Was CIA Agent George Ioannidis, Involved in JFK’s Assassination?

By Nick Stamatakis

Helleniscope has occasionally referred to the widely known “Greek Club” or “Greek Mafia” at the CIA, trying to explain the existence of so many Greek-Americans at the Agency. This fact is largely explained by the early involvement of Thomas Karamessinis in OSS – the precursor of CIA.  Let’s not forget that the first operation of OSS took place in Crete during the German occupation!! Karamessines, who served in the US military in Greece in the 1940s and at that time was transferred to OSS because he spoke Greek, brought into the CIA many Greeks, among them the two friends, the two Georges: George Kalaris and George Ioannidis.  These two were not only born in the same year (1922) (just five years after Karamessinis was born), but they also lived/served many years in Greece, they both studied Law and became friends through their wives!! This is a fascinating story that Helleniscope will have to tell as we unwind the amazing “genealogy” of the Greeks at the CIA… Let’s not forget that a few decades later, we ended up with George Tenet as director general of the CIA (1997-2004) and John Negroponte as Director of National Intelligence (2005-07).  Numerous other Greek names played a significant role in American and Greek history – most notably Gust Avrakotos in the 1970s and 1980s and Bill Basil more recently…

The genealogy of Greeks at the CIA is a fascinating story with many dark moments… One of the most interesting parts of this history came to the surface ten years ago in a book by Washington Post reporter Jefferson Morley who tied Ioannides to JFK’s assassination through Lee Harvey Oswald. We read from Wikipedia that by 1963 he was chief of the Psychological Warfare branch of the Central Intelligence Agency’s JM/WAVE station in Miami, with a staff of 24 and a budget of $1.5 million. In that role, he was also known as “Howard”, “Mr. Howard”, and “Walter Newby”. Joannides directed and financed Directorio Revolucionario Estudantil (DRE), or Student Revolutionary Directorate, a group of Cuban exiles whose officers had contact with Lee Harvey Oswald in the months before the assassination of President John F. Kennedy on November 22, 1963. By some accounts, fashioned with the “plausible deniability” typical of CIA operations, the plan was designed to link Oswald to Castro’s government, without disclosing the CIA’s role. He left the agency in 1976 to start an immigration-law practice in Washington, DC.

In 1978 the CIA summoned Joannides to serve as the agency’s liaison to the United States House Select Committee on Assassinations, in specific regard to the death of President Kennedy. Washington Post reporter Jefferson Morley wrote that, “the spy withheld information about his own actions in 1963 from the congressional investigators he was supposed to be assisting. It wasn’t until 2001, 38 years after Kennedy’s death, that Joannides’ support for the Cuban exiles, who clashed with Oswald and monitored him, came to light.” Joannides retired permanently from the CIA in November 1978. In July 1981, he was awarded the Career Intelligence Medal.”

You can read essential parts of this story below in English and Greek from a recent report in Kathimerini.gr, which includes an interview with Jefferson Morley.  There are some other reports on the issue.  Very recently, there are also suspicions that the last 44 files not declassified by Biden regarding the Kennedy assassination were the Ioannides files…

===================================

source: kathimerini.gr

George Ioannidis: From the Kennedy assassination, to Greece’s political turmoil of July 1965

The story of the Greek agent who knew the assassin of the American president, before he arrived in his hometown, Athens, to join the machinations of the CIA

Thursday, July 15, 1965: The 43-year-old Greek-American CIA official, George Ioannidis, is at the entrance of the Greek Parliament in Athens, talking to members of the Center Union, who shortly after defected to support the government of Georgios Athanasiadis-Nova.

Thursday, December 15, 2022: US President Joe Biden maintains top secret 44 files on George Ioannidis, which are believed to shed light on his role, not in the events of the 1965 “Apostasia” in Greece, but in the assassination of John F. Kennedy in Dallas on November 22 1963. These are files that remain secret after 59 years(!), first by President Donald Trump’s decision in 2017 and then by Biden’s decisions in 2021 and 2022.

PHOTO ABOVE: George Ioannidis was present at the events of July 1965 (the overthrow of George Papandreou’s government) which eventually led to the 1967 military dictatorship.

Ioannidis, dead since 1990, is today more alive than ever. Few people and even fewer secret agents can hope for such a…mysterious afterthought. Who was George Ioannidis and what was his real role in the Kennedy assassination, the 1965 Apostasy and the April 21, 1967 coup in Greece? The answers are just now beginning to form.

“K” spoke with Jefferson Morley, a former Washington Post reporter and author specializing in the Kennedy assassination investigation. Morley, author of the book CIA & JFK: The Secret Assassination Files, is vice president of the Mary Ferrell Foundation. It is the largest organization dedicated to the study of documents related to the Kennedy assassination. The Foundation has taken legal action against the US government, demanding the disclosure of all records. In this appeal it is pointed out that the disputed files on Ioannidis (as well as others about which we will write below) were never given by the CIA to the “Kennedy Collection” of the US national archives.

Jefferson Morley did not meet Ioannidis personally. “I met people who worked with him. I didn’t know who he was until 1998, eight years after his death. I searched for two years to find the man who did this work, and only when I found his name did I learn that he died in 1990. I talked to people in the CIA, but also to people in his extended family. With his wife, who died after him, they had three children who now live in the US. He had brothers and sisters who live in Houston, Texas.”

Morley suspects what Biden’s secret files contain. He first explains that these documents are covered by the legal definition of documents related to the Kennedy assassination, since the foreign agent operated in Miami and New Orleans before and after the assassination. “In my opinion these documents confirm that there were senior CIA officers, Ioannidis included, who knew Oswald. And that, if revealed, is dangerous for the CIA because the official line since 1963 has been that the agency knew nothing about Oswald. A lot has changed since then, but a definitive revelation would damage the credibility of the CIA.”

Did the CIA know Oswald before the Kennedy assassination? And what exactly did Ioannidis do in Miami? Let’s first recall some facts about Lee Harvey Oswald. His father, Robert, was a distant cousin of Theodore Roosevelt, President of the USA (1901-1909). He died of a heart attack two months before his son was born. Little Lee Harvey grew up with his mother in Dallas. He was a child who often withdrew into himself and was kicked out of school. At 17, in 1956, he enlisted as a marine. He was 1.73 tall and weighed 61 kg. He had brown-green eyes and brown hair. In the army he was unruly and mediocre at shooting. One day he accidentally shot himself in the elbow. Shortly before turning 20, in 1959, he went to the Soviet Union and lived in Minsk. He married Marina Prusakova, whose stepfather was a colonel in the Soviet Ministry of Internal Affairs. They had a daughter and moved in October 1962 to Dallas where their second daughter was born. All this was in his file. A few years ago it was revealed that the CIA had been following Oswald since the first day he left for the Soviet Union.

The “Classified Files”

Morley and the Mary Ferrell Institute have not only requested the declassification of the “George Ioannidis files,” but also all documents relating to the activities of CIA counterintelligence agent Birch D O’Neal. He was the one who kept the Oswald file from November 1959 to November 1963. As Morley explains, when Oswald fled to the Soviet Union in October 1959, O’Neill did not open a “201 file, ” the classic CIA choice for defectors to communist states. Still, a file kept in the CIA’s Office of Security (OS). “File 201” was accessed by those with a pass to CIA headquarters in Langley. Access to the Security Office, however, was complicated.

The head of CIA counterintelligence (and head of this office) from 1954 to 1974 was James Angleton (1917-1987). His job was to spy on spies to find out which CIA spies were “doubles”, meaning who were also agents for the Soviets. One of his tricks at the time was to watch which CIA spies came to his office and asked about the Oswald file. He assumed that the Russians would want to know if Oswald defected or if he was a CIA man, and that they would have their “people” inside Langley to find out! The Oswald dossier was a bait for the “doubles”!

O’Neill was Angleton’s right-hand man in this job. The two handled the Oswald file. So was Oswald “theirs”? Did they guide Oswald to “implant” himself in the Soviet Union to build a communist profile so that he would be useful later in the agency’s “black operations,” that is, CIA-directed sabotage that would be blamed on enemies of the U.S. ; However, when he returned from the Soviet Union he continued his life without sanctions, without obstacles and without disturbances.

The route

What is the role of Ioannidis in all this? Ioannidis was born on July 5, 1922 in Athens. His family moved to New York in 1923. He studied at City College and then at St. John’s University School of Law. Before moving to Washington in 1949, he worked for the Greek expatriate newspaper National Herald. From 1949 to 1950 he worked in the Press Office of the Greek Embassy in Washington. In 1950 he joined the CIA. In 1956 he was transferred to Athens and promoted to Operations Officer. He works at the Athens embassy under a military “cover”, that is, he appeared as a member of the embassy’s support staff, as a lawyer for US military issues.

In 1962 he moved to Miami. After the fiasco with the failed American operation against Castro at the Bay of Pigs in Cuba, CIA chief John Allen Dulles was removed and replaced by – until then his deputy – Dick Helms, who began the purges. Among other things, he changed the staff at the sensitive post of the CIA station in Miami and named Ioannidis head of psychological warfare operations. Ioannidis served in Miami until 1964, when he was transferred again to Athens.

In Miami, Ioannidis had a staff of 24, another 24 associates, a budget of almost $2 million (a huge amount for the time) and managed a secret psychological warfare program involving Cuba. Among other things, he supported and led with his agents an organization of Cuban students called the Directorio Revolucionario Estudiantil (Revolutionary Student Directorate) and they developed action against Castro. He paid the leaders $25,000 a month. Oswald made contact with these students less than 4 months before the Kennedy assassination.

Morley tells “K” that prior to August 1, 1963, Oswald had not been very concerned with the Cuban question. Once Ioannidis took over as head of psychological warfare operations at the CIA station in Miami, Oswald went to Miami and began posing as a friend of the anti-Castro Cuban students managed by Ioannidis. He then goes to New Orleans and distributes pro-Castro pamphlets. Cuban student dissidents confront him. Accused of disturbing the peace, he goes to court, a camera follows him through the streets and participates in a radio show where he speaks in favor of Castro against a Cuban student who was the son of a judge in Batista’s pre-Castro Havana.

“All of this is happening in the first month that Ioannidis has taken over the leadership of the Anti-Castro Cuban Student Revolutionary Group in Miami,” Morley points out. “Is this all a coincidence? Some insist it was a coincidence. However, there is a possibility that the CIA organized everything. What did Ioannidis say after the murder? What did he record about the communication between his people and Oswald? A lot of money was changing hands. The CIA keeps accounts of the money it uses and records everything. And yet, he did not record the following: that Oswald had contacts with Ioannidis’ people and then killed the president. So we will see if in the documents that remain secret some company is recorded, which was carefully separated into different departments.

Was Oswald just an evil guy who fooled the CIA? “Some of my friends believe exactly that, but to me what appears is that an operation was organized in such a way that it could later be refuted by logical arguments. For the CIA the answer to what really happened is a choice between cancer and a heart attack. Is the CIA so incompetent that it was unable to prevent the assassination of Kennedy by a former Marine he was closely monitoring, or was the CIA the one that organized the operation?” Morley believes the second is true, that the CIA staged a fake conflict between the Cuban students it controlled and Oswald, in order to build the profile of Oswald, already a “prominent pro-Soviet”, as a Castro supporter. He adds that Ioannidis worked in South Miami and lived with his family in a house near the CIA station, but the agency had a second home for him in New Orleans. The documents concerning the movements of Ioannidis in 1963 between Miami and New Orleans remain classified.

Oswald was not limited to Miami and New Orleans. A month and a half before Kennedy’s assassination, he went to Mexico City, visited the Cuban consulate, and also the embassy of the Soviet Union. And it begs the question: was he an impulsive communist who abandoned his wife and children in Dallas to live as Lord Byron of Cuba, or was he guided to build his fake communist profile even better?

In Mexico

In Mexico City he was closely monitored by the CIA station. “There was electronic surveillance of the Cuban consulate in Mexico City by the CIA, and to this day many details of how the surveillance was done remain secret,” says Morley. “The US was very interested in the Cuban consulate because they did not want supporters of the revolution to go to Cuba through Mexico and then come back to America and say how good everything is in Cuba. They wanted to prevent them from going. And so the CIA and the FBI closely monitored the Cuban consulate. So Oswald went right to where the CIA was watching everything.”

The head of the CIA station in New Mexico was Walter Scott, who immediately signaled to headquarters: “Who is this Oswald?” The cable went directly to the head of the CIA’s counterintelligence office, James Angleton. The same cable, dated October 10, 1963, is received by Tom Karamesini, the CIA’s top Greek-American official who was the most trusted, right-hand man of CIA director Dick Helms. The expatriate of Karamesini is versatile. Let us recall here that in 1967 he assumed the head of CIA operations for the whole world and among the “awards” he received are the responsibilities attributed to him for the coup in Athens and the coup in Chile. The bottom line is that many top CIA officials know Oswald! From CIA agent-infested Mexico City, Oswald returns undisturbed and roams comfortably in Dallas.

“And what does the CIA do? Nothing. It all feels like a business to me,” says Morley. “And on the afternoon of the murder, the Cuban students call Ioannidis and tell him that they know the killer! That they have documents about him and that they want to speak publicly. Ioannidis tells them to wait an hour and talk. And so they did. Thus it was cemented in public opinion that the murderer was a Marxist, a follower of Castro!”

Morley’s interpretation is very attractive, but I ask him why he rules out the possibility that the Kennedy assassination was a black operation by the Soviets. Oswald went to Moscow in 1959 and returned to America in 1962. Did the Russians “set up Oswald”? Was Oswald a “double” and fooled the CIA? “Ask a question thinking backwards, like you’re in counterintelligence. You are asking if the Soviets “turned” one of ours and turned it against us. My answer is, firstly, that the head of CIA counterintelligence, Angleton, never did any relevant investigation. He was a great anti-communist. She could do it. Okay, maybe he didn’t because he might have been annoyed that his service stepped on her. However, she didn’t. “Secondly, when the Soviet Union collapsed in 1990 and former KGB agents started talking, no one came forward to tell a story like this, that the KGB killed Kennedy.”

Perhaps most importantly, it took many years to piece together the puzzle in which top CIA officials are revealed to have known of Oswald’s activities and movements prior to Kennedy’s assassination. The first information about Ioannidis was revealed in 1998, eight years after his death. Today knowing all this we can think that immediately after Kennedy’s assassination none of the officials who seem to have known Oswald lost their positions, but instead they all got promotions. How is it that they were not held accountable even for their blindness and instead were rewarded?

In 1978, a year before he retired with the Medal of Honor, Ioannidis was appointed by the CIA as a liaison to the House Select Committee on the Kennedy assassination. The obvious purpose was to have someone the CIA could trust control the flow of documents to politicians. Morley points out that “when Ioannidis appeared before the committee and was asked, among other things, ‘who was the head man handling the Cuban students in Miami?’ he replied that he would look into it and respond at the next meeting. He never answered.”

In Athens

In 1964, Ioannidis returned to Athens, where he stayed for two “rounds” (that is, for two years). He was already a close friend of John Fatseas, head of the CIA station in Athens for electronic surveillance and LOK training (until 1966). Fatseas was the CIA’s liaison with the Greek secret services. Ioannidis was also a friend of agent George Stevens, but also of Steven Milton, agent and later operations manager of the Athens station (1967-1968). Fatseas and Stevens had a friendly relationship with the later dictator George Papadopoulos, who maintained contacts with foreign secret services since the late 1940s. Did George Ioannidis also contribute to the Greek coup? “I don’t know if George Ioannidis had a friendly relationship with Papadopoulos, but his friends Fatseas, Stevens and Milton had excellent relations with Papadopoulos and other junta officials.”

Ioannidis had not gone unnoticed in Athens in 1965. In the book by Alexis Papachelas “The Rape of the Hellenic Republic” (Estia) it is stated that “Ioannidis used to often watch the stormy debates and votes from the outer chamber of the Parliament. After they were over he would walk the corridors and talk to MPs of all shades” (pp. 186-187). Morley speaking to “K” says it in his own way: “George Ioannidis oiled members of Parliament to overthrow Papandreou. He was already worried since 1964 about the assumption of power by the Center Union and about the movements of the Left in Greece”. In those summer days of 1965, no one could suspect that whatever he did in Athens was a “no brainer” compared to what he might have done two years before in Miami, which even today, first with Trump’s intervention and recently with Biden intervention, remain top secret.

==============================

Τζορτζ Ιωαννίδης, ο “αόρατος πράκτωρ” της CIA – Από τη δολοφονία Κένεντι, στα Ιουλιανά

Ταραχές στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1965, λίγες ημέρες μετά την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου και την ορκωμοσία της κυβέρνησης Νόβα. Ο δημοσιογράφος Τζέφερσον Μόρλεϊ λέει στην «Κ»: «Ο Τζορτζ Ιωαννίδης δωροδοκούσε μέλη του Κοινοβουλίου για να ρίξει τον Παπανδρέου. Ανησυχούσε ήδη από το 1964 για την ανάληψη της εξουσίας από την Ενωση Κέντρου και για τις κινήσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα». Φωτ. A.P.

Η ιστορία του Ελληνα πράκτορα της CIA που ήξερε τον δολοφόνο του Κένεντι

Παύλος Παπαδόπουλος

Η ιστορία του Ελληνα πράκτορα που ήξερε τον δολοφόνο του Αμερικανού προέδρου, προτού φθάσει στη γενέτειρά του, την Αθήνα, για να συμμετάσχει στις μηχανορραφίες της CIA

Πέμπτη 15 Ιουλίου 1965: Ο 43χρονος Ελληνοαμερικανός αξιωματούχος της CIA, Τζορτζ Ιωαννίδης, βρίσκεται στο περιστύλιο του ελληνικού Κοινοβουλίου στην Αθήνα και συνοµιλεί µε βουλευτές της Ενωσης Κέντρου, που λίγο αργότερα θα αποστατήσουν για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση του Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα.

Πέμπτη 15 ∆εκεµβρίου 2022: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν διατηρεί άκρως απόρρητα 44 αρχεία για τον Τζορτζ Ιωαννίδη, τα οποία εικάζεται ότι φωτίζουν τον ρόλο του, όχι στα γεγονότα της Αποστασίας στην Ελλάδα, αλλά στη δολοφονία του Τζον Κένεντι στο Ντάλας στις 22 Νοεμβρίου 1963. Πρόκειται για αρχεία που παραμένουν μυστικά έπειτα από 59 χρόνια(!), πρώτα με απόφαση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ το 2017 και στη συνέχεια με αποφάσεις του Μπάιντεν το 2021 και το 2022.

Ο Ιωαννίδης, νεκρός από το 1990, είναι σήμερα πιο ζωντανός από ποτέ. Λίγοι άνθρωποι και ακόμη λιγότεροι μυστικοί πράκτορες μπορούν να ελπίζουν σε μια τόσο… μυστηριώδη υστεροφημία. Ποιος ήταν ο Τζορτζ Ιωαννίδης και ποιος ήταν ο πραγματικός του ρόλος στη δολοφονία του Κένεντι, στην Αποστασία του ’65 και στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 στην Ελλάδα; Οι απαντήσεις μόλις τώρα αρχίζουν να σχηματίζονται.

Η «Κ» μίλησε με τον Τζέφερσον Μόρλεϊ, πρώην δημοσιογράφο της Washington Post και συγγραφέα ειδικευμένο στην έρευνα για τη δολοφονία Κένεντι. Ο Μόρλεϊ, που υπογράφει μεταξύ άλλων και το βιβλίο «CIA & JFK: The Secret Assassination Files» («Η CIA και ο Κένεντι: τα μυστικά αρχεία της δολοφονίας») είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Μαίρη Φέρελ (Mary Ferrell Foundation). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οργάνωση που έχει στόχο τη μελέτη των εγγράφων σχετικών με τη δολοφονία του Κένεντι. Το Ιδρυμα έχει κινηθεί δικαστικά ενάντια στην αμερικανική κυβέρνηση, ζητώντας την αποκάλυψη όλων των αρχείων. Σε αυτή την προσφυγή επισημαίνεται ότι τα επίμαχα αρχεία για τον Ιωαννίδη (αλλά και άλλα για τα οποία θα γράψουμε παρακάτω) δεν δόθηκαν ποτέ από τη CIA στη «Συλλογή Κένεντι» των εθνικών αρχείων των ΗΠΑ.

Ο Τζέφερσον Μόρλεϊ δεν γνώρισε προσωπικά τον Ιωαννίδη. «Γνώρισα ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του. Δεν ήξερα ποιος ήταν παρά μόνο το 1998, οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του. Εψαχνα για να βρω επί δυο χρόνια τον άνθρωπο που έκανε τη δουλειά αυτή και μόνο όταν βρήκα το όνομά του έμαθα ότι πέθανε το 1990. Μίλησα με ανθρώπους στη CIA, αλλά και με πρόσωπα της ευρύτερης οικογένειάς του. Με τη γυναίκα του, που πέθανε μετά από αυτόν, είχαν τρία παιδιά που τώρα ζουν στις ΗΠΑ. Είχε αδελφούς και αδελφές που μένουν στο Χιούστον του Τέξας».

Ο Μόρλεϊ υποψιάζεται τι περιέχουν τα αρχεία που διατηρεί μυστικά ο Μπάιντεν. Εξηγεί πρώτα ότι τα έγγραφα αυτά καλύπτονται από τον νομικό ορισμό των εγγράφων που σχετίζονται με τη δολοφονία Κένεντι, εφόσον ο ομογενής πράκτορας έδρασε στο Μαϊάμι και τη Νέα Ορλεάνη πριν και μετά τη δολοφονία. «Κατά τη γνώμη μου τα έγγραφα αυτά επιβεβαιώνουν ότι υπήρχαν ανώτατα στελέχη της CIA, του Ιωαννίδη συμπεριλαμβανομένου, που γνώριζαν τον Οσβαλντ. Κι αυτό, αν αποκαλυφθεί, είναι επικίνδυνο για τη CIA γιατί η επίσημη γραμμή από το 1963 είναι ότι η υπηρεσία δεν γνώριζε τίποτα για τον Οσβαλντ. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, αλλά μια οριστική αποκάλυψη θα πλήξει την αξιοπιστία της CIA».

Γνώριζε η CIA τον Οσβαλντ πριν από τη δολοφονία του Κένεντι; Και τι έκανε ακριβώς ο Ιωαννίδης στο Μαϊάμι; Ας υπενθυμίσουμε πρώτα κάποια στοιχεία για τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Ο πατέρας του, Ρόμπερτ, ήταν μακρινός εξάδελφος του Θεόδωρου Ρούσβελτ, προέδρου των ΗΠΑ (1901-1909). Πέθανε από καρδιακή προσβολή δυο μήνες πριν γεννηθεί ο γιος του. Ο μικρός Λι Χάρβεϊ μεγάλωσε με τη μητέρα του στο Ντάλας. Ηταν ένα παιδί που συχνά κλεινόταν στον εαυτό του και το έσκαγε από το σχολείο. Στα 17 του, το 1956, κατατάχθηκε πεζοναύτης. Είχε ύψος 1,73 και ζύγιζε 61 κιλά. Είχε καστανοπράσινα μάτια και καστανά μαλλιά. Στον στρατό ήταν ατίθασος και μέτριος στη σκοποβολή. Μια μέρα πυροβόλησε τον εαυτό του κατά λάθος στον αγκώνα. Λίγο πριν κλείσει τα 20, το 1959, πήγε στη Σοβιετική Ενωση και έζησε στο Μινσκ. Παντρεύτηκε τη Μαρίνα Προυσάκοβα, ο πατριός της οποίας ήταν συνταγματάρχης στο σοβιετικό υπουργείο Εσωτερικών. Απέκτησαν μια κόρη και μετακόμισαν τον Οκτώβριο του 1962 στο Ντάλας όπου γεννήθηκε η δεύτερη κόρη τους. Ολα αυτά υπήρχαν στον φάκελό του. Πριν από μερικά χρόνια αποκαλύφθηκε ότι η CIA παρακολουθούσε τον Οσβαλντ από την πρώτη μέρα που έφυγε για τη Σοβιετική Ενωση.

Το απόρρητο

Ο Μόρλεϊ και το Ινστιτούτο Μαίρη Φέρελ δεν έχουν ζητήσει μόνο τον αποχαρακτηρισμό των «αρχείων Τζορτζ Ιωαννίδη», αλλά και όλων των εγγράφων που αναφέρονται στη δράση του πράκτορα αντικατασκοπείας της CIA Μπερτς Ο’ Νιλ (Birch D O’ Neal). Ηταν εκείνος που κρατούσε τον φάκελο του Οσβαλντ από τον Νοέμβριο του 1959 έως τον Νοέμβριο του 1963. Οπως εξηγεί ο Μόρλεϊ, όταν ο Οσβαλντ διέφυγε στη Σοβιετική Ενωση τον Οκτώβριο του 1959, ο Ο’ Νιλ δεν άνοιξε ένα «αρχείο 201» που ήταν η κλασική επιλογή της CIA για όσους αυτομολούσαν σε κομμουνιστικά κράτη, αλλά ένα αρχείο που φυλασσόταν στο Γραφείο Ασφαλείας της CIA – Office of Security (OS). Στο «αρχείο 201» είχαν πρόσβαση όσοι διέθεταν κάρτα εισόδου στα κεντρικά γραφεία της CIA στο Λάνγκλεϊ. Στο Γραφείο Ασφαλείας, όμως, η πρόσβαση ήταν πολύ δύσκολη.

Επικεφαλής της αντικατασκοπείας της CIA (και επικεφαλής αυτού του γραφείου) από το 1954 έως το 1974 ήταν ο Τζέιμς Ανγκλετον (James Angleton – 1917-1987). Η δουλειά του ήταν να κατασκοπεύει τους κατασκόπους για να ανακαλύπτει ποιοι κατάσκοποι της CIA ήταν «διπλοί», δηλαδή ποιοι ήταν ταυτόχρονα πράκτορες των Σοβιετικών. Ενα από τα τεχνάσματά του εκείνη την εποχή ήταν να προσέχει ποιοι κατάσκοποι της CIA έρχονταν στο γραφείο του και ρωτούσαν για τον φάκελο του Οσβαλντ. Υπέθετε ότι οι Ρώσοι θα ήθελαν να μάθουν αν ο Οσβαλντ αυτομόλησε πραγματικά ή αν ήταν άνθρωπος της CIA και ότι θα έβαζαν τους «δικούς» τους μέσα στο Λάνγκλεϊ να το ψάξουν! Ο φάκελος Οσβαλντ ήταν ένα δόλωμα για τους «διπλούς»!

 

 

O Ο’ Νιλ ήταν το δεξί χέρι του Ανγκλετον σε αυτή τη δουλειά. Οι δυο τους χειρίζονταν τον φάκελο Οσβαλντ. Μήπως λοιπόν ο Οσβαλντ ήταν «δικός τους»; Μήπως εκείνοι καθοδήγησαν τον Οσβαλντ να «αυτομολήσει» στη Σοβιετική Ενωση για να χτίσει προφίλ κομμουνιστή, έτσι ώστε να είναι χρήσιμος αργότερα σε «μαύρες επιχειρήσεις» της υπηρεσίας, δηλαδή σε καθοδηγούμενα σαμποτάζ από τη CIA για τα οποία η ευθύνη θα αποδιδόταν στους εχθρούς των ΗΠΑ; Πάντως, όταν επέστρεψε από τη Σοβιετική Ενωση συνέχισε τη ζωή του χωρίς κυρώσεις, χωρίς εμπόδια και χωρίς ενοχλήσεις.

Η διαδρομή

Ποιος είναι ο ρόλος του Ιωαννίδη σε όλα αυτά; Ο Ιωαννίδης γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1922 στην Αθήνα. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1923. Σπούδασε στο City College και στη συνέχεια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Σεν Τζονς (St. John’s). Πριν μετακομίσει στην Ουάσιγκτον, το 1949, εργάστηκε στην ελληνική ομογενειακή εφημερίδα National Herald. Από το 1949 έως το 1950 δούλεψε στο Γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον. Το 1950 μπήκε στη CIA. Το 1956 μετατίθεται στην Αθήνα και προάγεται σε αξιωματικό επιχειρήσεων (Operation Officer). Εργάζεται στην πρεσβεία της Αθήνας με στρατιωτικό «κάλυμμα», δηλαδή εμφανιζόταν ως μέλος του υποστηρικτικού προσωπικού της πρεσβείας, ως δικηγόρος για θέματα του αμερικανικού στρατού.

Το 1962 μετατίθεται στο Μαϊάμι. Μετά το φιάσκο με την αποτυχημένη αμερικανική επιχείρηση κατά του Κάστρο στον Κόλπο των Χοίρων της Κούβας, απομακρύνθηκε ο αρχηγός της CIA Τζον Αλεν Ντάλες και ανέλαβε στη θέση του ο –έως τότε υπαρχηγός του– Ντικ Χελμς, ο οποίος άρχισε τις εκκαθαρίσεις. Μεταξύ άλλων, άλλαξε το προσωπικό στο ευαίσθητο πόστο του σταθμού της CIA στο Μαϊάμι και όρισε τον Ιωαννίδη επικεφαλής των επιχειρήσεων ψυχολογικού πολέμου. Ο Ιωαννίδης υπηρέτησε στο Μαϊάμι έως το 1964, όταν μετατέθηκε ξανά στην Αθήνα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ διατηρεί άκρως απόρρητα 44 αρχεία για τον Τζορτζ Ιωαννίδη, τα οποία εικάζεται ότι φωτίζουν τον ρόλο του, όχι στα γεγονότα της Αποστασίας, αλλά στη δολοφονία του Τζον Κένεντι.

Στο Μαϊάμι ο Ιωαννίδης είχε 24 άτομα προσωπικό, άλλους 24 συνεργαζόμενους, σχεδόν 2 εκατ. δολάρια προϋπολογισμό (τεράστιο ποσό για την εποχή) και διαχειριζόταν ένα απόρρητο πρόγραμμα ψυχολογικού πολέμου που αφορούσε την Κούβα. Μεταξύ άλλων, υποστήριζε και καθοδηγούσε με τους πράκτορές του μια οργάνωση Κουβανών φοιτητών που ονομαζόταν Directorio Revolucionario Estudiantil (Επαναστατικό Φοιτητικό Διευθυντήριο) και ανέπτυσσαν δράση κατά του Κάστρο. Πλήρωνε τους επικεφαλής με 25.000 δολάρια τον μήνα. Ο Οσβαλντ ήλθε σε επαφή με αυτούς τους φοιτητές λιγότερο από 4 μήνες πριν από τη δολοφονία του Κένεντι.

Ο Μόρλεϊ λέει στην «Κ» ότι πριν από την 1η Αυγούστου 1963 ο Οσβαλντ δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ζήτημα της Κούβας. Μόλις ο Ιωαννίδης ανέλαβε επικεφαλής των επιχειρήσεων ψυχολογικού πολέμου στον σταθμό της CIA στο Μαϊάμι, ο Οσβαλντ πήγε στο Μαϊάμι και άρχισε να παριστάνει τον φίλο των Κουβανών φοιτητών που αντιστρατεύονταν τον Κάστρο και τους διαχειριζόταν ο Ιωαννίδης. Στη συνέχεια πηγαίνει στη Νέα Ορλεάνη και μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο. Κουβανοί αντιφρονούντες φοιτητές αντιπαρατίθενται μαζί του. Κατηγορείται για διατάραξη της κοινής ησυχίας, πηγαίνει στο δικαστήριο, μια κάμερα τον ακολουθεί στους δρόμους και συμμετέχει σε ραδιοφωνική εκπομπή όπου ο ίδιος μιλάει υπέρ του Κάστρο απέναντι σε έναν Κουβανό φοιτητή, που ήταν γιος δικαστή στην προ-Κάστρο Αβάνα του Μπατίστα.

«Ολα αυτά γίνονται τον πρώτο μήνα που ο Ιωαννίδης αναλαμβάνει τη διαχείριση της Επαναστατικής Ομάδας των Κουβανών φοιτητών κατά του Κάστρο στο Μαϊάμι», επισημαίνει ο Μόρλεϊ. «Ολα αυτά είναι σύμπτωση; Κάποιοι επιμένουν ότι ήταν σύμπτωση. Ομως, υπάρχει η πιθανότητα η CIA να οργάνωσε τα πάντα. Τι είπε ο Ιωαννίδης μετά τη δολοφονία; Τι κατέγραψε για την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων του και του Οσβαλντ; Πολλά χρήματα άλλαζαν χέρια. Η CIA κρατάει λογαριασμούς για τα χρήματα που χρησιμοποιεί και καταγράφει τα πάντα. Κι όμως, δεν κατέγραψε το εξής: ότι ο Οσβαλντ είχε επαφές με ανθρώπους του Ιωαννίδη και μετά σκότωσε τον πρόεδρο. Θα δούμε λοιπόν μήπως στα έγγραφα που παραμένουν μυστικά καταγράφεται κάποια επιχείρηση, η οποία ήταν προσεκτικά διαχωρισμένη σε διαφορετικά τμήματα».

Μήπως ο Οσβαλντ ήταν απλά ένας σατανικός τύπος που ξεγέλασε τη CIA; «Κάποιοι φίλοι μου πιστεύουν ακριβώς αυτό, αλλά για εμένα εκείνο που διαφαίνεται είναι ότι οργανώθηκε μια επιχείρηση με τέτοιον τρόπο ώστε στη συνέχεια να μπορεί να διαψευστεί με λογικά επιχειρήματα. Για τη CIA η απάντηση στο τι πραγματικά συνέβη είναι η επιλογή ανάμεσα στον καρκίνο και την καρδιακή προσβολή. Είναι η CIA τόσο ανίκανη ώστε δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη δολοφονία του Κένεντι από έναν πρώην πεζοναύτη που παρακολουθούσε στενά ή ήταν η CIA εκείνη που οργάνωσε την επιχείρηση;». Ο Μόρλεϊ πιστεύει ότι ισχύει το δεύτερο, ότι η CIA οργάνωσε μια ψεύτικη διένεξη ανάμεσα στους Κουβανούς φοιτητές που έλεγχε και τον Οσβαλντ, για να χτιστεί το προφίλ του Οσβαλντ, που ήδη ήταν «σεσημασμένος φιλοσοβιετικός», ως οπαδός του Κάστρο. Προσθέτει ότι ο Ιωαννίδης εργαζόταν στο νότιο Μαϊάμι και ζούσε με την οικογένειά του σε ένα σπίτι κοντά στον σταθμό της CIA, αλλά η υπηρεσία διέθετε γι’ αυτόν δεύτερο σπίτι στη Νέα Ορλεάνη. Τα έγγραφα που αφορούν τις μετακινήσεις του Ιωαννίδη το 1963 μεταξύ Μαϊάμι και Νέας Ορλεάνης παραμένουν απόρρητα.

Ο Οσβαλντ δεν περιορίστηκε στο Μαϊάμι και τη Νέα Ορλεάνη. Ενάμισι μήνα πριν από τη δολοφονία του Κένεντι πήγε στην Πόλη του Μεξικού, επισκέφθηκε το κουβανικό προξενείο, αλλά και την πρεσβεία της Σοβιετικής Ενωσης. Και τίθεται το ερώτημα: ήταν ένας παρορμητικός κομμουνιστής που παράτησε γυναίκα και παιδιά στο Ντάλας για να ζήσει ως Λόρδος Μπάιρον της Κούβας ή πήγε καθοδηγούμενος για να χτίσει ακόμη καλύτερα το ψεύτικο κομμουνιστικό προφίλ του;

Στο Μεξικό

Στην Πόλη του Μεξικού τον παρακολουθούσε στενά ο σταθμός της CIA. «Υπήρχε ηλεκτρονική παρακολούθηση του κουβανικού προξενείου στην Πόλη του Μεξικού από τη CIA κι ακόμη μέχρι σήμερα πολλές λεπτομέρειες για το πώς γινόταν η παρακολούθηση παραμένουν μυστικές», λέει ο Μόρλεϊ. «Οι ΗΠΑ είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για το κουβανικό προξενείο γιατί δεν ήθελαν οι υποστηρικτές της επανάστασης να πηγαίνουν στην Κούβα μέσω Μεξικού και μετά να επιστρέφουν στην Αμερική και να λένε τι καλά που είναι όλα στην Κούβα. Ηθελαν να τους εμποδίζουν να πηγαίνουν. Κι έτσι η CIA και το FBI παρακολουθούσαν στενά το κουβανικό προξενείο. Ο Οσβαλντ λοιπόν πήγε ακριβώς εκεί που παρακολουθούσε τα πάντα η CIA».

Ο επικεφαλής του σταθμού της CIA στο Νέο Μεξικό ήταν ο Γουόλτερ Σκοτ, που αμέσως έστειλε σήμα στα κεντρικά: «Ποιος είναι αυτός ο Οσβαλντ;». Το τηλεγράφημα πήγε απευθείας στον επικεφαλής του γραφείου αντικατασκοπείας της CIA, Τζέιμς Ανγκλετον. Το ίδιο τηλεγράφημα, με ημερομηνία 10 Οκτωβρίου 1963, λαμβάνεται και από τον Τομ Καραμεσίνη, τον κορυφαίο Ελληνοαμερικανό αξιωματούχο της CIA που ήταν ο πιο έμπιστος, το δεξί χέρι του διευθυντή της Υπηρεσίας, Ντικ Χελμς. Πολυπράγμων ο ομογενής Καραμεσίνης. Ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι το 1967 ανέλαβε επικεφαλής των επιχειρήσεων της CIA για όλο τον κόσμο και ανάμεσα στα «παράσημα» που έλαβε είναι και οι ευθύνες που του αποδόθηκαν για το πραξικόπημα στην Αθήνα και το πραξικόπημα στη Χιλή. Το συμπέρασμα είναι ότι πολλά κορυφαία στελέχη της CIA γνωρίζουν τον Οσβαλντ! Από τη γεμάτη πράκτορες της CIA Πόλη του Μεξικού, ο Οσβαλντ επιστρέφει ανενόχλητος και κυκλοφορεί άνετα στο Ντάλας.

«Και η CIA τι κάνει; Τίποτα. Σε μένα όλο αυτό μοιάζει με επιχείρηση», λέει ο Μόρλεϊ. «Και το απόγευμα της δολοφονίας οι Κουβανοί φοιτητές τηλεφωνούν στον Ιωαννίδη και του λένε ότι γνωρίζουν τον δολοφόνο! Οτι έχουν έγγραφα γι’ αυτόν και ότι θέλουν να μιλήσουν δημόσια. Ο Ιωαννίδης τους λέει να περιμένουν μία ώρα και να μιλήσουν. Και έτσι έκαναν. Ετσι εμπεδώθηκε στην κοινή γνώμη ότι ο δολοφόνος ήταν ένας μαρξιστής, οπαδός του Κάστρο!»

Η ερμηνεία του Μόρλεϊ είναι πολύ ελκυστική, αλλά τον ρωτώ γιατί αποκλείει το ενδεχόμενο η δολοφονία του Κένεντι να ήταν μια μαύρη επιχείρηση των Σοβιετικών. Ο Οσβαλντ πήγε στη Μόσχα το 1959 και επέστρεψε στην Αμερική το 1962. Μήπως οι Ρώσοι «έστησαν τον Οσβαλντ»; Μήπως ο Οσβαλντ ήταν «διπλός» και ξεγέλασε τη CIA; «Κάνετε μια ερώτηση σκεπτόμενος ανάποδα, σαν να είστε στην αντικατασκοπεία. Ρωτάτε δηλαδή μήπως οι Σοβιετικοί “γύρισαν” έναν δικό μας και τον έστρεψαν εναντίον μας. Η απάντησή μου είναι, πρώτον ότι ο αρχηγός της αντικατασκοπείας της CIA, o Ανγκλετον, δεν έκανε ποτέ κάποια σχετική έρευνα. Ηταν μεγάλος αντικομμουνιστής. Θα μπορούσε να την κάνει. Εντάξει, ίσως δεν την έκανε γιατί μπορεί να ήταν ενοχλημένος που την πάτησε η υπηρεσία του. Πάντως, δεν την έκανε. Δεύτερον, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ενωση το 1990 και πρώην πράκτορες της KGB άρχισαν να μιλάνε, κανένας δεν βγήκε να πει μια ιστορία όπως αυτή, ότι η KGB σκότωσε τον Κένεντι».

Ισως το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να συμπληρωθεί το παζλ μέσα στο οποίο κορυφαία στελέχη της CIA αποκαλύπτονται ότι γνώριζαν τη δράση και τις κινήσεις του Οσβαλντ πριν από τη δολοφονία του Κένεντι. Τα πρώτα στοιχεία για τον Ιωαννίδη αποκαλύφθηκαν το 1998, οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του. Σήμερα γνωρίζοντας όλα αυτά μπορούμε να σκεφτούμε ότι αμέσως μετά τη δολοφονία του Κένεντι κανένα από τα στελέχη που φαίνεται ότι γνώριζαν τον Οσβαλντ δεν έχασε τη θέση του, αλλά αντίθετα πήραν όλοι προαγωγές. Πώς γίνεται να μη φορτώθηκαν ευθύνες έστω για την αβλεψία τους και αντίθετα να επιβραβεύτηκαν;

Το 1978, έναν χρόνο πριν αφυπηρετήσει με το τιμητικό μετάλλιο της υπηρεσίας, ο Ιωαννίδης ορίστηκε από τη CIA ως σύνδεσμος με την Ειδική Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων για την δολοφονία Κένεντι. Ο προφανής σκοπός ήταν να ελέγχει τη ροή των εγγράφων προς τους πολιτικούς κάποιος που η CIA μπορούσε να εμπιστευθεί. Ο Μόρλεϊ επισημαίνει πως «όταν ο Ιωαννίδης εμφανίστηκε στην επιτροπή και ρωτήθηκε μεταξύ άλλων «ποιος ήταν ο επικεφαλής που χειριζόταν τους Κουβανούς φοιτητές στο Μαϊάμι;» απάντησε ότι θα το κοιτάξει και θα απαντήσει σε επόμενη συνάντηση. Δεν απάντησε ποτέ».

Στην Αθήνα

Το 1964 ο Ιωαννίδης επιστρέφει στην Αθήνα, όπου παραμένει για δύο «γύρους» (δηλαδή για δύο διετίες). Ηταν ήδη στενός φίλος του Τζον Φατσέα, υπεύθυνου του σταθμού της CIA στην Αθήνα για τις ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις και την εκπαίδευση των ΛΟΚ (έως το 1966). Ο Φατσέας ήταν ο σύνδεσμος της CIA με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Ο Ιωαννίδης ήταν επίσης φίλος του πράκτορα Τζορτζ Στίβενς, αλλά και του Στίβεν Μίλτον, πράκτορα και αργότερα υπεύθυνου επιχειρήσεων του σταθμού Αθηνών (1967-1968). Φατσέας και Στίβενς είχαν φιλική σχέση με τον μετέπειτα δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος διατηρούσε επαφές με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες από τα τέλη της δεκαετίας του ’40. Συνέβαλε και ο Τζορτζ Ιωαννίδης στο ελληνικό πραξικόπημα; «Δεν γνωρίζω αν ο Τζορτζ Ιωαννίδης είχε φιλική σχέση με τον Παπαδόπουλο, αλλά οι φίλοι του, Φατσέας, Στίβενς και Μίλτον είχαν άριστες σχέσεις με τον Παπαδόπουλο και άλλα στελέχη της χούντας».

Ο Ιωαννίδης δεν είχε περάσει απαρατήρητος στην Αθήνα του ’65. Στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά «Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας» (Εστία) αναφέρεται ότι «ο Ιωαννίδης συνήθιζε να παρακολουθεί συχνά από τον εξώστη της Βουλής τις θυελλώδεις συζητήσεις και ψηφοφορίες. Μετά το τέλος τους κυκλοφορούσε στους διαδρόμους και συζητούσε με βουλευτές όλων των αποχρώσεων» (σελ. 186-187). Ο Μόρλεϊ μιλώντας στην «Κ» το λέει με τον δικό του τρόπο: «Ο Τζορτζ Ιωαννίδης λάδωνε μέλη του Κοινοβουλίου για να ρίξει τον Παπανδρέου. Ανησυχούσε ήδη από το 1964 για την ανάληψη της εξουσίας από την Ενωση Κέντρου και για τις κινήσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα». Εκείνες τις καλοκαιρινές μέρες του ’65 κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί πως ό,τι κι αν έκανε στην Αθήνα ήταν «παιχνιδάκι» σε σχέση με όσα μπορεί να έκανε δυο χρόνια πριν στο Μαϊάμι, που ακόμη και σήμερα, πρώτα με παρέμβαση Τραμπ και πρόσφατα με παρέμβαση Μπάιντεν, παραμένουν άκρως απόρρητα.

Πηγή: Καθημερινή