Του Στέλιου Τάτση
Όσο πλησιάζουμε προς την Ανάσταση του Θεανθρώπου το μυαλό μου σαν τρελό φορτηγό άνοιξε τα φτερά του τα μαγικά και παρκάρισε στην μακρινή Αυστραλία στην Μελβούρνη ανέβηκε την ανηφόρα προς τον κόκκινο λόφο και βογγούσε γιατί είχε μετατραπεί σε Γολγοθά, τον ανέβηκε με δυσκολία και έφθασε τελικά στον άλλοτε επίγειο παράδεισο τον οποίον είχε φτιάξει ένα αγνό παληκάρι που πήρε την ευλογία της Παναγιάς για να την υπηρετήσει και εκείνος για να την ευχαριστήσει της έφτιαξε ένα ωραίο περιβόλι ξακουστό σε όλη την Οικουμένη.
Με το που έφθασε δάκρυσε γιατί τα είδε όλα κλειστά, απεριποίητα, σχεδόν παρατημένα. Με το πρώτο δάκρυ, άνοιξε η πόρτα της Εκκλησιάς και μια όμορφη σεμνή γυναίκα με μαντήλι στο κεφάλι παρουσιάστηκε και άρχισε να έρχεται σιγά σογά προς το μέρος μου, με πλησίασε και ενώ εγώ ήμουν νοερός εκείνη με αναγνώρισε, έβαλε το χέρι της στην κεφαλή μου και μου λέγει, γιατί ήλθες μόνος; Που είναι ο αδελφός σου, το παιδί μου, ο Παπά Λευτέρης;
Κατάλαβα πως ζούσα ένα θαύμα, ήταν η Παναγιά. Μέσα στης νύχτας την απόλυτη ησυχία, ένιωσα να με κυριεύει κρύος ιδρώτας και κάτι σαν ηλεκτρισμός να διαπερνά όλο το κορμί μου, καλά Παναγιά μου δεν ξέρεις τι έγινε; Μα και βέβαια γνωρίζω παιδί μου, όμως επειδή ο γιός μου με διαβεβαίωσε πως θα επιστρέψει ενόμιζα ότι ήλθατε μαζί. Όχι Παναγιά μου τις λέγω δεν είναι μαζί μου, εγώ ήλθα γιατί όσο πλησιάζει η Ανάσταση του Γιού Σας, πάντα θυμάται το μεγαλείο του εορτασμού με τις χιλιάδες κόσμο μέσα και έξω από τον Ναό και εκείνες τις στιγμές που με το μήνυμα της Αναστάσεως, το Χριστός Ανέστη ο Παπά Λευτέρης άρπαγε την Καραμπίνα και έριχνε τρείς ντουφεκιές στον αέρα και οι πανέμορφες αυτές εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσω όλων των τηλεοπτικών σταθμών και άλλων μέσων ενημέρωσης, μάλιστα ένας σταθμός με το όνομα Αρβύλα το σατίρισε γι’αυτό και από τότε κυκλοφορεί με μια αρβύλα μόνο.
Με χαίδεψε και μου είπε: “Να πεις του Παπά Λευτέρη να μην στεναχωριέται θα μεσιτεύσω εγώ και πως σύντομα πάλι δικό σας θα γίνει το περιβόλι μου και ο Παπά Λευτέρης θα μείνει για πάντα μαζί μου, κάποια μέρα θα ταφεί εδώ και θα είναι μαζί μου να μου κάνει παρέα στο σπίτι που με βάσανα και κόπους μου έχτισε, μέχρι να έλθει το πλήρωμα του χρόνου για την
Ανάσταση των νεκρών οπότε και ο καθένας θα πάρει την θέση που του αξίζει και για να δείς ότι τα γνωρίζω όλα, σου λέγω εγώ η Δέσποινα του κόσμου πως η Δέσποινά σου είναι κοντά μου και προσεύχεται για όλους σας. Καλή Ανάσταση παιδί μου μου είπε και χάθηκε,
Καλή Ανάσταση ψιθύρισα και ξύπνησα, αμέσως κατάλαβα πως έζησα ένα αληθινό όνειρο , ήταν τόσο αληθινό τόσο παραστατικό που θα το ζω έντονα όσο ο εγκέφαλός μου θα λειτουργεί. Γύρισα το κορμί μου στο άλλο πλευρό και έκανα σκέψεις για το αν κάποτε αυτό το όνειρο γίνει πραγματικότητα και η καραμπίνα του Παπά Λευτέρη Κελαηδίσει το Χριστός Ανέστη εκεί στον όμορφο κόκκινο λόφο στο ξακουστό πλέον περιβόλι της Παναγιάς της Καμαριανής και εγώ από όπου και να βρίσκομαι να απολαμβάνω τις όμορφες εικόνες.
Καλή Ανάσταση Αδέλφια
Μερικές σκέψεις για την κοινότητα του Γκρίνπορτ
Όλα γίνονται για τον παρά και το βόλεμα ημετέρων και θα συμβαίνουν όσο θα βρωμάει η κεφαλή που απλώνεται και στα μέλη του σώματος. Ήξερα έναν Παπά που έλεγε: ”Οταν βρείς
τον υπεύθυνο και ξέρεις να τον μπουκώνεις…. με παχιά φάκελα ….( όχι φακελάκια) δεν σε κουνάει κανένας από την θέση σου είναι η μαγική συνταγή. Ένα από τα προβλήματα είναι αυτό, μετά είναι τα περιουσιακά στοιχεία της κοινότητας που η καφαλή τα θέλει όλα δικά της.
Γνωρίζω την κοινότητα έχω εκκλησιαστεί αρκετές φορές και είδα από κοντά την αγάπη του κόσμου προς τον Παπά ο οποίος με το έργο του είχε αποσπάσει την εκτίμηση όλων. Αν είναι αλήθεια ότι έδιωξε ο καινούργιος Παπάς τις δυο γυναίκες για να βάλλει τις αδελφές του
ειλικρινά στέκομαι εδώ και δεν θέλω άλλες αποδείξεις. Με αυτό τον τρόπο έδειξε τον
χαρακτήρα του και για να επανέλθει η αγάπη στην κοινότητα θα πρέπει να φύγει ο διορισμένος νέος Παπάς και να επιστρέψει ο προηγούμενος και να υπηρετήσει την κοινότητά του την πρόοδον της οποίας έχτισε ο ίδιος με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα και τρόπο του.
Δυστυχώς είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας η μανία απόκτησης χρήματος στον Εκκλησιαστικό χώρο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Οι Μεγαλόσχημοι τοποθετούν
παντού τσιράκια τους για να αρμέγουν τις Εκκλησίες και το ποίμνιό τους, σε τέτοιο σημείο
που πολλές κοινότητες αδυνατούν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους. Υπάρχουν και
απειλές μάλιστα προς τους κληρικούς ότι θα τους μεταθέσουν αν δεν πληρωθούν οι ετήσιες συνδρομές. Φημολογείται πως ένας όροφος της Αρχιεπισκοπής έχει μετατραπεί σε δωμάτια και μένουν τα τσιράκια που έρχονται από την Τουρκία, αν αυτό αληθεύει, το μέλλον μας αν δεν επέμβει ο ίδιος ο Θεός είναι απρόβλεπτο, ειδικά για τους νέους μας οι οποίοι θα το δούν σαν ευκαιρία απόδρασης.
Όταν θέλει ο Παπάς να δώσει εργασία στις αδελφές του καλά θα κάνει να πάει ν’ανοίξει μια
ταβέρνα και να τις κάνει σερβιτόρες. Αύριο ο Χριστός με την είσοδό του στην Ιερουσαλήμ επί πόλου όνου θα μας διδάξει το Μεγαλείο της ταπείνωσης και οι Μεγαλόσχημοι μας διδάσκουν ακριβώς το αντίθετο, πηγαινοέρχονται για ψύλλου πήδημα στο Φανάρι, την Αθήνα και αλλού ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ παρακαλώ. Έτσι είναι φίλες και φίλοι, σε ξένο κώλο βάρα όσες ξυλιές θέλεις…….
