ΛΕΖΑΝΤΑ ΚΥΡΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: O υφυπουργός Α.Διαματάρης δίνει το …φιλί του Ιούδα στον πρώην Αρχ.Δημήτριο…
Του Στέλιου Τάτση
Σήμερα ήταν βροχαριά και δεν πήγα στη λίμνη και δεν είδα τις αγαπημένες μου πάπιες. Πήγα όμως αλλού που είδα κάποιον που έκανε την πάπια…. Οι λαϊκές μας παροιμίες, πόση σοφία έχουν και πόσο αληθινές αποδεικνύονται. Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται. Κουστούμι που δε χωράς καλύτερα μην το φοράς (το τελευταίο είναι δικό μου).
Πήγα να τιμήσω την μνήμη ενός αδικοχαμένου νέου που έφυγε πρόσφατα από τη
ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών. Ο Γιάννης ήταν γιός των καλών μου φίλων, του Νώντα και της Ελένης. Το μνημόσυνο έγινε στην κοινότητα της Αναστάσεως στο Brookville του Long Island, που όπως έχω ξαναγράψει, είναι μία από τις τρείς αγαπημένες μου κοινότητες. Οπως και την προηγούμενη φορά βρέθηκα και πάλι πρό εκπλήξεων. Παρών και λειτουργός ο
πρώην Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο οποίος μου είναι αγαπητός και ιδιαίτερα συμπαθής. Κάθε φορά που τον βλέπω, νομίζω πως αντικρίζω μία αγία μορφή, μου θυμίζει τον Άγιο Νεκτάριο που τον κατηγόρησαν ασύστολα και ψευδώς, που όμως στο τέλος όλα απεδείχθησαν πως ήταν φούσκες εμπαθών ανθρώπων οι οποίες έσκασαν τελικά στα μούτρα τους και εκείνος συνετάχθη εις τον χορό των Αγίων. Από πλευράς ιερατείου ήταν και ο ιερεύς κ. Σιταράς, υπεύθυνος της Ακαδημίας Αγίου Βασιλείου όπου στεγάζονται ορφανά η παιδιά προβληματικών οικογενειών. Κατάγεται από τη Χίο αλλά δεν ξέρω αν είναι Χιώτης η Καρδαμυλιώτης… Οικοδεσπότης τους ο εξαίρετος Πατήρ Παντελεήμων, ιερατικός πλέον
προϊστάμενος της Κοινότητας με την βούλα του νέου, νέου μας Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου.
Στην Αρχιερατική λειτουργία, παρευρέθησαν, ο Υφυπουργός απόδημου Ελληνισμού και (πρώην;) εκδότης του Εθνικού Κήρυκα κ. Αντώνης Διαματάρης, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Νέα Υόρκη κ. Κων/τίνος Κούτρας και ο πρώην Πρόξενος της Ελλάδος στην Νέα Υόρκη κ. Κούβαρης ο οποίος είναι υπεύθυνος του διπλωματικού γραφείου του υφυπουργού. Ωραία η Λειτουργία, ωραία και η ομιλία του Δημητρίου που ήταν γύρω από την ευαγγελική περικοπή του πλούσιου Αρχοντα, (αυτό για μένα δεν ήταν σύμπτωση αλλά η παρουσία του ίδιου του Χριστού στην κατάλληλη στιγμή).
Ρώτησε, λέγει η ευαγγελική περικοπή τον Χριστό, ένας πλούσιος Άρχοντας: “Τι πρέπει να κάνω Κύριε για να κληρονομήσω την αιώνιο ζώήν;” Και ο Χριστός του απήντησε: “ Να τηρείς τις δέκα εντολές”… Μα αυτό το κάνω από νέος, Κύριε. Και τότε ο Χριστός, που γνώριζε ότι είναι πλούσιος, του απάντησε. “Πούλησε όλα τα υπαρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς”. Με το που το άκουσε ο Άρχοντας, έπεσε σε κατάθλιψη. Μόλις τον είδε
ο Χριστός έτσι λυπημένο του είπε, πως δύσκολα αυτοί που έχουν πολλά χρήματα, ας είναι και ΑΡΧΟΝΤΕΣ θα μπορέσουν να εισέλθουν εις την βασιλείαν του Θεού. Είναι λέγει ευκολότερα να περάσεις την καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά ο πλούσιος να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού, ας είναι και ΑΡΧΟΝΤΑΣ… Και όσοι τον άκουσαν, ρώτησαν: “Tότε πως μπορεί να σωθεί κάποιος;” Εκείνος τους απάντησε: “Τα αδύνατα
παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εισίν”.
Λίγο πριν τελειώσει η θεία λειτουργία ο Πατήρ Παντελεήμων ευχαρίστησε τον Πατέρα Σιταρά, και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο τον οποίον απεκάλεσε “Πατέρα του”, αφού στο πλευρό του υπηρέτησε για 20 χρόνια ως Αρχιδιάκονος της Αρχιεπισκοπής. Παρουσίασε επίσης και τους διπλωμάτες που προανέφερα και τους ευχαρίστησε που παρευρέθησαν μετά των συζύγων των εις την κοινότητα. Στη συνέχεια παρακάλεσε τον Υφυπουργό να πεί δυό λόγια. Πήρε αυτός τον λόγο και με γλαφυρά λόγια, έπλεξε το εγκώμιο του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, ο οποίος τον κοιτούσε με απορία… Οση ώρα αναφερόταν στον Γέροντα, εγώ έχανα την γη κάτω από τα πόδια μου, γνώριζα πως υπάρχει ψεύτικος κόσμος, αλλά όχι και τόσο ψεύτικοι άνθρωποι. Και το λέγω αυτό γιατί είχα διαβάσει ουκ ολίγα στον “Εθνικό Κήρυκα” εις βάρος του Δημητρίου. Και αν ακόμα πει ότι δεν τα είχε γράψει ο ίδιος, δεν καταπίνεται… Και δεν χρειάζεται να έχεις
πολύ μυαλό για να βγάλεις το ακριβές συμπέρασμα. Μακάρι να ήταν κατά κάποιον τρόπο
πράξη μεταμέλειας, η να είδε τα πράγματα τώρα καλύτερα λόγω του ότι έγινε διπλωμάτης.
Πάντως εκείνη την στιγμή θυμήθηκα τον Τζάκ Λόντον και τον Πίνδαρο. Ο μεν πρώτος είχε πεί: “Αν μιλήσεις σε συνάνθροιση χωρίς να πείς ολόκληρη την αλήθεια τότε θα είσαι λιγότερο αληθινός από την αλήθεια”. Ο δε δεύτερος είχε πεί : “Ακόνιζε πάντοτε τη γλώσσα σου στο ακόνι της αλήθειας”. Αναφέρθηκε με ωραία επαινετικά λόγια και στον Γενικό Πρόξενο κ. Κούτρα για τον οποίον είπε πως είναι ο καλύτερος διπλωμάτης που έχουμε σε όλο τον κόσμο, “το γνωρίζει γιατί είναι υπεύθυνος για τους Έλληνες διπλωμάτες σε όλο τον κόσμο”. Εμείς τον γνωρίζουμε, συμφωνούμε και επαυξάνουμε, αλλά θα έπρεπε τότε να είχε αναβαθμιστεί σε Πρέσβη στην Washington, εκτός αν υπάρχουν νομικές διαδικασίες που εγώ αγνοώ… Αν είναι έτσι, απλά χειροκροτώ τα λεχθέντα για τον Γενικό μας Πρόξενο που δεν είναι μόνο διπλωμάτης αλλά και άνθρωπος.
Τέλειωσαν όλα και ο Γέρων Δημήτριος μοίραζε μόνος του το αντίδωρο. Όταν ήλθε η σειρά μου τον αγκάλιασα και του είπα: “Σεβαστέ μου και αγαπημένε μου Γέροντα, ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ… Εκείνος που κατάλαβε το νόημα των λέξεών μου εμειδίασε και μου προσέφερε άλλο ένα αντίδωρο που είχε μέρος της σφραγίδας. Πριν φύγω από κοντά του, του είπα πως το ίδιο σχεδόν είχε συμβεί με τον μακαριστό Ιάκωβο, τότε που ο Οικουμενικός Πατριάρχης τα είχε βάλει μαζί του και του ζητούσε να παραιτηθεί… Τότε λοιπόν ο Εθνικός Κήρυκας πήρε για λόγους ευνοήτους το μέρος του Πατριάρχη και βαρούσε αλύπητα τον Ιάκωβο.
Μετά όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και επρόκειτο πλέον να παραδώσει την Αρχιεπισκοπή στον Σπυρίδωνα, ο Εθνικός Κήρυκας του εζήτησε να του κάνει ΕΝΘΕΤΟ επι πληρωμή. Όταν έμαθα ότι το δέχθηκε τον πήρα τηλέφωνο (είχα καλή σχέση μαζί του, γιατί του έλεγα πικρές αλήθειες – γι’αυτό ήλθε και στεφάνωσε στον Άγιο Νικόλαο τον γιό μου) και του είπα: “Σεβασμιώτατε αυτός σας έγραψε τόσα και τόσα κι’ εσείς, του δίνετε το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί το όνομά σας και να κάνει χρήματα; Με εξέπληξε η απάντησή του: ”Κάπτεν μου λέγει, δεν υπάρχει πιο γλυκιά γεύση από το να σε τιμούν οι εχθροί σου η οι κατηγοροί σου.” Αυτό συμπεριλαμβάνει και εσάς σήμερα, είπα στον Δημήτριο… Μου έδωσε ακόμα ένα αντίδωρο…
Για μια ακόμη φορά μέσα από τα γεγονότα είδα την παρουσία του Θεού.
captatsis@gmail.com
