EDITOR’S NOTE: This the best, most comprehensive, analysis of the chaotic election results in Greece that I have read by someone (Maria Negreponti-Delivani – link for her bio) distinguished for her wide education and her courage… Enjoy it below in English and Greek.
===================
Interpreting the incomprehensible election results
Blatant discrepancy between the election result and the Greek reality of the last four years
The recent election results preclude logical and generalized interpretations in principle. It is, indeed, chaos, as one interpretation is canceled out by the next. However, I will try to shed some light:
By Maria Negrepontis-Delivanis
The first finding regards the existence of a glaring discrepancy between the election result and the Greek reality of the last four years.
Indeed, one wonders with what reasoning the government of the previous four years was rewarded, and indeed with a higher percentage than the previous one, given that none of the basic problems, national, economic, European, and international, were satisfactorily addressed or resolved.
The blunders of the governing party far exceeded the inevitable human errors, touching in several cases into impermissible inadequacy, as in the tragic train accident of Tempe, as in the untouchable servitude in the miserable content of the memoranda, as in the willing dispossession of public wealth, as in the failure to receive direct measures to deal with the demographic problem, such as the baseless acceptance of the hypothesis of a sustainable economy even though it is 85% based on tourism, such as the fanatical application of neoliberalism, such as the substantial abandonment of the claim of German debts, such as the fanatical support of Western positions in the war of Ukraine, as in the extensive wiretapping etc.
It is, of course, a fact that the mainstream media were showing alleged government successes, hiding or distorting essential details, just in case. However, in my judgment, it is ungrateful and destructive to accept the argument that the majority of Greeks could not perceive that everything was collapsing and, therefore to embrace the falsified image of reality, which the systemic media had permanently posted. And this is because the reaction against the ill-fated was obvious and constantly increasing.
Taxi drivers, considered well-informed about the prevailing climate due to their exposure to customers of all income classes, have been the first to seek conversation in recent times in order to convey their customers’ pent-up dissatisfaction and competitive anticipation for elections, from which they expected the desired upheaval.
In addition, the political, economic, geopolitical analyses, and not only in the daily and periodical press but also in non-systemic channels and radio broadcasts, had clearly intensified in recent times, highlighting the impasses of our country, in all sectors and underlining the need for political change.
But how was this reaction digested?
Let me note, in principle, that this unusual election result, which was justifiably not possible to record by the prognosticators, encourages intense conspiracy theory about widespread fraud. However, I will not consider it, not only because I believe that the difficulty of implementing it in principle precludes it, not only because if it were possible, it would have been implemented in 2015 as well, to avoid the unwelcome change of No to Yes, not only because they would take care not to make the result seem so incredible, but also because it is unproven. However, the rapid spread of this case risks creating anomalies and instabilities over the next four years, even though no opposition party has invoked it.
Thus leaving out the possibility of fraud, one of the leading possible interpretations of this in principle inexplicable situation, alone or in combination with others, is the substantial lack of opposition to our country’s major and minor problems. With few exceptions, the opposition has been non-existent in the past four years, so its inaction has re-charged memories of the treacherous Prespa and No-turned-Yes deal.
The programs, moreover, for changes of the opposition were not sufficiently worked out, they were clearly unfeasible and above all they did not include the attempt to solve basic problems for the survival of Greece, such as the imperative need to improve the terms of the memorandums, such as the demand to claim the of German debts, such as adopting a more independent foreign policy, such as planning a long-term development policy. Consequently, the desire of a large part of the people for change proved to be unacknowledged, something that seems to have become conscious as the polls approached.
Voters’ awareness of the absence of politicians who could inspire confidence that they could bring about the required changes seems to have led them to the following two assumptions:
First that, under existing conditions, the obsession with implementing changes is extremely dangerous, and should be abandoned and
secondly, that there is at present no hope of better conditions in the next four years, and therefore we remain in the gloom.
In summary, the voters operated on the basis of the assumption that, essentially, there is no opponent against Mr. Mitsotakis, while on the contrary the predictions of the election result fell out because they were based on the existence of a top reaction of a large part of the voters, but did not take into account the non-existence of these, who would undertake to deal with it.
The question, of course, is how this torrential popular reaction will be controlled, which everything seems to intensify, due to the adverse international, European and Greek developments, in the immediate future. First, the return to harsh austerity, which will automatically render the relevant Prime Ministerial announcements inapplicable.
=============
Ερμηνεύοντας τα ακατανόητα εκλογικά αποτελέσματα
Κραυγαλέα ασυμφωνία ανάμεσα στο εκλογικό αποτέλεσμα και στην ελληνική πραγματικότητα της τελευταίας τετραετίας
Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα αποκλείουν καταρχήν λογικές και γενικευμένες ερμηνείες. Πρόκειται, όντως, για χάος, καθώς η μία ερμηνεία ακυρώνεται από την αμέσως επόμενη. Ωστόσο, θα προσπαθήσω να ρίξω κάποιο φως:
Η πρώτη διαπίστωση αφορά την ύπαρξη κραυγαλέας ασυμφωνίας ανάμεσα στο εκλογικό αποτέλεσμα και στην ελληνική πραγματικότητα της τελευταίας τετραετίας.
Πράγματι, διερωτάται κανείς με ποιο σκεπτικό ανταμείφθηκε η κυβέρνηση της προηγούμενης τετραετίας, και μάλιστα με ποσοστό ανώτερο του προηγούμενου, δεδομένου ότι ουδέν από τα βασικά προβλήματα, εθνικά, οικονομικά, ευρωπαϊκά και διεθνή έτυχαν ικανοποιητικής αντιμετώπισης ή επίλυσης.
Τα ατοπήματα των κρατούντων υπερέβησαν κατά πολύ τα αναπόφευκτα ανθρώπινα λάθη, αγγίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις ανεπίτρεπτη ανεπάρκεια, όπως στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, όπως στην αγόγγυστη υποτέλεια στο άθλιο περιεχόμενο των μνημονίων, όπως στην πρόθυμη εκποίηση του δημόσιου πλούτου, όπως στη μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, όπως στην αβάσιμη αποδοχή της υπόθεσης βιώσιμης οικονομίας παρότι βασίζεται κατά 85% στον τουρισμό, όπως στη φανατική εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, όπως στην ουσιαστική απεμπόληση της διεκδίκησης των γερμανικών χρεών, όπως στη φανατική εξυπηρέτηση των δυτικών θέσεων στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως στις εκτεταμένες υποκλοπές κ.ο.κ..
Είναι, βέβαια, γεγονός ότι τα συστημικά ΜΜΕ εμφάνιζαν δήθεν κυβερνητικές επιτυχίες, αποκρύπτοντας ή αλλοιώνοντας σημαντικές λεπτομέρειες, για κάθε περίπτωση. Ωστόσο, κατά την κρίση μου, είναι άχαρη όσο και καταστροφική η αποδοχή του επιχειρήματος ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν ανίκανη να αντιληφθεί ότι τα πάντα κατέρρεαν και συνεπώς να ενστερνιστεί την παραποιημένη εικόνα της πραγματικότητας, που είχαν μονίμως αναρτημένη τα συστημικά ΜΜΕ. Και τούτο διότι η αντίδραση εναντίον των κακώς εχόντων ήταν εμφανής και διαχρονικά ανερχόμενη.
Πρώτοι οι ταξιτζήδες, που θεωρούνται καλά πληροφορημένοι για το εκάστοτε κλίμα που επικρατεί, λόγω του ότι έρχονται σε επαφή με πελάτες όλων των εισοδηματικών τάξεων, τον τελευταίο καιρό επεδίωκαν συζήτηση, προκειμένου να μεταφέρουν την έντονα επικρατούσα δυσαρέσκεια των πελατών τους και την εναγώνια προσμονή τους για εκλογές, από τις οποίες ανέμεναν την επιθυμητή ανατροπή.
Επιπλέον, οι αναλύσεις πολιτικές, οικονομικές, γεωπολιτικές, και όχι μόνο στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο αλλά και σε μη συστημικά κανάλια και ραδιοφωνικές εκπομπές είχαν, σαφώς, εντατικοποιηθεί τον τελευταίο καιρό, προβάλλοντας τα αδιέξοδα της χώρας μας, σε όλους τους τομείς και υπογραμμίζοντας την ανάγκη πολιτικής αλλαγής.
Αλλά πως καταχωνιάστηκε αυτή η αντίδραση;
Να παρατηρήσω, καταρχήν, ότι το αλλοπρόσαλλο αυτό εκλογικό αποτέλεσμα, που δικαιολογημένα δεν κατέστη δυνατόν να καταγραφεί από τα προγνωστικά, ενθαρρύνει έντονη συνωμοσιολογία, περί εκτεταμένης νοθείας. Δεν θα σταθώ ωστόσο εδώ, όχι μόνο επειδή αποτελεί πεποίθησή μου ότι η δυσκολία εφαρμογής της καταρχήν την αποκλείει, όχι μόνο γιατί αν ήταν εφικτή θα είχε εφαρμοστεί και το 2015, προκειμένου να αποφευχθεί η άγαρμπη μεταβολή του Οχι σε Ναι, όχι μόνο γιατί θα φρόντιζαν να μην φαίνεται τόσο απίστευτο το αποτέλεσμα, αλλά και γιατί είναι αναπόδεικτη. Δεν παύει, ωστόσο, η ταχεία όπως φαίνεται διασπορά αυτής της υπόθεσης να κινδυνεύει να δημιουργήσει ανωμαλίες και αστάθειες στο διάστημα της προσεχούς τετραετίας, παρότι προς το παρόν κανένα αντιπολιτευόμενο κόμμα δεν την έχει επικαλεστεί.
Αφήνοντας, έτσι, έξω, την πιθανότητα νοθείας, μια από τις κορυφαίες πιθανές ερμηνείες αυτής της καταρχήν ανεξήγητης κατάστασης, μεμονωμένη ή σε συνδυασμό και με άλλες, είναι η ουσιαστική έλλειψη αντιπολίτευσης στα μεγάλα και στα μικρότερα προβλήματα της πατρίδας μας. Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, η αντιπολίτευση ήταν ανύπαρκτη στην τετραετία που πέρασε, έτσι που η αδράνειά της επαναφόρτιζε μνήμες της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών και του Οχι που έγινε Ναι.
Τα προγράμματα, εξάλλου, για αλλαγές της αντιπολίτευσης δεν ήταν αρκετά δουλεμένα, ήταν εμφανώς μη πραγματοποιήσιμα και πάνω από όλα δεν περιλάμβαναν την προσπάθεια επίλυσης βασικών προβλημάτων για την επιβίωση της Ελλάδας, όπως η επιτακτική ανάγκη βελτίωσης των όρων των μνημονίων, όπως η απαίτηση διεκδίκησης των γερμανικών χρεών, όπως η υιοθέτηση μιας πιο ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, όπως ο σχεδιασμός μιας μακρόχρονης αναπτυξιακής πολιτικής. Συνεπώς, η επιθυμία μεγάλου τμήματος του λαού για αλλαγή αποδείχθηκε χωρίς αποδέκτη, κάτι που όπως φαίνεται έγινε συνειδητό όσο πλησίαζαν οι κάλπες.
Η συνειδητοποίηση των ψηφοφόρων, σχετικά με την ανυπαρξία πολιτικών, που να εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι θα μπορούσαν να φέρουν σε αίσιο πέρας τις απαιτούμενες αλλαγές, φαίνεται να τους οδήγησε στις ακόλουθες δύο παραδοχές:
- πρώτον ότι, με τις υπάρχουσες συνθήκες, η εμμονή στην υλοποίηση αλλαγών είναι άκρως επικίνδυνη, και θα πρέπει να εγκαταλειφθεί και
- δεύτερον, ότι δεν υπάρχει προς το παρόν ελπίδα για καλύτερες συνθήκες στην προσεχή τετραετία, και συνεπώς παραμένουμε στην καταχνιά.
Συνοπτικά, οι ψηφοφόροι λειτούργησαν με βάση την παραδοχή ότι, ουσιαστικά, δεν υπάρχει αντίπαλος εναντίον του κ.Μητσοτάκη, ενώ αντιθέτως τα προγνωστικά του εκλογικού αποτελέσματος έπεσαν έξω επειδή βασίστηκαν στην ύπαρξη κορυφαίας αντίδρασης μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων, αλλά δεν έλαβαν υπόψη την ανυπαρξία αυτών, που θα αναλάμβαναν να την αντιμετωπίσουν.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι πως θα ελεγχθεί αυτή η χειμαρρώδης λαϊκή αντίδραση, που όπως όλα δείχνουν θα εντατικοποιηθεί, λόγω των δυσμενών διεθνών, ευρωπαϊκών και ελληνικών εξελίξεων, στο άμεσα προσεχές μέλλον. Με πρώτη την επάνοδο σε σκληρή λιτότητα, που θα καταστήσει αυτόματα μη εφαρμόσιμες τις σχετικές πρωθυπουργικές εξαγγελίες.
