Α. Απάντηση σε επιστολή του Μ. Βεληβασάκη (σύνδεσμος εδώ).

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου Μανώλη. Αυτό που ζούσαμε παλαιότερα δεν υπάρχει πλέον. Αμφότερες οι πλευρές είναι κουρασμένες και αδιάφορες, οι στρατηγοί λιγόστεψαν και οι στρατιώτες διαλυμένοι. Θα πρέπει να βρούμε άλλες μεθόδους επικοινωνίας και δράσης εντός και εκτός ομογένειας, περισσότερο όμως εντός, διότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τους νέους μας από του να συνεχίσουν να παραλάβουν την σκυτάλη από εμάς, διότι όταν δεν υπάρχει συνέχεια, όλα είναι μάταια. Πρέπει να επινοήσουμε προγράμματα. Π.χ εφέτος ο Κοραής μεταξύ όλων των άλλων έκανε κάτι το πρωτότυπο και εντελώς διαφορετικό και πολύ όμορφο, χρηματοδότησε την παραμονή 30 φοιτητών από το Πανεπιστήμιο NYU για τρείς μέρες στη Χίο , όλοι τους έφυγαν κατά ενθουσιασμένοι από όλες τις απόψεις, ενδιαίτηση, περιήγηση και γενικά έζησαν όμορφες στιγμές από την Χιώτικη φιλοξενία.

Τα παιδιά αυτά έμαθαν πάρα πολλά, γνώρισαν τος θηριωδίες των Τούρκων, τον Αδαμάντιο Κοραή και τη σχέση του με τον Πρόεδρο Τζέφερσον, γνώρισαν πολλά Βυζαντινά μνημεία, την Μαστίχα, την όμορφη φύση και τις αμέτρητες παραλίες, άκουσαν τα κοκόρια που φώναζαν απέναντι στον Τουρκικό Τσεσμέ, και τώρα πλέον γνωρίζουν πόσο κοντά είμαστε με την Τουρκία και εάν κάποιο απ’αυτά τα παιδιά βρεθεί σε νευραλγική κυβερνητική θέση της
Washington υπάρχει η ελπίδα να βοηθήσει όχι μόνο την Χίο αλλά όλη την Ελλάδα, διότι
αυτό το μικρό διάστημα της επίσκεψής του στο νησί απέκτησε μια εμπειρία και μια ειδική σχέση.

Πάνω σ’αυτόν τον τομέα να εργαστούμε και μαζί με τα Αμερικανόπουλα να στέλνουμε
συνοδούς δικά μας παιδιά από την ομογένεια. Ήταν μια όμορφη και πολύ έξυπνη ιδέα του
Γιάννη του Στρατάκη ( Σύμβουλος) την οποίαν αξιοποιήσαμε ομόφωνα ο Πρόεδρος και το το Δ. Συμβούλιο.

Αγαπητέ Μανώλη, πρέπει να οργανώσουμε ένα ομογενειακό Thing Tank που θα επεξεργάζεται προγράμματα που θα ωφελήσουν την Ομογένεια και την Πατρίδα. Πολλά από τα εκατομμύρια των διαφόρων Αρχοντικών οργανώσεων δυστυχώς όχι μόνο πάνε χαμένα, αλλά (και το λέγω με τα λύπης μου) αλλά φθάνουν σε εχθρικά…. χέρια. Εάν σωθεί η ανά τον κόσμο Ομογένεια διατηρώντας την Ελληνικότητά της, ότι και να συμβεί στην Πατρίδα ο Ελληνισμός θα σωθεί.

Βρίσκομαι στη Χίο και απολαμβάνω τους καρπούς των κόπων μου, χωρίς να παραλείπω να παρακολουθώ τα τεκτενόμενα, τα καλά αλλά και τα Καραγκιοζιλίκια του Φαναριού και της
Μητρόπολις Νέας Υόρκης. Αμφότερα προχωρούν χωρίς φρένα προς την κατηφόρα.

ΦΩΤΟ: O πανέμορφος Λιλικάς όπου παραθερίζει ο κάπτεν Τάτσης…

========================

Β. Περί Ομοφυλοφίλων…

Τελευταία πολύς λόγος γίνεται για τους Ομοφυλόφιλους, αυτό δεν είναι φυσικά κάτι το καινούργιο, το καινούργιο είναι ότι επιδιώκεται η υπερβολική προώθηση και δημιουργούν
ανεπίτρεπτη εικόνα για τους ίδιους. Αν δεν αποδεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είμαστε ποτέ  δεν θα έχουμε Ειρήνη και με τον εαυτό μας και με τους άλλους συνανθρώπους μας.
Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η σεξουαλικότητά μας αλλά το έργο μας σαν κοινωνικά όντα σε μια πολύμορφη κοινωνία. Ο Καβάφης ούτε στιγματίστηκε, ούτε έγινε γνωστός για το φύλο του, έγινε Οικουμενικός ποιητής και συγγραφέας από το έργο του. Ο ίδιος μας άνοιξε τον δύσκολο δρόμο προς την Ιθάκη, όπως έκανε ο Χριστός για τον Παράδεισο, όταν τα καταφέρουμε και φθάσουμε στον προορισμό μας αυτή είναι η καλύτερη, η πιο γλυκιά γεύση και ικανοποίηση.
Καλή διαδρομή και περισυλλογή προς τον Δεκαπενταύγουστο . Η νηστεία δεν είναι υποχρεωτική, όμως είναι μια άσκηση εγκράτειας και επιβολής στον εαυτό μας και αν το καταφέρουμε θα γευθούμε την όμορφη γεύση της διαφορετικότητας και έτσι θα νιώσουμε
την αγκαλιά της Παναγιάς εκεί που η Αγάπη δεν έχει όρια.

Αμήν

 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here