chickens have come home to roost now.  The empty churches, the utter failure of the Ukraine policy, where Bartholomew did not even have the decency to ask for protection of the Lavra monks, the turning of Hagia Sophia into a mosque (a precursor of bigger problems to come), the approaching Easter of 2025, supposedly common with the Catholics (and sure to cause one more Schism in Orthodoxy), and myriad other issues are bound to turn his remaining time at the Patriarchal Throne a “Hell on Earth”…

The best service Pat. Bartholomew could offer at this moment would be his resignation. God help us all; God help Orthodoxy in finding a proper successor… The pool of candidates is minimal…

PS.  The battle of Professors has started: Another Professor,  Christos Economou, of the Univ. of Thessaloniki, today unloaded on Prof. Laliou and undeservedly praised Elpidophoros.  But he stated the obvious, that Pat. Bartholomew was put in a terrible light by the attack by TNH and Kalmoukos. (To read his account, follow the link to romfea.gr)

April 7, 2023, n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com

DISCLAIMER: The views and statements expressed in this article constitute constitutionally protected opinions of this author.

====================

Οι επιθέσεις στον Αρχιεπίσκοπο Εκθέτουν τον Αιρετικό Πατ. Βαρθολομαίο

«Αυτόν είχαμε, αυτόν σας στείλαμε», είχε πει ο Πατ. Βαρθολομαίος πριν από λίγο καιρό (για την εκλογή του Ελπιδοφόρου), συνοψίζοντας σε λίγα λόγια την καταστροφική του ηγεσία…

Του Νίκου Σταματάκη

Σχεδόν λαχανιασμένοι, πολλοί μου τηλεφώνησαν την περασμένη εβδομάδα να μου πουν για μια συνέντευξη του Ε.Κ με την καθηγήτρια Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Δέσπω Λάλιου, (μπορείτε να το δείτε εδώ στα ελληνικά και στα αγγλικά). Υπήρξε σύμβουλος του Ελπιδοφόρου για πολλά χρόνια σπουδών και δείχνει πολύ πρόθυμη να ξεστομίσει ότι βρωμιά ξέρει γι’αυτόν, ενώ επαινεί άνευ όρων -και χωρίς σοβαρό λόγο- τη μοναδική αρχή υπεύθυνη για την εκλογή του Ελπιδοφόρου, τον Πατ. Βαρθολομαίο.

Είναι μια αδικαιολόγητα μεγάλη συνέντευξη, που ξετυλίγεται στις λεπτομέρειες της σύνδεσης της (συνταξιούχου πλέον) καθ. Λάλιου με τον Αρχιεπίσκοπο. Η καθ. Λάλιου θα μπορούσε να είχε πει λοτι ήθελε στο μισό ή λιγότερο χώρο. Αλλά ο συνδυασμός της μπερδεμένης και βαριάς αφήγησης των γεγονότων με τον συνήθως ασαφή και «Χαμένο στο Διάστημα», «Θεολόγο», Θεόδωρο Καλμούκο, αποδείχθηκε καταστροφική. Ο στόχος του Καλμούκου είναι πολιτικός, όπως αποδεικνύει η δηλητηριώδης εισαγωγή του, και η καθηγήτρια ασφαλώς τον συνδράμει.

Όμως τόσο ο Καλμούκος όσο και η Λάλιου δεν καταφέρνουν να πετύχουν τον πολιτικό τους στόχο αλλά εκθέτουν με μεγάλη επιτυχία τον Πατριάρχη, τα μεγάλα λάθη του και τις τεράστιες ευθύνες του. Θεωρώ ότι το κεντρικό σημείο αυτής της συνέντευξης είναι μια απάντηση του Πατ. Βαρθολομαίου (σε προηγούμενη συνέντευξή του στον Καλμούκο) για το γιατί έστειλε τον Ελπιδοφόρο στην Αμερική: «Αυτόν είχαμε, αυτόν σας στείλαμε». Με άλλα λόγια, «ήταν ο καλύτερος όλων των υποψηφίων μας»…

Τόσο απλά, με λίγα λόγια, ένας από τους χειρότερους Πατριάρχες που είχε ποτέ η Ορθοδοξία, ένας αιρετικός, οικουμενιστής και παγκοσμιοποιητής, συνοψίζει την καταστροφική ηγεσία του. Ενώ για δεκαετίες, οι κληρικοί και οι λαϊκοί της Αμερικής του έλεγαν με μυριάδες τρόπους ότι η Εκκλησία τους χρειάζεται και αξίζει μεγάλο βαθμό αυτονομίας, εκείνος δεν άκουγε κανέναν παρά μόνο το ΕΓΩ του. Συγκρουσιακός από χαρακτήρα («κόντρος» είναι το επίθετο που χρησιμοποιούμε στα ελληνικά νησιά για τους όμοιούς του), ανίκανος να καταλήξει σε μια αδελφική ή φιλική λύση για οποιοδήποτε θέμα, επέλεξε τον Ελπιδοφόρο.

Πριν αποφασίσει για τον Ελπιδοφόρο, ζήλευε την ιστορική προσωπικότητα του Αρχ. Ιάκωβου (του οποίου το παγκόσμιας κλάσης ηγετικό ανάστημα δεν θα φτάσει ποτέ…) Και έτσι, ακολουθώντας την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», διέλυσε την πρώην Αρχιεπισκοπή. Βόρειας και Νότιας Αμερικής σε διάφορα κομμάτια. Τα αποτελέσματα τα είδαμε ξανά πρόσφατα: Τοπικές Σύνοδοι ή ιεράρχες περιμένουν από την ομάδα των κυρίως γερόντων, εκφυλισμένων «ανίερων» μελών της Συνόδου του Φαναρίου να πάρουν αποφάσεις για «Επαρχίες» για τις οποίες ειλικρινά δεν γνωρίζουν τίποτα.

Οποιοσδήποτε σοφός και πατρικός Πατριάρχης θα είχε βρει τρόπους να δώσει αυξημένη αυτονομία στην Αρχιεπισκοπή. Το μοντέλο του «Αυτοκεφάλου της Κρήτης» έχει προταθεί επανειλημμένα. Ελλείψει μιας τέτοιας λύσης ή σε περίπτωση που οι Αμερικανοί (γεννημένοι ή υπηρετήσαντες) υποψήφιοι δεν ήταν ικανοποιητικοί, θα μπορούσε να είχε επεκτείνει τη «δεξαμενή επιλογής» του Αρχιεπισκόπου Αμερικής για να συμπεριλάβει όλες τις άλλες Επαρχίες του Πατριαρχείου και ειδικότερα, Ελλάδα και Κύπρο. Με μία προϋπόθεση: ο υποψήφιος να έχει επαρκείς γνώσεις και εμπειρία στην Αμερική – προϋπόθεση που αποτελεί ήδη μέρος του Κατατστατικού της Εκκλησίας. Ένας τέτοιος υποψήφιος ήταν και ο Νικόλαος Μεσογαίας και πολλές φορές έχουμε εξηγήσει το γιατί.

Αλλά το κύριο μέλημα του Βαρθολομαίου ήταν να διαλέξει κάποιον πιστό στη «Μητέρα Εκκλησία». Και το έκανε. Ο Ελπιδοφόρος αποδείχθηκε πολύ πιστός στη «Μητέρα Εκκλησία», – αλλά δυστυχώς το αμερικανικό ποίμνιο δεν αποδείχθηκε πιστό σε κανένα, ούτε στον ελπιδοφόρο ούτε στον Πατριάρχη. Έχουν εγκαταλείψει την Εκκλησία κατά δεκάδες χιλιάδες, και ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες ενορίες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνουν όταν το πρωταρχικό μέλημα σου ως ηγέτης είναι το εγώ και η επιφανειακή σου θέση και δεν σε ενδιαφέρει να υπηρετήσεις το ποίμνιό σου.

Φωτογραφία: Το απόγειο της ύβρεως – αυτός είναι ο αλαζονικός Βαρθολομαίος… Δέχτηκε να βάλει τον εαυτό του στο ίδιο επίπεδο με τον Άγιο Νικόλαο, αντί να πέσει στα γόνατά του και να ζητήσει συγχώρεση…

Όπως και ο εκλεκτός του ο Ελπιδοφόρος, ο Πατ. Βαρθολομαίος είναι σχετικά χαμηλής θεολογικής μόρφωσης (παρά τα όσα λέει η Λάλιου). Είναι ελάχιστα χαρισματικός και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να υπηρετήσει το ποίμνιό του. Τον ενδιαφέρει κυρίως να παίζει πολιτική, να υποστηρίζει μια αιρετική προσέγγιση για την ένωση με τους Καθολικούς, να προωθεί οικουμενιστικά, πανθρησκευτικά, τερατώδη έργα όπως ο Αβρααμικός Οίκος στο Άμπου Ντάμπι και διεφθαρμένα παγκοσμιοποιητικά παιχνίδια όπως αυτό που μόλις απέτυχε στην Ουκρανία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Αβρααμικός Οίκος στο Άμπου Ντάμπι

Είχαμε προειδοποιήσει πολύ νωρίς για τον Ελπιδοφόρο, δεν περιμέναμε τέσσερα χρόνια για να το κάνουμε. Προτείναμε αρχικά τον Νικόλαο Μεσογαίας και την ημέρα της εκλογής του Ελπιδοφόρου, ο τίτλος του άρθρου μας ήταν: «Θα αποδειχτεί Ελπιδοφόρος ή Ελπιδόκτονος;». Διότι μας είχε ήδη δώσει αποδείξεις για: 1) Τους δεσμούς του με το τουρκικό «Βαθύ Κράτος». 2) Την αφοσίωσή του στον «Παπισμό», καθώς είχε γράψει το περιβόητο δοκίμιο για το «Primus sine Paribus» και 3) Ενώ ήταν μια μετριότητα στη Θεολογία, ανακήρυξε τον εαυτό του γεωπολιτικό ειδικό με ένα άλλο δοκίμιο «Θρησκεία και Γεωπολιτική στην Ουκρανία», για να αποδείξει στην παγκοσμιοποιητική κλίκα ότι θα είναι «χρήσιμος».

Η επιλογή του Ελπιδοφόρου αντικατοπτρίζει τις πολυάριθμες αποτυχίες του Πατ. Βαρθολομαίου. Τώρα ήρθε η ώρα της τιμωρίας.  Οι άδειες εκκλησίες, η απόλυτη αποτυχία της πολιτικής στην Ουκρανία, όπου ο Βαρθολομαίος δεν είχε καν την ευπρέπεια να ζητήσει προστασία των μοναχών της Λαύρας, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί (πρόδρομος μεγαλύτερων προβλημάτων που έρχονται), το Πάσχα του 2025 που πλησιάζει, υποτίθεται κοινό με τους Καθολικούς (και σίγουρα θα προκαλέσει ένα ακόμη Σχίσμα στην Ορθοδοξία), και μυριάδες άλλα ζητήματα είναι βέβαιο ότι θα μετατρέψουν την εναπομείνασα θητεία του στον Πατριαρχικό Θρόνο σε ζωντανή κόλαση…

Η καλύτερη υπηρεσία που ο Πατ. Βαρθολομαίος θα μπορούσε να προσφέρει αυτή τη στιγμή θα ήταν η παραίτησή του. Ο Θεός να μας βοηθήσει όλους. Ο Θεός να βοηθήσει την Ορθοδοξία να βρει τον κατάλληλο διάδοχο… Η δεξαμενή των υποψηφίων είναι ιδιαίτερα στεγνή…

ΥΓ. Η μάχη των Καθηγητών ξεκίνησε: Ένας ακόμη καθηγητής, ο Χρήστος Οικονόμου, του Παν. Θεσσαλονίκης, τα ξέρασε όλα για την καθ. Λάλιου και παίνεσε χωρίς λόγο τον Ελπιδοφόρο. Δήλωσε όμως το αυτονόητο, ότι ο Πατ. Ο Βαρθολομαίος βρέθηκε αρνητικά στο προσκήνιο από την επίθεση του ΕΚ και του Καλμούκου. (Για να διαβάσετε το κείμενό του, ακολουθήστε τον σύνδεσμο στο romfea.gr)