EDITOR’S NOTE: In Washington DC, they keep hallucinating that Erdogan’s Turkey could be lured back to the Western camp – they even dream that Turkey would return to the IMF for financial assistance! The fact that this is considered is clear proof of how out of touch the Washington governing elites are…  The author of this otherwise interesting article refuses to explain in what other ways the American Government would entice Erdogan to keep closer ties with the West – except for the F-16s that Turkey wants and demands… And so we Greeks have to keep worrying that a deal is in the works for different schemes of joint exploitation for the hydrocarbons of the Eastern Mediterranean… Especially when we know that a known traitor like Mitsotakis will likely be in charge in Greece for the next few years…

BELOW THE ARTICLE IN ENGLISH AND IN GREEK

==============

What would Turkish foreign policy look like under a third Erdogan term?

By Cinan Ciddi – washingtonexaminer.com

Turkish voters will decide on Sunday who will lead Turkey as president for the next five years. If the widely expected comes to pass, that person will be Recep Tayyip Erdogan, who has governed the country since 2003. He narrowly missed the 50% threshold on the first round of voting that would have landed him the presidency on May 14.

If he is elected, many Western leaders are wondering whether they will get more of the anti-Western and abrasive Erdogan they have come to know or whether he will adopt a more conciliatory stance. In short, if Erdogan wins, how is he likely to comport himself on the world stage?

So far, we have several clues. Last week, Erdogan gave a rare interview to CNN International, in which he emphasized his interest in working with the Biden administration, or “whoever” is in office. Ankara’s relationship with Washington is increasingly strained under the Biden administration, mainly as a result of congressional and administration objections to Erdogan’s policy pursuits. Turkey continues to hold on to an S-400 missile defense system, acquired from Russia, which resulted in Ankara’s dismissal from the F-35 program.

While Turkey has been helpful in the Ukrainian conflict, Washington’s desire, as in the case with the majority of the Western alliance, would be for Turkey to join the sanctions regime against Russian President Vladimir Putin. They would also like Erdogan to ratify Sweden’s NATO membership soon. But independent of any one policy portfolio, Turkey’s allies would simply like Erdogan to be less hostile in rhetoric and posture — as routinely witnessed in the country’s approach to Greece and Cyprus in the eastern Mediterranean.

Overall, expectations should be kept somewhere between cautious optimism to cautious pessimism. In his CNN interview, Erdogan maintained his defiant stance that Turkey would not give up the S-400s. He also highlighted his desire to maintain a “balanced” approach toward Russia, one that is likely to see Turkey’s efforts to facilitate Ukrainian grain shipments to regional markets, as well as crucial weapons sales to Kyiv. One should not expect Turkey to join the tough sanctions regime on Moscow, simply because doing so would heavily damage Turkey’s already fragile economy. This does not appear to present a positive future.

On the other hand, it is possible that Erdogan could backtrack on the S-400s. A few weeks ago, Erdogan’s spokesman, Ibrahim Kalin, visited Washington and hinted at such a possibility. Since then, Turkish officials have collaborated with U.S. Treasury officials to sanction several persons and companies inside of Turkey, known to have ties to the Islamic State group.

Following the May 28 runoff election, many economists fear that Turkey’s economy will need international assistance to stabilize it, possibly indicating that Erdogan may call upon U.S. support to approach the International Monetary Fund. Although Turkey has been kicked out of the F-35 program, it still desires to purchase new F-16 jets. For these reasons, we may also see a move to ratify Sweden’s accession to NATO, which the U.S. and other NATO allies have long desired.

Such a thaw could be interpreted as a “reset” with Washington and should be accepted and built upon. It would also be in keeping with Erdogan’s attempts to rebuild relationships with regional powers such as Syria, Israel, and Egypt, all examples where Erdogan is seeking to mend ties. For this to happen, however, Erdogan will have to deliver.

A possible, even likely, impediment to this rapprochement would be for Erdogan to follow up on his election campaign rhetoric, which routinely emphasizes Turkey’s newfound independence on the world stage. This narrative, which Erdogan drives on a daily basis, underlines Turkey’s strong homegrown defense industry, regional and global diplomatic reach, and the confidence that comes with working with partners such as Russia to achieve its national goals.

This is a posture that downplays Turkey’s “need” to work with the West and possibly a signal to Washington that if Turkey does not get what it wants from the U.S. soon — read: F-16s — then Erdogan will be “forced” to procure vital defense acquisitions from alternative sources. The Biden administration is aware of this perspective and wishes to avoid such an eventuality.

Sinan Ciddi (@SinanCiddi) is a nonresident senior fellow at the Foundation for Defense of Democracies, in which he contributes to FDD’s Turkey Program and Center on Military and Political Power.

======================

Washington Examiner: Πώς θα έμοιαζε η τουρκική εξωτερική πολιτική σε μια τρίτη θητεία του Ταγίπ Ερντογάν

Το περιοδικό Washington Examiner δημοσιεύει άρθρο γνώμης του Sinan Ciddi (συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης Foundation for Defense of Democracies και του Center on Military and Political Power), αναφορικά με την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει η Τουρκία στο πλαίσιο μιας διαφαινόμενης τρίτης θητείας του ταγίπ Ερντογάν (Erdogan).
Ο συντάκτης, αφού παρουσιάζει τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών σημειώνοντας την σχεδόν σίγουρη επανεκλογή του Erdogan, γράφει ότι πολλοί δυτικοί ηγέτες αναρωτιούνται αν θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν περισσότερο αντιδυτικό και επιθετικό πρόεδρο της Τουρκίαςn που έχουν γνωρίσει ή αν αυτός θα υιοθετήσει μια πιο συμφιλιωτική στάση.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Erdogan παραχώρησε μια σπάνια συνέντευξη στο CNN International, στην οποία τόνισε το ενδιαφέρον του να συνεργαστεί με την Διοίκηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν (Biden) ή «όποιον» βρίσκεται στην εξουσία.
Η σχέση της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον καθίσταται ολοένα και πιο τεταμένη υπό την κυβέρνηση του κ. Biden, κυρίως ως αποτέλεσμα των αντιρρήσεων του Κογκρέσου και της Διοίκησης στις πολιτικές επιδιώξεις του Erdogan. Η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας των S-400 το οποίο αποκτήθηκε από τη Ρωσία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της Άγκυρας από το πρόγραμμα των F-35.
Ενώ η Τουρκία βοήθησε στην ουκρανική σύγκρουση, η επιθυμία της Ουάσιγκτον, όπως και της πλειοψηφίας της δυτικής συμμαχίας, θα ήταν να ενταχθεί η Τουρκία στο καθεστώς κυρώσεων κατά του Ρώσου Προέδρου Putin. Θα ήθελαν, επίσης, να επικυρώσει ο Erdogan, σύντομα, την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Αλλά, ανεξάρτητα από την πολιτική που ακολουθεί ο καθένας, οι σύμμαχοι της Τουρκίας θα ήθελαν απλώς ο Erdogan να είναι λιγότερο εχθρικός όσον αφορά τη ρητορική και τη στάση, και σε σχέση με την προσέγγιση του απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συνολικά, οι προσδοκίες πρέπει να κυμαίνονται κάπου μεταξύ μιας επιφυλακτικής αισιοδοξίας και μιας επιφυλακτικής απαισιοδοξίας. Στη συνέντευξή του στο CNN, ο Erdogan επανέλαβε την προκλητική του θέση ότι η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τους S-400.
Τόνισε επίσης την επιθυμία του να διατηρήσει μια «ισορροπημένη» προσέγγιση απέναντι στη Ρωσία, μια προσέγγιση η οποία να περιλαμβάνει τις προσπάθειες της Τουρκίας να διευκολύνει τις αποστολές ουκρανικών σιτηρών στις περιφερειακές αγορές αλλά και τις σημαντικές πωλήσεις όπλων στο Κίεβο.
Δεν πρέπει να περιμένουμε από την Τουρκία να ενταχθεί στο καθεστώς σκληρών κυρώσεων κατά της Μόσχας, απλώς και μόνο επειδή κάτι τέτοιο θα έβλαπτε, σε μεγάλο βαθμό, την ήδη εύθραυστη Οικονομία της Τουρκίας.
Από την άλλη πλευρά, είναι πιθανό ο Erdogan να κάνει πίσω για τους S-400. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο εκπρόσωπος του Erdogan, ο Ιμπραϊμ Καλιν (Ibrahim Kalin), επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον και υπαινίχθηκε μια τέτοια πιθανότητα.
Έκτοτε, Τούρκοι αξιωματούχοι συνεργάστηκαν με αξιωματούχους του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ για να επιβάλουν κυρώσεις σε πολλά πρόσωπα και εταιρείες εντός της Τουρκίας που είναι γνωστό ότι έχουν δεσμούς με το Ισλαμικό Κράτος.
Μετά τον δεύτερο γύρο των εκλογών της 28ης Μαΐου, πολλοί οικονομολόγοι φοβούνται ότι η Οικονομία της Τουρκίας θα χρειαστεί διεθνή βοήθεια για να σταθεροποιηθεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Erdogan μπορεί να ζητήσει την στήριξη των ΗΠΑ για να προσεγγίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αν και η Τουρκία έχει αποβληθεί από το πρόγραμμα των F-35, εξακολουθεί να επιθυμεί να αγοράσει νέα αεροσκάφη F-16. Για αυτούς τους λόγους, μπορεί επίσης να δούμε μια κίνηση για την επικύρωση της προσχώρησης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την οποία οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ επιθυμούσαν εδώ και καιρό.
Ένα τέτοιο «ξεπάγωμα» (σ.σ. των σχέσεων) θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως «επαναπροσδιορισμός» (σ.σ. των σχέσεων) με την Ουάσιγκτον, θα πρέπει να γίνει αποδεκτό και να αποτελέσει μία βάση οικοδόμησης.
Θα ήταν επίσης σύμφωνο προς τις προσπάθειες του Erdogan να ανοικοδομήσει τις σχέσεις με περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Συρία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, χώρες με τις οποίες ο Erdogan επιδιώκει να επιδιορθώσει τις σχέσεις. Για να συμβεί αυτό, όμως, ο Erdogan θα πρέπει να προχωρήσει σε απτά αποτελέσματα.
Ένα πιθανό, ακόμη, εμπόδιο σε αυτή την προσέγγιση θα ήταν ο Erdogan να δώσει συνέχεια στη ρητορική του, κατά την προεκλογική εκστρατεία, η οποία τονίζει, συνήθως, τη νέα ανεξαρτησία της Τουρκίας στην παγκόσμια σκηνή.
Αυτό το αφήγημα, το οποίο ο Erdogan χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση, υπογραμμίζει την ισχυρή εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, την περιφερειακή και παγκόσμια διπλωματική εμβέλεια και την εμπιστοσύνη που προκύπτει από τη συνεργασία με εταίρους όπως η Ρωσία για την επίτευξη των εθνικών της στόχων.
Αυτή είναι μια στάση που υποβαθμίζει την «ανάγκη» της Τουρκίας να συνεργαστεί με τη Δύση και πιθανώς ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον ότι εάν η Τουρκία δεν πάρει αυτό που θέλει από τις ΗΠΑ σύντομα -ειδικά τα F-16- τότε ο Erdogan θα «αναγκαστεί» να προμηθευτεί ζωτικής σημασίας αμυντικά συστήματα από εναλλακτικές πηγές.
Η Διοίκηση Biden, έχει επίγνωση αυτής της προοπτικής και επιθυμεί να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καταλήγει το άρθρο.
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com