Henry Kissinger and the Greeks: What Did He Really Say About Us?

PHOTO: A painting of the famous Congress of Vienna (1814-15) where Metternich (left) and Kapoditrias (right) were the dominant figures.

EDITOR’S NOTE (Nick Stamatakis): Henry Kissinger knows Greek history better than 99% of the Greeks.  His doctoral dissertation (mentioned below) was essentially a study of 19th-century European politics, which were, for the most part, the colossal fight between Clemens von Metternich (foreign minister of the Austro-Hungarian Empire) and Ioannis Kapodistrias (Foreign minister of Russia, author of the Swiss Constitution, and first Governor of Greece – assassinated in 1831 by agents of England).  Kissinger identifies heavily with Metternich, a conservative politician allied with the Ottomans.  From Metternich’s times to the present, German policy was always allied with the Turks – German advisors taught the Turks how to commit the Armenian Genocide (and the Hellenic genocides later!!) decades before the Holocaust!!  His policy was to maintain the status quo in Europe in favor of the established powers.  Kapodistrias, on the other side, was a “typical Hellene”: his goal was “Freedom” for all the Christian nations enslaved to the Ottomans.  The ghost of Kapodistrias followed Metternich until he died in 1859…  Because he witnessed the victory of all Kapodistrias’ policies throughout the Balkans and Europe…

When you read the negative statements Kissinger made about us, you should also consider that he was the only one with the guts to come out and say about the Name of Macedonia: “I know the history well, and I know that Macedonia is Greek.”  This will never wash his role in the Turkish invasion of Cyprus in 1974 – but there is the British we need to blame more than Kissinger.

George Papathanasopoulos, a very experienced journalist from Greece, will attempt a series of articles to study Kissinger’s policies.

BELOW IS THE FIRST ARTICLE IN THIS SERIES IN ENGLISH AND GREEK

==============

Kissinger: the modern Metternich

By George Papathanasopoulos

Henry Kissinger, the renowned American politician of German-Jewish origin, who influenced US foreign policy for decades, completed a century of life the 27th of last May. As it was written, “his mind is still fully functioning”. In a few series of articles, I will attempt to present his relationship with Hellenism. Kissinger had as his model the infamous Austrian Clemens von Metternich, who, during the 19th century, dominated the diplomacy of Europe for decades and identified his name with autocracy, feudalism, the oppression of the peoples, and the preservation of the hated Ottoman Empire, at the expense of the Christian nations, which the Ottomans held captive.

Kissinger loved and modeled Metternich. His doctoral dissertation at Harvard was entitled “A World Restored: Metternich, Castlereagh and the Problems of Peace, 1812-1822”. According to Metternich, Castlereagh, England’s foreign secretary, was the one who best understood his thinking. It is noted that Castlereagh committed suicide in 1822…

The Greeks were a crucial part of Metternich’s aversion to the peoples of Europe, from whom, in his opinion, the status he was trying to maintain in the old continent was endangered. Alan Sked, Professor of International History at LSE, in his study “Europe’s balance of power, 1815-1848” (Macmillan, London, 1979, p. 7), writes that Metternich said of the Greeks: “There, beyond our borders, three or four hundred thousand people, impaled or with their throats cut, count for little.”

Former British diplomat and now university professor William Mallinson contrasts Metternich’s statement with Kissinger’s: “The Greeks are difficult if not impossible to tame. That is why we should strike at their cultural roots, maybe then force them to comply. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves to neutralize their ability to develop, distinguish themselves, or dominate, thereby removing an obstacle to our vital strategic plans in the Balkans, the Mediterranean and the Middle East”.

Because the accuracy of the statement has been questioned, Mallinson notes: “Written in the Financial Post on August 14, 1997. The article borrows the quote from The Turkish Daily News of February 17, 1997. Kissinger reportedly said this to a group of businessmen in Washington, in September 1974. The former editor-in-chief of the “Economikos Tachydromos” Yannis Marinos, confirmed the story’s truth to me by phone on July 17, 2002.” (William Mallinson “Kissinger and the invasion of Cyprus”, Home Book, p. 38, note 24).

According to Mallinson, “Kissinger was trying to defend a global system of balance of power, with America as the orchestrator, in the manner of Metternich. Thus America – and Kissinger – becomes a modern world, Metternich”.

PHOTOS: Metternich (left) and Kapodistrias

=========================

Κίσινγκερ: ο σύγχρονος Μέτερνιχ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Χένρι Κίσινγκερ, περιώνυμος γερμανοεβραϊκής καταγωγής αμερικανός πολιτικός, που επηρέαζε επί δεκαετίες την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, στις 27 του παρελθόντος  Μαΐου συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής και καθώς γράφτηκε «είναι διαυγής στη σκέψη». Σε  ολιγάριθμη σειρά  άρθρων θα επιχειρηθεί να παρουσιαστεί η σχέση του εν λόγω προσώπου με τον Ελληνισμό. Ο Κίσινγκερ είχε πρότυπό του τον περιβόητο αυστριακό  Κλέμενς φον Μέτερνιχ, που, κατά τον 19^ο αιώνα,  δέσποσε επί δεκαετίες στη διπλωματία της Ευρώπης και ταυτίστηκε το όνομά του με την απολυταρχία,  τον φεουδαρχισμό,  την καταπίεση των λαών και τη διατήρηση ακέραιης της αλλόθρησκης οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε βάρος των χριστιανικών εθνών, που αυτή κρατούσε αιχμάλωτα.

Ο Κίσινγκερ αγάπησε και έκαμε πρότυπό του τον Μέτερνιχ. Η διδακτορική του διατριβή στο Χάρβαρντ είχε θέμα « Ένας αποκατεστημένος κόσμος: Μέτερνιχ, Καστελρέι και το πρόβλημα της ειρήνης 1812-1822» (Εκδ. Παπαζήση, 2003). Ο Καστελρέι ήταν ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας, που, κατά τον Μέτερνιχ, κατάλαβε τη σκέψη του. Σημειώνεται ότι ο Καστελρέι αυτοκτόνησε το 1822…

Καίριο μέρος της αποστροφής του Μέτερνιχ προς τους λαούς της Ευρώπης από τους οποίους, κατά την άποψή του, κινδύνευε το στάτους που επιχειρούσε να διατηρήσει στην γηραιά ήπειρο, αποτελούσαν οι Έλληνες. Ο Άλαν Σκεντ, Καθ. Διεθνούς Ιστορίας στο LSE, στη μελέτη του «Europe’ s balance of power, 1815-1848» (Macmillan, London, 1979, p. 7) γράφει ότι ο Μέτερνιχ είπε για τους Έλληνες: « Εκεί, πέρα από τα σύνορά μας, τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, σουβλισμένοι ή με κομμένο το λαιμό, ελάχιστα μετράνε».

Ο πρώην βρετανός διπλωμάτης και τώρα καθηγητής Πανεπιστημίου Ουίλιαμ Μάλλινσον αντιπαραβάλλει τη δήλωση του Μέτερνιχ με αυτήν του Κίσινγκερ: « Οι Έλληνες είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να τιθασευτούν. Γι’ αυτό θα πρέπει να χτυπήσουμε στις πολιτισμικές τους ρίζες, ίσως τότε να τους αναγκάσουμε να συμμορφωθούν. Εννοώ φυσικά, να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματά τους προκειμένου να εξουδετερώσουμε την ικανότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνονται, ή να κυριαρχούν, καταργώντας έτσι ένα εμπόδιο στα ζωτικά στρατηγικά μας πλάνα στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή».

Επειδή αμφισβητήθηκε η ακρίβεια της δήλωσης ο Μάλλινσον  σημειώνει: «Εγράφη στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” στις 14 Αυγούστου 1997. Το άρθρο δανείζεται το απόσπασμα από το The Turkish Daily News της 17^ης Φεβρουαρίου 1997. Ο Κίσινγκερ φέρεται να είπε τα εν λόγω σε μια ομάδα επιχειρηματιών στην Ουάσινγκτον, τον Σεπτέμβριο του 1974. Ο πρώην αρχισυντάκτης του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” Γιάννης Μαρίνος μου επιβεβαίωσε το αληθές της ιστορίας τηλεφωνικά, στις 17 Ιουλίου 2002». (Ουίλιαμ Μάλλινσον «Ο Κίσινγκερ και η εισβολή στην Κύπρο», Βιβλ. της Εστίας, σελ. 38, σημ. 24).

Κατά τον Μάλλινσον «ο Κίσινγκερ προσπαθούσε να υπερασπιστεί ένα παγκόσμιο σύστημα ισορροπίας δυνάμεων, με την  Αμερική ενορχηστρωτή, κατά τον τρόπο του  Μέτερνιχ. Έτσι η Αμερική – και ο Κίσινγκερ – γίνεται ένας μοντέρνος παγκόσμιος Μέτερνιχ».-